But I hate you...

Deel 11 💕

~een week later~

Het is een week later. Tijdens en na het uitgaan is er niet zo veel bijzonders gebeurd, het was eigenlik gewoon een normale keer uitgaan. Vandaag ga ik weer naar de jongens. Ik ze de afgelopen tijd wel gemist eigenlijk. En ik wil ook heel graag met Matt gaan praten, over het gedrag van hem en of ik kan helpen om het te verbeteren, want ik heb het idee dat iedereen er wel een beetje klaar met het gedrag van Matt is. Ik ben er ook wel een beetje klaar mee. Ik zou zo graag willen dat we gewoon normaal samen overweg kunnen gaan.

Alls ik eenmaal aan kom bij Casa del huts gaat de deur als open. Deze keer is het Rob die de deur open maakt en niet Matt. Gelukkig. "Heyy robjee!" Roep ik naar Rob. "Heyy Daan ik heb je zo gemist!" Zegt Rob dan terug."Snap ik wel hoor." Zeg ik en doe een dramatische haarflip. Rob en ik liggen helemaal in een deuk. Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om naar binnen tegaan. Als we binnen komen, zitten Raoul, Koen en milo op de bank.

"Heyy boyss!" Zeg ik. "Heyy!" Zeggen ze allemaal vrolijk terug. Ik ga naast Raoul op de bank zitten. "Jongens?" Vraag ik dan. "Ja, Daan?" Zegt Raoul. "Waar is Matt, want ik wil graag ff met hem praten." "Als het goed is zit hij op zijn kamer te editten." "Oké, bedankt. Dan ga ik ff met Matt praten."

Als ik voor de deur van zij kamer sta twijfel ik toch even. Misschien wilt hij het helemaal niet goed maken? Misschien haat hij me wel echt? Misschien moet ik toch maar niet met hem gaan praten? Misschien is het prima zoals het nu is? Nee, Danique dit ga je niet doen. Je gaat gewoon met hem praten en als hij je haat is het zijn probleem! Ik ben wel een beetje een overthinker. Dus soms moet ik gewoon het duwtje in de rug krijgen of gewoon eerst doen en dan denken. Dat soort dingen. Snap je? Waarschijnlijk niet maar goed.

Als ik eindelijk alle moet heb verzameld klop ik op de deur."Binnen!" Hoor ik Matt zeggen. Als ik de deur openmaak zie ik hem meteen met zijn ogen rollen. Ik moet me echt in houden om niet kwaad op hem te worden nu. Ik ga het rustig aandoen anders kom het nooit goed. "Kunnen we praten?" Vraag ik. "Waarom?" Vraagt Matt dan bot. Ik moet me echt inhouden nu. "Omdat ik en de jongens het gedrag van je heel irritant beginnen te vinden, Matt" "Dus? Wat boeit jullie dat?" "Matt luister we gaan nu praten. En gewoon als volwassenen we zijn geen kleine kinderen meer." Zeg ik dan. "Prima." Zegt Matt weer bod terug.

"Fijn. Waarom vind je het niet leuk als ik er ben?" "Dat weet je al." Zegt hij. Dan krijg ik ineens weer een flashback.'Nou als jij er bent hebben de jongens alleen maar aandacht voor jou en zijn we ineens geen vriendengroep meer.' "Oh ja, dat klopt inderdaad. Dan weet je dus ook al mijn antwoord daar op. Dit klinkt misschien een beetje raar, maar zou ik kunnen helpen met dat als ik er ben jullie ook gewoon een vriendengroep zijn?" Matthy kijkt me raar aan. "Waarom zou je mij willen helpen?" "Nou omdat ik het ook niet gezellig vind hoe de sfeer hier is in huis met jou als ik er ben en omdat ik het gewoon heel fijn zou vinden als we gewoon normaal samen overweg kunnen." Zeg ik kalm. "Nee, je kan er niet bij helpen. Doei Danique." Nu kan ik het niet meer langer aan hoor. Ik heb geprobeerd om gewoon een normaal gesprek met hem te voeren. En hij gedraagt zich als een klein kind die zijn zin niet krijgt. "Matthyas! Hou een op met zo kinderachtig doen niemand vind dit leuk de jongens niet ik niet. Misschien vind jij het wel leuk maar weet dat de jongens het verschrikkelijk vinden en ik ook!" Roep ik naar hem. "Nou Danique ik zou je eens goed vertellen dat dat mij helemaal niks boeit!" Roept hij boos terug. Ik schrik er wel van, want het was helemaal niet mijn bedoeling om hem zo kwaad te maken. ""Matthyas! Je hebt in mijn armen liggen huilen om Laura. Je hebt lopen janken om me toen je me weg had gestuurd. Je was zo lief. En ik vergaf je. Moet je nagaan wat voor een domme keus ik eigenlijk heb gemaakt!" Roep ik heel kwaad terug. Ik zie dat zodra ik Laura Zeg hij lichtelijk tranen in zijn ogen krijgt, maar op het moment maakt dat me even niet meer uit.

"Nou, Danique als jij zo graag de waarheid wil horen. Jij bent een vieze vuile slet!" Roept hij kwaad. Oef, deze voel ik. Op school werd ik ook al gepest met dit soort dingen omdat ik veel met jongens om ging. Ik het ook wel vriendinnen. Maar soms kon ik het gewoon beter vinden met jongens. Er ontstaan tranen in mij ogen. "Wat wil je van me matt?!" Roep/Vraag ik. En ik loop weg omdat ik voelde dat ik de tranen niet meer langer kan inhouden. ""Boys ik moet gaan!" Zeg ik zo vrolijk mogelijk zodat het niet opvalt dat ik huil. En voordat ze de kans hebben om iets terug te zeggen loop ik de deur uit...

.................................................................................................................................

Nou mensen hierbij weer een nieuw deel. Niet op maandag maar op dinsdag. Ik denk gewoon dat ik ga proberen om elke dinsdag en vrijdag een nieuw deel online te zetten.

Laat vooral weten wat jullie hier van vinden! Tips hoor ik graag.

Tot vrijdag dan maar weer denk ik.

Doei doei bestiess! 💕💕