Belirsizlik

Bölüm-4

Gözlem dersinin sonuna gelmiştik ki, bir kahve alıp odama çekileceğim sırada dışarıda çalıların arasında bir kıpırdama belirdi. Daha önce hiçbir canlı belirtisi bulamadığımız orman, şimdi hepimizin umut ışığı olmuştu.

    İki yıldır bu anı bekleyen bizler çok şaşırdık. Bir süre dışarıya baktıktan sonra aklımızı başımıza toplamamız gerektiğini fark ettim ve hemen yönetim odasına durumu bildirdim. Ancak yönetim odasına gittiğimde beklediğimden çok farklı bir tepki aldım.
Yöneticimiz, daha olan bitenleri dinlemeden beni azarladı. Böyle şeylerle trendekileri rahatsız etmemem gerektiğini, dışarıda bir yaşam belirtisi olmasının imkansız olduğunu, dünyadaki canlı yaşamının yıllar önce silindiğini yüksek sesle ifade etti. Hatta o kadar çok kızdı ki, sesi biraz önce çıktığım sınıfta duyuldu.
Daha önce söylediğim gibi aslında çok düşünmek bize zarar verir. Az düşünmeli, olanı kabul etmeli ve hayatımızı sorgulamamalıyız. Böylece bugünkü cezam da bütün trendekilere özür metni yazıp, tek tek vagonları gezerek bunu okumaktı. Hatta metni yazınca ilk önce yöneticiye göstermeliydim. Odadan sessizce çıkıp kendi odama doğru yol aldım.
Saatler süren çalışmamın ardından sonunda bir metin yazabilmiştim, bu işten pek keyif aldığım söylenemez. Bu yüzden hemen bitirmek adına yönetici odasına gidip metni yöneticimize gösterdim.

    Sabah olunca da ilk iş bütün trene bu metni okudum:

"Sevgili tren halkı, yıllar önce hep birlikte bindiğimiz bu trende uzun zamandır huzur içinde yaşamaktayız. Dünyamızı yerle bir eden salgın, hepimizi evlerimizden, işlerimizden ve hatta ailelerimizden kopartmış olsa da burada birbirimizin ailesi olduk ve bu trende bizim yeni evimiz oldu. Ben bunun farkında olan ve asla bu huzurun bozulmasını istemeyen birisiyim.
Geçtiğimiz günlerde araştırma dersinde yanlış bir bulguya varıp bütün trene bunu yayacağım sırada yöneticimiz kesin bir kanıya varmadan bunu paylaşmanın herkesi kötü etkileyeceğini bana söyledi. Kendisi de bu konun üzerine giderek bunun kesinlikle yanlış bir hipotez olduğunu kanıtladı.
Eğer bu durum sizlerin kulağına geldiyse kesinlikle buna inanmamanız gerektiğini, sadece yanlış bir tahmin olduğunu söylemek isterim".

Ben sözümü bitirir bitirmez, yöneticimiz elimden mikrofonu alarak konuşmaya başladı. Bundan böyle dışarıyı gözlem dersleri iptal olmuştur, kimsenin ağzından bir daha bu konunun konuşulduğunu duymayacağım. Eğer sözümü dinlemezseniz gereken cezaya çarptırılacaksınız ve bu cezalar hiç de katlanabilir olmayacak diyerek sert bir dille uyardı.
Trende gereken tedbirler alınmış; gözlem odası kilitlenmiş, kitaplar yakılmış ve bir daha konuşulmamak üzeri konu kapanmıştı. Açıkçası yöneticimizin bu kadar ufak bir konuyu bu denli büyütmesi garibime gitmişti. Ama bir şey bilseydi mutlaka bunu bizimle paylaşmaz mıydı? Sonuçta o da bizimle yıllardır aynı trende yaşamını sürdürüyor.
Bütün bu olanları düşününce tekrar aynı hatayı yapmamalı, yoksa trenden atılacağımı hatırladım ve diğerleri gibi zihnisiz kalmaya çalıştım.