⚜︎You Are My Home⚜︎

30. ✔⚡︎ ꙳Ona uydum...꙳

Araba da Taehyung'un, yanında oturmuş hamburger gömerken onun beni izlediğinin farkındaydım. Yine de ona bakmayarak hamburger'i mi gömmeye devam ediyordum. Ayranımın önce bitmemesi için çaba gösterirken ise bir saat önce yaşadıklarımın üzerine çıldıracak gibi oluyordum.

Sessizlik iyice dört bir yanımı sararken, Taehyung'un arabayı çalıştırmasıyla yutkunup yandan ona baktım. Bir kolu camın kenarına yaslanmış, acayip seksi bir duruşla arabayı sürmesi bakışlarımı ondan çekmemi sağladı.

"Biliyor musun o geldi. Babamın kızı geldi kafeye. İnanamadım, ben ona cidden inanamadım... Aklım silmiş Taehyung, babamın bir kızı olduğunu. O geceye dair tek hatırladığımın kafamda ki ve yüzümde ki darbeler olurken, uyuşturucu ve olarak son yere düşmüş halim. Nasıl siler aklım böyle ciddi bir şeyi? Ben inanamıyorum... Gerçekten kısacık bir anda başıma bir sızı girdiğin de aklıma dolan gerçekler beni dağıttı." ayranım bitmiş pipetim dudağımı okşarken ona bakmadan tam yolu izleyerek konuştum.

"Yolunu nasıl karıştırdın?" ona söylediklerime karşı söylediğiyle omuz siktim.

"Bilmiyorum. Bir anda oldu oradan ayrıldım ve dışarıya çıktığım da aklım da ne adres ne yürümem gereken yol güzergahı vardı. Anlamıyorum yani bu günler de hep seni düşündüm, aklım tek sana aitti ama bu kadar senden başka kişi ve önemli bir gerçeği unutacağımı bilemezdim. Ne yaptın sen bana?" diyerek ona karşı dediklerim için kıkırdadım.

"İlk mi bu kaybolman, yani yolunu bulamaman?" demesiyle bakışlarımı kucağıma eğdim. Ardından ise karşıya bakıp yol da sahibiyle yürüyen küçük köpeği izledim.

"Jimin, konuşur musun... Bana kendini açmayı öğrenmiştin." diye beni otoriter sesiyle uyarır gibi konuştu.

"Ben, o gece de yolumu kaybettim. Evden kaçtığım gece... Her yer de insan olabilirdi ama hoseok hyung'un iş yerine giden ara sokakların birinde veya çoğunda bilmiyorum işte yolumu karıştırdım. Sadece bir anlık, sadece..." diyerek pipetimin ucunu dudaklarım arasına alarak ısırdım. O ise parmaklarıyla direksiyon da ritim tuttu.

"Sence neden? Bir sorunum yok aslında. Geçmişte sana anlattıklarını unutmadım mesela. Bir sorun olsa onları unuturdum. Sadece bence babamı hiç düşünmemekten onu aklımdan sildim." diyerek kahkaha mı araba da sesli bir şekilde bastım.

Bu kahkahamla bana bakışını hissettim, parmaklarının ritmi durdu, ardından benim kahkaham da durarak yüz hatlarım yoğun boş bakışlı halini aldı.

"Bazen beyin siler Jimin. Sen de anladığım kadarıyla bir noktaya yoğunlaştın. Kahkaha atarak da içinde ki tuhaf hissi geçiremezsin." diyerek beni yanıtlamasıyla onu onaylarcasına başımı salladım.

Elimde ki ayran kutusunu çöp torbasına koyup, torbayı ayaklarımın dibine koydum. Ardından ise Taehyung'a yaklaşarak yanağını öpüp alımı omzuna yasladım. Rahat etmem için omzunu bana doğru yaklaştırmasıyla direksiyonu tutan elinin birini çekip parmaklarımı parmaklarına sardım.

Sadece yine ona odaklanmak istiyordum. Ruhumu iyileştiren onu düşünmek, onunla vakit geçirmek her şeye bedeldi...
______________

Eve geldiğimiz de ilk işimiz üzerimizi değişmek olurken, onu süzmeden edemezken üzerime sweatshirt geçirip altıma yandan düğmeli kısa şort geçirerek yan düğmelerinden iki tanesini açık bıraktım.

Ardından onu beklemeden aşağıya inip mutfağa gittim. Kendime su doldurup iki bardak içmeden edemezken sandalyeye oturarak, masanın üzerinde ki insan beyni isimli kitabı elime alıp rastgele bir sayfa açarak okumaya başladım.

Elimi yumruk yaparak şakağıma yaslarken insan beyninin elementlerini okumaya başlamıştım. Tabi bir kaç saniyenin ardından önümden çekilen kitapla başımı gelen bedene çevirip derin bir nefes aldım.