Restoranda Kalanlar || Chanbaek-Sebaek

Restoran

''Chanyeol,''  dedim boğazımdaki yumru ile beraber karşımdaki sana bakarken. Az önce ağzından çıkan o sözleri idrak edemiyordum ya da kabullenemiyordum. Bilmiyorum. Dolan gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp, bir kez daha yutkundum. ''Ben, ben anlayamıyorum ne diyorsun?'' Aklım almıyordu bana bunu yapıyor olamazdın. Sana hayatımı adamaya hazırdım, altı senemi vermiştim, gençliğimin en güzel zamanlarını sana adamıştım şimdi gelip bana bunları söylüyor olamazdın. Hayır.

''Baekhyun,'' Dedin derin bir nefes alarak. Bunalmış gibi görünüyordun, sanki ilk söylediğin an anlamam gerekiyormuş gibi davranıyordun. ''Ayrılmak istiyorum.'' Diye bitirdin başladığın cümleyi. O kadar senenin ardından böyle bir şey yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. Kendimi aptal gibi hissediyordum, aptaldım çünkü. İlişkimizin bu raddeye geldiğini göremediğim için aptaldım. Aşkım gözümü kör ettiği için aptaldım. Hala neden bunu istediğini anlayamadığım için aptaldım. Gözümden akan yaşı tutamadığımı, kucağımda birleştirdiğim ellerimin üzerine bir ıslaklık düştüğünde fark ettim. Ağladığımı farkına varmam ile kendimi daha fazla tutamadım ve bir hıçkırık kaçtı ağzımdan sonrasında ise konuşmak zor da gelse sordum, ''Neden?''  Aslında soruyu sorarken cevabı ile ilgili tahminim vardı ama yanılıyor olmak çok istedim. O an hayatta en çok istediğim şey yanılıyor olmak ve senin bana bir çeşit şaka yapıyor olmandı ama öyle olmadı. Yanılmadım. En azından yalan söylemeni isterdim, o an bana başka birisi ile tanıştığını hiç duymamış olmayı dilerdim. Ayrılık fikrini henüz sindirememişken bir de ihanete uğradığımı öğrenmem kafamı allak bullak etmişti. Ne zamandır tuttuğumu bilmediğim şarap kadehi bir anda masaya düşüvermişti, beyaz masa örtüsü kırmızıya boyanırken ben kitlenip kalmış gibi hissediyordum. Restorandaki bütün sesler kesilmiş gibi hissetmiştim sanki tüm sesler kesilmişti ve herkes dönmüş bana bakıyordu, aptal diyorlardı sanki içlerinden. Aptal nasıl göremedin?

''Yanlış düşünme lütfen seni aldatmadım, aramızda henüz bir şey yaşanmadı.'' Hayatımın hiçbir döneminde böyle bir hayal kırıklığı hissetmemiştim. Sinirlerim öyle bozulmuştu ki kıkırdamadan edemedim ''Henüz.'' Diye tekrar ettim söylediğin şeyi. Henüz. Yani henüz bir sevgilin varken başka birisi ile yatmayacak kadar centilmen birisin, bu düşünce ile bir kez daha kıkırdamıştım. Bana üzgün gözlerle bakıyordun, sanırım halime acımıştın. Sonuçta on sekizinden yirmi üçüne kadar birisini sevip, hayatını ona adayıp sonrasında ise boktan bir restoranın boktan bir köşedeki masasında aldatıldığını öğrenip terk ediliyor olmak oldukça üzücü ve acınası bir durumdu. Beni aldatmadığını düşünüyor olman senin vicdanını rahatlatıyordu belki bilemiyorum ama ben seninle aynı düşünmüyordum Chanyeol. Sen beni aldatmıştın. Benimle beraberken başka birisini sevmiştin. Onu sevmeye öylece bir anda başlamadığına göre onunla oldukça fazla zaman geçirmiştin, onu tanıyıp sevmeye vaktin olmuştu, bir sevgilin varken. Seni seven bir sevgilin varken sen başkasını sevmek için uğraşıyordun. Aramızda bir aşk vardı ve sen bu aşka ihanet etmiştin. İçimde öfkeden daha çok hayal kırıklığı vardı çünkü sana güvenebileceğimden öyle emindim ki eğer başka birisi çıkıp da sevgilin başka birisini seviyor ve sana ihanet ediyor deseydi ona siktir olup gitmesini söylerdim, ona asla inanmazdım. Çünkü ben koca bir aptaldım. Sana söyleyecek tek kelimem dahi kalmamış gibi hissediyordum. Maskaramın aktığından ve bütün suratıma bulaştığından emindim ve öylece sana bakıyordum. Sonra telefonun çaldı, kimin aradığına bakmadım ama yüzündeki ifadeyi gördüğümde onun aradığını anlamıştım. Önce telefonuna sonra bana baktın, sanırım söyleyeceğin her şeyi söylemiştin bu yüzden kalktın, ceketini giydin ve gittin. Telefon ile konuşarak. Bense öylece orada kaldım. O gün ikimizde 23 yaşımızdaydık. Şimdi ise sen 29 yaşındasın, 30 olmak üzeresin ve hayatına devam ediyorsun. Bense hala 23'ümde o restoranın köşesindeki masada kaldım. Herkes hayatına devam etti ama ben kaldım.