I Can't Act Anymore (ဘာသာပြန်)

4.2

ချင်းယွိချန် သည် စားပွဲပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်ရှိ စာရွက်စာတမ်းများသည် အနည်းငယ် ရှုပ်ပွနေပြီး ကွန်ပြူတာ ဖန်သားပြင်လည်း ပိတ်သွားပြီ။ မျက်နှာကျက် မီးအိမ်နှင့် စားပွဲခုံပေါ်ရှိ မီးအိမ်တို့က ဖွင့်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ထိုအလင်းရောင် လွန်ကဲမှုကြောင့် စားပွဲပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသောလူသည် အိပ်နေချိန်တွင်ပင် မျက်မှောင်ကြုတ်ထားရသည်။

စာရွက်စာတမ်းကိစ္စပြောနေရင်း ခဏလောက် အိပ်ပျော်သွားပုံရသည်။

မုမု သည် ချင်းယွိချန် ကိုကြည့်ကာ စာကြည့်ခန်းအဝင်ဝတွင် ရပ်နေလေသည်။ သူ ခဏတာ မှင်တက်သွားတယ်။

အရင်က ဝတ္ထုကိုဖတ်ရင်း သူသိပ်မတွေးခဲ့မိပေမယ့် အခုပြန်တွေးကြည့်တော့ ချင်းယွိချန် က ကဏ္ဍပေါင်းစုံမှာ တကယ်ကို သနားစရာကောင်းပါတယ်။ပြန်လည် မမွေးဖွားမီ သို့မဟုတ် မွေးဖွားပြီးသည်ဖြစ်စေ သူ့တွင် "သူငယ်ချင်း" ဟု ခေါ်နိုင်သော မည်သူမျှ ရှိပုံမပေါ်ဘူး။

စာရေးဆရာအမြင်တွင်၊ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဆိုင်ရာများနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခများကိုပဲ စောင့်မျှော်နေပုံရသည်။ သူချစ်မိသွားပုံနဲ့ သူ့နေ့စဉ်ဘဝအကြောင်း အချက်အလက်တွေ မရှိခဲ့ဘူး။ ဇာတ်ကွက်တစ်ခုစီသည် ဇာတ်လိုက်ဘဝတွင် တစ်ခုတည်းသောအလုပ်ဖြစ်သကဲ့သို့ သူ၏အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလုပ်ငန်းနှင့် စီးပွားရေးကို မြှင့်တင်ရန်အကြောင်းသာဖြစ်သည်။

မိုက်မဲသောဘဝနှင့် သူ့ဘဝတွင် ရည်မှန်းချက်မရှိသော မုမု ကဲ့သို့သောသူတစ်ယောက်အတွက် ချင်းယွိချန် သည် သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး မည်သို့ခံစားခဲ့ရသည်ကို စိတ်ကူးကြည့်ရန်ပင် မဖြစ်နိုင်ပေ။

ဒါပေမယ့်…
မုမု ရှေ့သို့ တိုးသွားတယ်။စာကြည့်ခန်း ကော်ဇောပေါ် လှမ်းတက်ကာ ချင်းယွိချန်အတွက် စားပွဲတင်မီးအိမ်နှင့် မျက်နှာကျက်မီးကို ပိတ်လိုက်သည်။

ယခုမူ၊ ချင်းယွိချန် ကို သူစာနာရန် အနေအထားမရှိဘူး —-နောက်ပြီးတော့ ချင်းယွိချန် က သူ့ကို သတ်ချင်နေတာ!