Gitarist / Texting

|9|

Yaşlı Amca, Hep De Yorgun

"Yarına kadar odadan çıkmak yok. 500 soru çözüceksin." Odanın kapısını kapatıp gitti.

Annemin bu hareketlerine alışkın olduğum için eskisi kadar canımı yakmıyordu. Hatta bu en hafifleri olabilirdi.

Annem bana karşı niye böyle hiçbir zaman çözemedim. Ona ne yapmış olabilirim ki? Küçüklüğümde, benim iyi bir geleceğim olsun diye uğraştığını düşünürdüm. Bu düşünce ben büyüdükçe değişmeye başladı. Çünkü annem de benimle değişmişti. Baskıları daha çok artmıştı. Onun için hayatımın merkezinde derslerim olmalıydı. Ben arkadaş yapamazdım. Çünkü beni kötü etkileyeceklerini iddia ederdi.

Sınıftakilerle bir keresinde okulun yanındaki kafeye gitmiştik. Tabi ben anneme söylememiştim. Çünkü söyleseydim izin vermiyeceğini biliyordum.

O gün o kadar çok eğlenmiştim ki, inanılmazdı. O zaman kendimi ilk defa genç gibi hissetmiştim. Çünkü tek yaptığım şey okuldan çıkıp, eve gitmek ve test çözmekti.

O gün tabi ki de güzel bitmemişti. Annem arayıp eve çağırmış ve bir güzel azarlamıştı. "Sen kendini ne sanıyorsun? Ne eğlenmesi sen bunu hak ediyor musun?! Sana eğlenmek yasak, oturup test çözüceksin. Hem kim neden seninle bir yerlere gitmek istesin?"

Hatırladığım sözlerle gözlerim doldu. Ama hayır ağlamayacağım. O benim gözyaşlarımı bile hak etmiyordu. Ben gerçekten çekilmez biri miydim? Bir anne çocuğunun iyiliğini isterdi. Onu bilerek üzmek ister miydi?

Zaten o günden sonra bir daha bir yere gitmemiştim, gidememiştim. Bir de üstüne ceza verip hafta sonu odama kilitlenmişti. Şimdi de aynı şeyi yapıyordu. Uyumayıp test çözmem gerektiğini söylüyordu. Keşke biraz benim tarafımdan baksa, beni biraz anlamaya çalışsa. Ama hayır o yapamaz. Çünkü o kalbiyle değil, beyniyle hareket ediyor.

Ben bazenleri onu anlamaya çalışıyorum. Tek başına bir eve bakmaya çalışıyor. Çok stresli, her şey omuzlarında. Ama beni sevdiğini söylemek çok zor olmazdı. Bu güne kadar ne beni sevdiğini söyledi ne bana sarıldı.

Artık içimde ona karşı bir acıma duygusu vardı. Çünkü o sevmeyi bırak sevilmenin bile nasıl bir şey olduğunu bilmiyordu. Korkaktı çünkü benim ders çalışmak dışında bir şey yapıcağım diye ödü kopuyordu.

Artık tek yapmam gereken bir şey vardı. Onu ilk defa istekle söylediklerini yapıyordum. Çünkü üniversiteyi farklı bir şehirde okumam lazımdı. Ondan ancak bu şekilde kurtulabilirdim.

<>

Oturduğum yerde geriye doğru yaşlandım. Saat gece üç buçuktu. Ben daha 300 soru çözmüştüm. Ve biraz yorulduğumu hissediyordum. O yüzden biraz mola vericektim. Masanın üzerinde ki telefonumu alıp WhatsApp'a girdim.

Karşıma çıkan isimle gülümsedim. Artık benim de bir arkadaşım vardı. Eskiden olsa buna inanmazdım. Kim benle neden arkadaşlık yapsın diye düşünürdüm. Ama artık inanıyordum.

Sohbete girip mesaj yazmaya başladım.

Naz: Büyük ihtimalle uyumuşsundur. (03:38)

Naz: O yüzden daha rahat konuşup, mesajları sileceğim.

Naz: Hani bana demiştin ya artık arkadaşın var diye.

Naz: O kadar mutlu oldum ki. Ne kadar seni göremesem de, senin kim olduğunu tam bilmesem de bu bana iyi geldi.

Naz: Yani bir arkadaş.

Naz: Çünkü hayatım boyunca bir arkadaşım olmadı. Nasıl sohbet edilir, neler sormam ya da nasıl konuşmam lazım bilmiyorum.

Naz: O yüzden sana yanlış bir şey dersem kırılma. Çünkü ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum.

Naz: Sana neler sormam lazım tanımak için?

Naz: Nerede yaşıyorsun?

Naz: Mesela onu bilmiyorum.

Naz: Sen benim ilk arkadaşımsın. Ne kadar sanal da olsa sana alıştım.

Naz: Acaba bir gün görüşücek miyiz? Ben çok isterdim.

Naz: Umarım annem gibi düşünmüyorsundur. Yani çekilmez biri olduğumu.

Naz: Ne kadar belli etmesem de seninle konuşurken mutlu oluyorum.

Naz: Bu kadar dinlemek yeter. Ders çalışmaya devam edeceğim.

Naz: Kimsenin hayatını yönlendirmesine izin verme, sonun benim gibi olmasın.

Naz: İyi geceler.

Son mesaj dışında öbür attığım tüm mesajları sildim.

_____

01.05.2023

Mayıs ayına girdik şaka mıı?

Bölüm nasıldı? Gidişat nasıll?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn.

Öbür hikayem Gümüşservi'ye de bakabilirsinizz.