Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın melodilerim. 🎼
22.Bölüm: KAYBEDİŞLER SİLSİLESİ
Bu delilikti, bu sadece bir delilikti. Her şey gerçeğin ötesinde, her şey hayal sınırlarının uçlarındaydı.
Bu an gerçek miydi?
Kalbimi çarpıtan adamın karşısında, kalbimi ilk çarpıtan adamı görmem gerçek miydi? Hepsi benim hatam mıydı? Belki de ben korkunç bir insandım.
Ama Ozan gerçekti ve karşımdaydı. Bir bilgisayar ekranın içinde olmasının bir önemi yoktu. O bana bakıyordu.
Elimin ayağımın boşaldığını, başımın döndüğünü hissettim. Kulaklarım çınlıyordu ve ayakta durmakta zorlanıyordum. Ejder bunu fark ederek elini hızla belime attı ve beni kendisine yasladı.
"Melodi?" dedi Ozan bir kere daha.
Ejder gözümden akan yaşları izlerken, yıllardır uğraştığı deneyin sonucunu görmek için çok da heyecanlı durmuyordu.
"Ozan." dedim ama artık başımı da dik tutamıyordum.
Hıçkırıklarla ağlamaya başlarken neden ağladığımı bile bilmiyordum. Ejder bu sefer 'Ağlama.' demedi, Ejder bu sefer saçlarımı da okşamadı beni sakinleştirmek için ama beni bırakmadı da.
Derin derin nefes aldım, kendimi toparlamaya çalıştım. Ejder'den uzaklaşabildiğimde tüm odayı kaplayan büyük ekrana yakınlaştım.
Yakınlaştım, yakınlaştım ve tam önünde durdum. Elim ekrana gitti, Ozan'ın yüzünü okşarcasına okşadım ekranı.
"Ne oluyor?" dedi Ozan.
"Hiçbir şey hissediyor musun?" diye sorduğumda sessiz kaldı. "Ozan, neler olduğunu biliyor musun?"
"Kafasını karıştırma," dedi Ejder uyarıda bulunarak.
"Anlamıyorum." dedi Ozan bir ona bir de bana bakarken. "Kim bu herif?"
"Ejder, o bir bilim insanı."
"Ozan, bir yıl önce uğradığın saldırıda komaya girdin. Sevgilinin izniyle beynini bilgisayara aktardım ama sen bunu zaten biliyorsun. Çünkü seninle kodlar aracılığıyla konuştum." Ejder de konuşurken yanıma yakınlaşıyordu. "Sen yaptığımız deneyin ilk başarılı sonucusun."
İçeride uzun bir sessizlik oluştu. Ozan'ın bakışları üstümde gezinirken ben ona nasıl şaşkınca bakıyorsam o da bana öyle bakıyordu.
"Peki ben hala aynı mıyım yoksa beynimin bir kopyası mıyım?" dedi Ozan.
"Ben aksini umuyorum ama kopya da olabilirsin." dedi Ejder sakince. "Sanırım bunu hiçbir zaman gerçekten öğrenemeyeceğiz."
"Kim yaptı bunu sana?" dedim ağlamamı durdurabildiğimde. "Kim aldı seni benden?" dediğimde Ozan'ın bakışları üstümde gezindi.
O çok gerçekti.
Sanki uzak bir yerdeydi de onunla görüntülü konuşuyormuşum gibiydi.
Sessiz kaldı, sadece yüzüme baktı. "Hatırlamıyor musun? Seni vurdukları geceyi, hatırlamıyor musun?" Sessizliği devam etti.
Gerçekti, o kadar gerçekti ki yüz hatlarından düşüncelerini okuyabilirmişim gibiydi.
"Kafasını karıştırma." dedi Ejder bir kez daha uyararak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NÖROSA
Science FictionBilinmezliklerle dolu bu girdabın içinde neler bulacağımı bilmiyordum. Tek bir hedefim vardı, o da sevgilimi kurtarmaktı. Ancak karşımdaki adamın tehlikeyle parlayan koyu gözlerinin tüm hayatımı ne kadar değiştireceğini henüz bilmiyordum. Bana Nör...
