But I hate you...

Deel 21 💕

Over die delen, het lukt me nie om het op te lossen. Dus ik ga nog wel kijken of het lukt, mr voor nu lukt t nie.

POV MATTHY:
Ik ben zo blij dat Daan naar huis mag! Ik voel me best schuldig, ik weet dat ik het al heel vaak heb gezegd maar het is echt zo.

"Sorry." Zeg ik dan tegen Danique als we in de auto zitten. "Waarvoor?" Vraagt ze verward. "Gewoon voor hoe ik altijd deed tegen je. Ik was gewoon best irritant." Zeg ik een klein beetje schamend, omdat ik niet vaak dingen toe geef aan een meisje. "Dat laatste is zeker waar." Zegt ze lachend. "Nee, hoor je bent vergeven." zegt ze met een grote glimlach. Ze is zo mooi. "Dankje." Zeg ik oprecht dankbaar. "Vrienden?" Vraagt ze. "Vrienden." Antwoord ik vastbesloten. "Zullen we maar naar Casa del huts gaan?" Vraagt Danique. "Is goed." Antwoord ik.

POV DANIQUE:
Ik vind het zo fijn dat Matthy en ik nu ook gewoon vrienden zijn, inplaats van de hele tijd ruziën. Ik denk trouwens wel dat de jongens raar gaan opkijken, als ze zien hoe Matthy en ik met elkaar omgaan nu, maar dat maakt niet uit.

We zijn aan gekomen bij Casa del huts! Eindelijk. Ik ben gewoon zo blij dat ik niet meer in het ziekenhuis hoef te slapen enzo, ookal waren het maar drie dagen. Dat maakt nu niet uit.

"Schiet op Matthy!" Zeg ik enthousiast. "Jaja." Zegt hij lachend. Als hij de voordeur heeft opengemaakt. Sprint ik naar de woonkamer. "Heyy jongens!" Zeg ik vrolijk. "Heyy Daan, je bent terug!" Zegt Rob. "Jaa!" Antwoord ik vrolijk. Nadat ik alle jongens heb begroet en we even hebben bijgepraat over de afgelopen drie dagen hebben we besloten om eten te bestellen. We hebben namelijk best lang gewoon zitten kletsen.

*ding dong*
De bel gaat dat betekent dat het eten er is. We hadden namelijk sushi besteld, want sushi is mijn favoriete eten. "Wie maakt er open?" Vraag ik. Niemand antwoord. Ik zucht. Serieus. "Ik ga wel." Als ik de sushi heb aangenomenen, loop ik weer terug de woonkamer in. Ik zat tussen Rob en Koen, maar ze zin nu zo opgeschoven dat er alleen maar een plekje naast Matthy is. Raar? Ik wel gewoon naast Matthy zitten, aangezien we niet geen ruzie meer hebben en we gewoon vrienden zijn. De jongens kijken me verward aan. Ik negeer het en pak de sushi uit en zet het op tafel.

"Waarom zijn jullie opgeschoven?" Fluister ik naar Matthy. Ik ben nog steeds verward. "Weet ik ook niet eigenlijk." Fluistert Matthy terug. Oké nu snap ik het al helemaal niet meer. Ik hoor de jongens giechelen naast me. Echt hoor, soms vraag ik me af wat ik toch met ze aan moet.

Heyy
Dit is nog steeds niet zo'n lang deel, mr ik denk dat dat de komende tijd wel zo gaat blijven, als je alle dik gedrukte stukjes hebt gelezen snap je denk ik wel waarom. Maar goed. Ik wou wel gwn een deel schrijven dus hier is ie. Ik heb wel meer inspiratie ineens. Dus das wel fijn.

En als je ergens mee zit mag je mag me altijd en berichtje sturen op TikTok. M'n acc heet: 'Raoul <3'. Ik zal je niet raar aankijken of uitlachen. Echt niet. Het mag overal over gaan, of het nou er over gaat dat je je kut voelt of gwn omdat je je verveelt. Dat maakt niet uit. En onthoud: er zijn zat mensen die om je geven en er is licht aan het einde van de tunnel, alleen duurt het bij de een langer dan bij de ander. Ik ben trots op je! En je mag ook best trots zijn op jezelf! ❤️‍🩹❤️‍🩹

En heel erg bedankt voor de 90 sterretjess!

En lees 'verkeerd liefde.....' van 

Kusjess 💓