Bir Bakış Bir Gülüş

Kenan Efe

Babam, amcalar Ankara' a dönmeden hoca nikahının kıyılmasını istemişti. Aklım öyle karışıkken herşeyin bu kadar hızlı ilerlemesi beni korkutuyordu. Narin Gümüşlü' yü tanımıyordum. Tanımak istiyor muyum diye kendime sorduğumda aklım hiç oralı değildi. Hala aşık mıyım bilmiyorum. İnsan ilk aşkını unutur mu? Mehtap' ın ihaneti canımı yakıp kavururken onu seviyor olduğum gerçeği değiştirmiyordu. Aşık olduğumda henüz 15 yaşındaydım. Şu an 27 yaşında bir adamım ve hala onu her gördüğümde kalbimin kavrulduğunu hissediyorum. Şimdi annemin ısrarıyla tanımadığım, ailesi hakkında bir hayli şaibe bulunan bir kadınla evleniyordum.

Narin, naif görünüyordu. Çekingen ve utangaçtı da ama aptal değildi. Zeki olduğuda aşikar. Annem ve babam genç kızın amcasıyla ve yengesiyle ahbablık ediyorlardı. Büyükbabalarımız silah arkadaşlarıymış. Amcası ne kadar mütevazı ve çalışkan bir adamsa müstakbel kayınbabam bir o kadar görgüsüz, kibirli ve açıkgözlü biriydi. Öyle bir babayla büyüyen çocuğun ne olabileceğini bilmiyordum. Büyükannem, annem ve yengem Narin' den bir hayli etkilenmiş gördükten, tanıştıktan sonra evlilik konusunda baskılarını arttırmışlardı. Onlar Narin tarafından adeta büyülenmişti.

" Oğlum..." Annem bana seslendiğinde başımı dalıp gittiğim çizimlerden kaldırıldım.

" Annem, birşey mi istedin?" Diye sordum.

" Seni böyle düşünceli, dalgın gördüğümde üzülüyorum yavrucum." Dedi bana. İç çekti. Babam belli etmezdi ama annem en az benim kadar üzülüyordu halime.

" Sadece iş..." diyerek yalan söyledim. Annem elbette inanmadı. Odama öylece giren biri değildi. Ergin olmaya başladığım zamanlardan beri bana saygı duyuyordu. İçeri girdi ve gelip oturduğum yerde bana arkadan sarıldı.

" Kenancığım, bizlerin seni ne kadar çok sevdiğini asla unutma. Bir gün neden ısracı olduğumuzu anlayacaksın." Dedi. O an hiç yapmayacağım birşey yaptım. Annemin elleri tutup kendimden uzaklaştırdım ve sandalyemden kalkıp karşısına dikildim.

" Şimdi anlayayım anne. Anlatın lütfen." Dedim.

" Mehtap' ı gördüğünde  böyle oluyorsun oğlum. Kadın evlendi ve anne oldu. Hayatına devam edeli 2 yıl oluyor. Sen devam etmek için çaba sarf etmiyorsun. Kendine şans vermiyorsun." Dedi. Biliyordu. Annem her zaman bilirdi.

" Benim kimseyi beklediğim yok." Dedim. Bakışlarımı ister istemez ondan kaçırdım. Yanıma geldi ve elleri tuttu.

" Ah benim ilk göz ağrım. Bize kızgınsın biliyorum lakin Narin sana iyi gelecek. Yarın evleniyorsunuz be çocuğum. Seninde huzurlu bir yuvan olsun, çocukların olsun, yüzün gülsün istiyoruz. Tek gayemiz bu." Dedi Annem.

" Nazif Bey' e rağmen mi?" diye sordum. Kayınbiraderim yedi haltı onlara anlatamadım.

" Babam o herifi hale yola koyar evelallah. Bak oğlum. Sen çocukken de böyle şüpheci, meraklı bir çocuktun. Her şeyi, herkesi araştırır soruştururdun. Bana çekmişsin. Hafiye gibi kadınım vallahi. " Dedikten sonra duraksadı ve güldü
"Sanma ki sana zevcelik, torunlarıma annelik edecek kadını sorup soruşturmadım. Bir kez olsun bana sorgusuz sualsiz güven ve Narin' i önyargılı olmadan tanımaya çabala. Yavrucak hem anneden eksik hem babadan eksik. Kız çocuk diye sevgi, ilgi görmemiş. Daha 18 yaşında. Zor bela kendi çabasıyla, amcasının ısrarıyla okumuş. Saygılı, görgülü... Güzelliğine de laf edemezsin. Ben zamanla sizin birbirinizi çok sevip sayacağınıza inanıyorum. Anlamadınız diyelim ne Narin mağdur olur ne de sen. İkiniz için bir orta yol buluruz." Dedi. İçtendi. Başımı salladım. Kalbim itiraz etsede anneme karşı söz söylemek içimden gelmedi. Beni öpüp iyi geceler diledikten sonra beni yalnız bıraktı. Sözlerinden sonra aklım daha da karman çorman oldu. Mehtap' ın beni askerdeyken uğrunda terk ettiği, parasıyla övündüğü o adamla uğraşıyordum. Babam yaptılarıma göz yumuyordu. Annem ise görmezden geliyordu. Yangınım intikamla söneceğini sanıyorladı. Ben ise beni uğrunda terk ettiği adam, herşeyini kaybettikten sonra koşarak kollarıma döneceği zamanı bekliyordum.