"ΤΙ ΣΤΟ ΠΟΥΤΣΟ ΘΕΣ ΕΔΩ;ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ!ΔΕΝ ΒΑΡΑΩ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΗΝ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ"ουρλιαζει κυριολεκτικά και ειμαι σιγουρη οτι εχουμε ακουστει σε ολο το τετραγωνο.
"Αλεξ εγω-"προσπαθω να δικαιολογηθω αλλα για άλλη μια φορά η φωνή του με διακόπτει.
"ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΠΑΣ"βριζει και πεταει κατω οτι υπαρχει στο γραφειο.
Πρωτη φορα τον βλεπω ετσι και τολμώ να πω ότι φοβαμαι πολυ.
"Ασε με να σου εξηγησω λιγο" προσπαθω να δικαιολογηθω για δευτερη φορα.
"ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ"συνεχίζει να φωναζει και ριχνει καποια βιβλια απο τη βιβλιοθηκη.
Νιωθω τα ματια μου να υγραινονται αλλα δεν τα παραταω.
"Ηρθα να σε βοηθησω με τα τραυματα σου σε παρακαλω μην φωναζεις"ψελλιζω βουρκωμένη με όλη αυτή την κατάσταση.
Με πλησιαζει και στεκεται μπροστα μου ενω εγω εχω κατεβασμενο το κεφαλι μου.
"Κοιτα με"με προσταζει.
Τον κοιταω.Το δεξι του ματι ειναι μαυρισμενο και εχει μια σχισμη στο φρυδι.Το κατω χειλος του εχει σκιστει στη μεση και απο πανω εχει ξεραμενο αιμα.Μώλωπες υπαρχουν στα μαγουλα του.
"Επειδη δεν ειμαι καλα φυγε με το καλο μην σε βρισω ή κανω κατι ακομα χειροτερο"εξηγει ηρεμα.
"Αν δεν τα περιποιηθείς θα μολυνθουν και θα ναι ακομα χειροτερα μετα" προσπαθω να τον πεισω.
"Γαμω τη πουτανα μου καλα"δεχεται και ριχνει ενα ρουχο απο τη καρεκλα του γραφειου του στο πάτωμα.
Προχωραει στο διπλο κρεββατι και ξαπλωνει στη μεση.
Εγω τον ακολουθω και πλησιαζω το κρεββατι.Για να πω την αληθεια δεν περιμενα οτι θα δεχτει τοσο γρηγορα.
"Θα ανεβεις;"με ρωταει αποτομα όπως πάντα.
"Δεν θα σε βολευει ετσι"συνεχιζει με πιο ηρεμο τονο.
Βγαζω τα παπουτσια μου και ανεβαινω στο κρεββατι.Αυτος καθεται στη μεση του κρεββατιου και εγω απο διπλα του.Στο κομοδινο υπαρχουν ηδη τα καταλληλα πραγματα κατι που με διευκολύνει από να τα ζητήσω. Πιανω το οινοπνευμα και βαζω λιγο σε ενα βαμβακι.Η θεση μου δεν με βολευει και ετσι περναω τα ποδια μου γυρω του χωρις να καθομαι πανω του.
Ακομα θυμαμαι τη γροθια που εφαγε στο στομαχι.Αυτος δεν λεει τιποτα και βαζω το βαμβακι στην σχισμη.Μολις το ακουμπαω βαζει τα χερια του στη μεση μου.
