Hoofdstuk 2- HTY

6.2K 302 25
                                    

Ik stak mijn sleutel in het slot en begeleidde Gina het huis binnen. Ze draaiden met open mond een rondje terwijl ze alles bekeek. "Mijn hemel." bracht ze uiteindelijk uit. Ik grinnikte en voelde mijn wangen warm worden. Uit schaamte. Ik schaamde me voor het huis. Waarom? Ik had er helemaal NIKS voor hoeven doen. NIKS. En Gina zat nog opgesloten in het weeshuis. Te vechten voor een studiebeurs. "Je bloost." merkte Gina op. Ik sloeg mijn ogen neer. "Ja." zuchtte ik met een schorre stem. "Hé, wat is er lieverd?" vroeg ze terwijl ze mijn beide handen beetpakte. Ik staarde in haar ijsblauwe ogen. "Ik-ik weet het niet, volgensmij schaam ik me." zeg ik schouderophalend. "Waarom dan?" vraagt ze terwijl ze me doordringend aankijkt. "Voor dit huis? Ik heb er helemaal niks voor hoeven doen, het ging gewoon gemakkelijk. Te gemakkelijk. En jij bent aan het vechten voor een studiebeurs. Ik voel me schuldig." ratel ik. "Lieverd, dit is helemaal niet iets waarvoor je je moet schamen! Stop eens met jezelf schuldig te voelen. Jij hebt in verschrikkelijke pleeggezinnen gezeten terwijl ik in geweldige pleeggezinnen woonde. Daar kunnen we toch ook niks aan doen? Kom op schat!" zegt Gina streng. Ik glimlach en knik. "Dankje Gina." zeg ik dankbaar waarna ik haar knuffel. "Hey Kiek!" onderbreekt Dave ons. Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Je verpest het moment Dave!" roep ik chagrijnig terug. Gina lacht en legt een hand op mijn arm. "Maakt niet uit joh Kiek." zegt ze lachend. "Oké, oké. Dat daar, is Dave, mijn lieve broertje." zeg ik terwijl ik op Dave wijs. "Verbetering, broer!" zegt hij waarschuwend terwijl hij de trap af rent. "Aangenaam kennis te maken!" zegt hij met een buiginkje. "Ik ben Gina." zegt Gina, haar wangen kleuren rood. Ah dit is echt té schattig. Ik grinnik even en sleur Gina mee naar de woonkamer. "Dit is bobby!" zeg ik terwijl Bobby blij uit zijn mand springt. "Ah hai lieverd!" zegt Gina terwijl ze neerknielt naast Bobby. Hij gaat gelijk op zijn rug liggen en geniet van de aandacht. Dave, die achter ons aan was gelopen, kijkt lachend naar de twee. Eigenlijk kijkt hij meer naar Gina. Wacht, ja! Hij kijkt naar Gina. Ik schud lachend mijn hoofd. "Iets te drinken?" vraag ik aan Gina. "Lekker." zegt ze terwijl ze opstaat. "Appelsap?" vraag ik grijnzend. "Je weet nog wat ik lekker vind!" roept ze blij. "Tuurlijk lieverd, DAT vergeet ik nooit." zeg ik terwijl ik knipoog. Ik loop naar de keuken en vul twee glazen met appelsap.

Ik loop terug de woonkamer in en zie Gina en Dave lachend op de bank zitten. Ik zie echt iets opbloeien tussen die twee. Gina is wel echt een knap meisje. Al tijd al wel geweest, maar ze was hetzelfde als ik. We verborgen ons achter een bril en stomme, ontiegelijk lelijke kleren. Gina is ook heel veel veranderd afgelopen jaar, net als ik. Ze heeft rood lang haar, felblauwe ogen, volle wimpers, slank, klein en een prachtig hartvormig gezicht wat haar prachtige ogen goed uit laat komen. De outfit past ook geweldig bij haar zongebruinde huid.

Vroeger in het weeshuis, werden we de mini's genoemd. Ook soms de chihuahua's. Oké, daar heb je waarschijnlijk uitleg bij nodig.

Ik en Gina lieten ons nooit op onze tenen trappen, en hadden een aardig grote mond tegen de arrogante kwallen. Dus toen noemde ze ons de chihuahua's, klein maar ons toch niet laten kennen. Ik grinnik om de gedachte. Gina kijkt me vragend aan. "Ik dacht even aan de chihuahua's." zeg ik met een grijns. Gina barst in lachen uit. Dave kijkt ons raar aan maar hersteld zich snel. "Krijg ik geen drinken?" zegt hij boos. Niet echt boos, je snapt het wel, nep boos. "Zeg dat dan eerder." zucht ik maar toch luister ik naar hem en verdwijn ik weer in de keuken. Ik vul een glas 7UP voor hem en loop terug de woonkamer in.

We liggen languit op mijn bed. Met een bak chips, Pretty Little Liars en heerlijke warme dekentjes. Vol spanning staren we naar Spencer Hastings gezicht. Opeens hoor ik iemand keihard boe roepen. Ik vlieg overeind en val daarbij met deken en al van het bed. Ik kijk op en zie Dave met een grote grijns achter het bed staan. Zo te zien is Gina ook van het bed gevallen. "Oh gaat het?" roept Dave opeens. "Ja het gaat wel...." zucht ik terwijl ik opsta. Tot mijn ontdekking had hij het niet tegen mij. Hij is neergeknield naast Gina. Ik zet boos mijn handen in mijn zij. Ik word gewoon vervangen! "Ja hoor, ik viel maar van een meter hoor." zegt Gina terwijl ze opstaat. "Sorry." zegt Dave terwijl hij een hand door zijn haar haalt. Ah hij, hij is verlegen! In mijn hoofd maak ik een vreugde dansje. Toen ik de vervreemde blikken van Dave en Gina onderschepte ontdekte ik dat ik het dansje niet in mijn hoofd deed. "Wat the fack doe je?" vraagt Dave lachend. "Niks hoor." zeg ik met een gemene grijns. "Zullen we morgen avond met de jongens gaan zwemmen? Dan kan ik ze voorstellen aan Gina?" vraag ik. "Tuurlijk, ik zal het aan ze vragen!" zegt Dave waarna hij wegliep. Zag ik daar nou jaloezie?

- de volgende ochtend-

Ik loop samen met Gina naar beneden. We lopen de keuken in en smeren voor onszelf een croissantje met smeerkaas. Ik open de achterdeur en loop samen met Gina naar de hangmand. We gaan er naast elkaar in zitten. "Zijn de jongens aardig?" vraagt ze. "Jawel, een beetje vreemd soms, ze zijn een beetje hetzelfde als jij." zeg ik droogjes. "Gemenerik!" zegt ze terwijl ze in mijn zij port.

We lopen naar boven om onszelf aan te kleden. Gina trekt haar nieuwe jurkje aan en leent een paar leuke sleehakken. Ik trek een wit rokje aan met een licht roze topje en witte sandaaltjes. Ik pak een spijkerjackje en stop hem in mijn handtas. "Ready?" "Ready!"

----------------

Ik ben trouwens met een nieuw boek bezig, hij komt binnenkort online! Ik hoop dat het misschien iets voor jullie is!

Ik had even inspiratie meiden. Yeah, dus nog een updatee. Het is dus zondag..... en ik moet de hele zondag leren :| maarjaa.
Loveyou all ❤️

High class? This way!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu