« ជីមីន ! » សម្លេងក្រលរធំបន្លឺឡើងហៅឈ្មោះមកកាន់សិស្សប្អួនខ្លួនដែរកំពុងដើរលើដងផ្លូវទៅកាន់សកលវិទ្យាល័យ ។
« អូរ ! សិស្សច្បងជុងគុក បងទើបតែមកទេឬ ? » នាយល្អិតមាឌតូចចោទសួរដោយស្នាមញញឹម កាលបើបានសិស្សច្បងខ្លួនដើរមកជាមួយ ។
« ទើបតែមកដល់មុននេះទេ ឃើញឯងដើរតែ ម្នាក់ឯងក៏ដើរមកជិតទៅ ! » នាយកម្លោះនិយាយដោយសម្លេងស្មើលាយឡំជាមួយភាពខិលខូចដាក់នាយតូចជីមីន ។
« ក៏ល្អ ចឹងពួកយើងដើរទៅជាមួយតែម្ដង ! » នាយល្អិតញញឹមស្រស់ដាក់រាងក្រាស់ រួចពួកគេក៏បណ្ដើរគ្នាទៅសកលវិទ្យាល័យយ៉ាងរីករាយ ។
ជុងគុកនិងជីមីនពួកគេស្និតស្នាលជាមួយនិងគ្នាខ្លាំងណាស់ មិនសូម្បីតែគ្រួសារឡើយ ។ ប៉ាម៉ាក់ពួក គេទាំងពីរហាក់មានភាពសុីជម្រៅចំពោះគ្នាទៅវិញទៅ មក ហេតុនេះទើបពួកគាត់មានបំណងចង់ឲពួកគេរៀបការជាមួយគ្នា តែជុងគុកបានបដិសេធទើបតម្រូវ ឲពួកគាត់ពន្យារពេលសិន រង់ចាំមើលថ្ងៃណាជុងគុកបាក់ចិត្តទើបដំណើរការបន្ត។
_សកលវិទ្យាល័យ Seoul_
លុះដើរបានប៉ុន្មានក្រោយមកពួកគេក៏បានមក ដល់សកលវិទ្យាល័យ ។ អ្នកទាំងពីរញញឹមដាក់គ្នាបន្តិចសឹមនិងបំបែកផ្លូវគ្នាចូលទៅកាន់ថ្នាក់រៀងៗខ្លួន។
« សួស្ដីសិស្សទាំងអស់គ្នា ! » អ្នកគ្រូបន្ទុកថ្នាក់
ជីមីនស្រដីឡើងដោយស្នាមញញឹម លុះបានចូលមកដល់ថ្នាក់បង្រៀនរបស់ខ្លួន ។
សិស្សទាំងអស់ក្រោកឈរនិយាយព្រមគ្នាដោយស្នាមញញឹម ក្រោយវិស្សមកាលឈប់បានបើកទំព័រសិក្សារបន្តវិញ ក្រោយឈប់សម្រាកអស់ជាច្រើនខែ។
« និយាយចឹងជីមីនចំពោះការប្រគួតប្រឡងរឿង Assignment យ៉ាងមិចដែរហើយ ! » អ្នកគ្រូស្រដីសួរឡើងចំពោះការប្រឡងនោះ ព្រោះការប្រឡងនេះបានដាក់លក្ខខណ្ឌឲសិស្សឆ្នាំទីមួយប្រគួតគ្នាធ្វើវិញ្ញាសាររយៈពេលបីថ្ងៃ ខណះដែរជីមីនបានឈ្នះគេលើការប្រឡងនេះ ។
« ខ្ញុំជាប់ហើយអ្នកគ្រូ ! ទទួលបាននិទ្ទេស A » គ្រាន់តែជីមីននិយាយចប់ភ្លាម សិស្សក្នុងថ្នាក់នាំគ្នាស្រែកហ៊ោយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ។
« ល្អណាស់ជីមីន គ្រូពិតជាមានមោទនភាពលើឯងខ្លាំងណាស់ ! » អ្នកគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ស្រដីឡើងដោយស្នាមញញឹមមានមោទនភាព ។
« អរគុណខ្លាំងណាស់អ្នកគ្រូ ! » ជីមីនញញឹមតបដោយស្រស់ស្អាត ។
« បើចឹងពួកយើងចាប់ផ្ដើមបន្តការសិក្សារឥឡូវ នេះចុះ ! » អ្នកគ្រូញញឹមបន្តិចសឹមនិងបើកសៀវភៅបន្តមេរៀនរហូតដល់ម៉ោងចេញលេង ។
_ម៉ោងចេញលេង_
សិស្សប្រុសៗក្នុងថ្នាក់ជីមីន ម្នាក់ៗចែចង់សួរនាំពីជីមីនដោយបាក់ចិត្តស្រឡាញ់ ម្នាក់ៗសុទ្ធសឹងតែចាប់ អារម្មណ៍លើជីមីនគ្រប់គ្នា ។
« ជីមីន តើបងអាចសុំលេខទូរស័ព្ទបានទេ ! »
កម្លោះសង្ហារគីម ឆុងយូ ដែលជាកូនអភិបាលខេត្តស្រដីឡើងសួរមកជីមីនដោយស្នាមញញឹម ។
នាយកម្លោះម្នាក់នេះជាមនុស្សល្អ និងស្រឡាញ់មិត្តភាពខ្លាំងណាស់ ហើយក៏ជាមនុស្សស្មោះត្រង់ផងដែរ មនុស្សដែលចាប់អារម្មណ៍គឺមានតែជីមីនប៉ុណ្ណោះ ។
« បងចង់យកលេខខ្ញុំទៅធ្វើអ្វី ? » ជីមីនធ្វើជាសួរញ៉ោះលេង ក៏ដឹងថាកម្លោះម្នាក់នេះចង់បានលេខខ្លួនយកទៅធ្វើអី្វ ។
« គឺបងចង់ញ៉ោះឯងនោះអី ! » នាយកម្លោះអោនមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាយតូចដោយស្នាមញញឹមអៀនប្រៀន ។
« នេះលេខរបស់ខ្ញុំ ! » ជីមីនចុចឲនិងរហ័សហុចឲនាយកម្លោះចុចតាម ។ គេមិនស្ទាក់ស្ទើក្នុងការផ្ដល់ឲនាយកម្លោះឡើយ ព្រោះនាយម្នាក់នេះជាមនុស្សល្អដែលតែងតែជួយរូបគេកន្លងមកផងដែរ ។
« អរគុណខ្លាំងណាស់ ចឹងពេលចេញទៅផ្ទះវិញបងខលទៅរក ! » នាយញញឹមស្រស់ដាក់ជីមីន សឹមនិងចាប់ដៃតូចមកកាន់រួចក៏ដើរចូលក្នុងថ្នាក់ជាមួយគ្នា ។
ងាកក្រឡែកមកមើលជុងគុកវិញ ពេលនេះនាយកំពុងតែនៅកន្លែងញាំុបាយដោយរីករាយជាមួយមិត្តខ្លួន ។ ប៉ុន្តែក្ដីរីករាយក៏ត្រូវបានរលត់ក្រោយប្អួនខ្លួនដែលរៀនថ្នាក់ជាមួយជីមីន បានយករឿងជីមីនមកប្រាប់នាយ ។
« បងជុងខ្ញុំប្រាប់រឿងមួយ ! » នាយកម្លោះប្អូនជុងគុក ស្រដីឡើងពេលដើរមកដល់តុញាំុបាយបងខ្លួន ។
« និយាយមក ! » នាយធ្វើជាមិនខ្វល់ព្រោះមិន សូវចង់ដឹងប៉ុន្មាន ។
« គឺថា..បងជីមីនដែលជាមិត្តបងនោះ បានឲលេខទូរស័ព្ទទៅប្រុសម្នាក់ដើម្បីសុំធ្វើជាសង្សារបាត់ទៅហើយ ! » ជុងគុកទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះ កាលបើលឺសម្ដីប្អូនដូច្នេះ ។ ក្នុងទ្រូងចាប់ផ្ដើមចុកឆាវដោយមិន ដឹងមូលហេតុ នាយក្រោកឈររួចដើរទៅថ្នាក់វិញបាត់ព្រោះតែមិនអាចទទួលយកបាន ។
_ម៉ោងចេញទៅផ្ទះ_
មិនយូរប៉ុន្មានវាក៏ដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះ ក្រោយរៀនអស់ជាច្រើនមក ។ នាយល្អិតជីមីនដើរលើផ្លូវតែម្នាក់ឯងដោយស្នាមញញឹមនឹកដល់រឿងដែលគេជជែកគ្នាជាមួយឆុងយូមុននេះ ។ កំពុងដើរសុខៗក៏សម្លេងជុងគុកហៅឈ្មោះខ្លួន ។
« ជីមីន ! » ជុងគុកហៅឈ្មោះជីមីន ដោយប្រឹងធ្វើទឹកមុខធម្មតាមិនដឹងរឿង ។
« អូរ ! សិស្សច្បងជុងគុក បងទើបតែដើរមកទេឬ » ជីមីនក៏សួរឡើង ព្រោះមិនឃើញនាយដើរជាមួយខ្លួនដូចរាល់ដង
« បាទត្រូវហើយ ! » ជុងគុកមិនចង់តបច្រើនព្រោះចិត្តកំពុងឈឺដោយមិនដឹងមូលហេតុ ។
វេលានោះមកពួកគេទាំងពីរក៏បានដើរមកផ្ទះជាមួយគ្នាយ៉ាងរីករាយដូច្នធម្មតា ។ ជុងគុកមិនបានទៅផ្ទះខ្លួនឡើយ ព្រោះចង់មកតាមជីមីននិយាយគ្នាពីរឿងនោះ ។
នៅក្នុងផ្ទះប៉ាម៉ាក់ជីមីនមិនបាននូវឡើយ ព្រោះពួកគាត់បានទៅប៊ូសានប្រមូលផលចម្ការស្រ្តប៊ឺរីបាត់ទៅហើយ ដោយទុកឲជីមីននៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង ។
_បន្ទប់គេងជីមីន_
ពួកគេដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់ជីមីនដោយធម្មតា នាយល្អិតនិងនាយកម្លោះសង្ហារទាំងពីរយកកាតាបទុកយករៀងខ្លួន រួចដើរមកអង្គុយលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ជីមីន ។
« ប៉ាម៉ាក់ឯងមិននៅផ្ទះទេឬ ? » ជុងគុកសួរបើពួកគាត់មិននៅវាជាឱកាសល្អដែលនាយអាចនិយាយគ្នាជាមួយជីមីនបាន ។
« ពួកគាត់ទៅប៊ូសានអស់ហើយ ពីរបីថ្ងៃបានមក វិញ ! » ជីមីនស្រដីដោយធម្មតា តែមិនដឹងឡើយថាជុងគុកចង់សម្ដៅលើអ្វី ។
« យើងសួរឯងរឿងមួយបានទេ ? » សុខៗជុងគុកក៏សុំជីមីនសួរនូវសំណួរមួយ ។
« សួរមក ! មិនបាច់ខ្លាចចិត្តខ្ញុំទេ ! » លឺដូច្នេះ
ជីមីនក៏អនុញ្ញាត គ្រាន់តែសំណួរមួយគេមិនកំណាញ់ទេ ។
« ឯងធ្លាប់មានចិត្តស្រឡាញ់លើយើងទេ ? » សំណួរចាក់ដោតចោទសួរមកជីមីន នាយល្អិតនៅស្ងៀមបន្តិចរួចឆ្លើយ ។
« ទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំធ្លាប់ស្រឡាញ់បង ! ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ឈប់កាត់ចិត្តវិញ ! » ជីមីនមុខស្មើតបមកជុងគុកដោយធម្មតា ។
« ហេតុអ្វី បានជាឯងឈប់ស្រឡាញ់យើង ? » ការពិតចិត្តនាយកំពុងឈឺពេលលឺថាជីមីនឈប់ស្រឡាញ់ខ្លួន តែប្រឹងធ្វើធម្មតាសួររកហេតុផល ។
« ក៏ព្រោះតែបងប្រាប់ថាមិនបានស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយនៅយកស្រីមកបញ្ឈឺខ្ញុំទៀត ទើបខ្ញុំឈប់បន្តរួចបើកចិត្តទទួលយកអ្នកថ្មី ! » ជីមីនបញ្ចប់ ប្រយោគក៏ងើបឈរដើរតម្រង់មករកពូកគេងហើយជុងគុកក៏បានមកតាម នាយលុតជង្គង់ចុះសម្លឹងមើលមកជីមីនដោយដឹងខុស ។
« យើងដឹងថាឯងឈឺចាប់ដោយសារយើង ប៉ុន្តែឯងកុំស្រឡាញ់អ្នកផ្សេងក្រៅពីយើងបានទេ ! »នាយ កម្លោះមុខស្ងូតអង្វរកជីមីនដោយដឹងខុស ។ នាយទទួលយកមិនបានទេពេលដឹងថាជីមីនទៅស្រឡាញ់ អ្នកផ្សេងក្រៅពីនាយ ។
« សំណួរនេះបងគួរតែខ្លួនឯងវិញបានត្រូវ ! ខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវនិយាយទេ ! » ជីមីននៅស្ងៀមក្រោយពោលចប់ ដៃក៏ត្រូវចាប់អង្អែលក៏ដឹងច្បាស់ថានាយម្នាក់នេះកំពុងលួងលោមខ្លួនកុំឲស្រឡាញ់អ្នកផ្សេង។
« បង..បងសុំទោស ដែលបងខុសចិត្តខ្លួនឯង
បង..ហឹក ! » ជុងគុកមិនអាចបកស្រាយបានក៏ស្រក់
ទឹកភ្នែកចុះមក ព្រោះកំពុងខ្លាចថាជីមីនទៅស្រឡាញ់អ្នកផ្សេងហើយ ។
« រឿងវាកន្លងផុតទៅហើយ ឲវាទៅចុះបងក៏ធ្លាប់និយាយថាឋានៈយើងត្រឹមជាអ្នកស្គាល់គ្នា ដូច្នេះវាក៏បែបនិងរហូតចុះ បន្តធ្វើអ្វីបើបងមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ »
ជីមីនធ្វើមុខស្មើសម្លឹងមើលមកជុងគុក ដែលកំពុងយំសសឹកអង្វរមករូបគេ ។
« អ្នកណាថា...ហឹក..អ្ហឹក..អ្នកណាថាបងមិនស្រឡាញ់ឯង ប្រាប់មកថាអ្នកណា ! » ជុងគុកស្រែកសួរថើរៗដោយលាយឡំជាមួយទឹកភ្នែក ។
« គឺបងនិងហើយដែលមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាប្រាប់ខ្ញុំដែរក្រៅពីបង ។ ចុះបងជាអ្នកនិយាយផ្ទាល់មែនទេ ថាមិនបានស្រឡាញ់ខ្ញុំ ថាខ្ញុំរូបរាងមិនស្អាត ខ្លាចថាបាក់កាលីបព្រោះស្រឡាញ់ប្រុសដូចគ្នា ចុះហេតុអ្វីពេលនេះបងបែរជាខ្លាចថាខ្ញុំទៅស្រឡាញ់អ្នកផ្សេងទៅវិញ ! ហេតុអីប្រាប់ខ្ញុំមក » ជីមីនអោនមើលមុខជុងគុកជាមួយសំណួរនៃការចង់ដឹង ខណៈដែរជុងគុកនៅស្ងៀមបន្តិចរួចឆ្លើយ ។
« ក៏ព្រោះតែបងស្រឡាញ់ឯង ! »
ជីមីននៅស្ងៀមស្រឡាំងកាំងធ្វើអីមិនត្រូវ ពេលបានលឺពាក្យស្រឡាញ់ចេញពីមាត់សិស្សច្បងខ្លួន ។ ជុងគុកឃើញជីមីននៅស្ងៀមដូច្នេះមិនឲឱកាសរំលងផុត នាយស្ទុះវឹងមកសង្គ្រប់លើកាយតូចផ្ដួលរាង កាយជីមីនទៅលើតាុំអារម្មណ៍កំពុងកើតមាន ។
« បងស្រឡាញ់អូន សឺត ! » ស្រដីពោលចប់នាយទម្លាក់ស្នាមថើបផ្ដិតលើថ្ពាល់ជីមីនមួយខ្សឺតរួចក៏ចាប់ផ្ដើមប្រតិបត្តិការរឿងលើគ្រែជាមួយរាងតូច ។
« សិស្សច្បង..អ្ហាស..ហ្ហឹម..សឺត ! សិស្សច្បងមួយៗអ្ហស.. » រាងតូចគេងបែរខ្នងដាក់នាយក្រាស់ទទូចសុំឲនាយជុងគុកធ្វើវាមួយៗខណៈដែរពេលនេះពួកគេទាំងពីរននោលគោកជាមួយគ្នានៅលើពូក ។
« អ្ហា...សឺត ! មួយៗមិនបានទេស្រួលណាស់
Baby បងសុំខ្លាំងៗហើយ ទ្រាំមិនបានទេ ! » នាយក្រហឹមដើមកខំប្រឹងបុកសម្រុកឥតសម្ចៃ ខណៈទឹក កាមកំពុងនិងរៀបផ្ទុះចេញមក ។
« អ្ហាស.. Daddy ថ្នមៗបន្តិចមក អូនទប់មិនជាប់ទេ » ជីមីនរលាក់ខ្លួនខ្លាំងៗនិងសុំឲជុងគុកបន្ថយល្បឿនសម្រុក ។
« បង...បង សឺត ! អ្ហា...ចេញហើយ ! »
ផ្លាប់ ! ផ្លាប់ ! ផ្លាប់ !
« អ្ហឹម..ជុងគុកអូន...អូន..ហឹម...ស្រួលណាស់ »
ជីមីនបិទភ្នែកខាំមាត់ថ្ងូចថ្ងូរដោយភាពសុខស្រួល ខណៈដែរជុងគុកខំប្រឹងសម្រុកសារជាថ្មី ។
ផ្លាប់ ! ផ្លាប់ ! ផ្លាប់
« ជុង..អូន..អូនស្រួលណាស់ខ្លាំងៗមក » ជីមីនស្រែកថ្ងូរឥតល្ហែរ ទទូចសុំឲជុងគុកបន្ថែមល្បឿន
ដែរពេលនេះពួកគេកំពុងប្រពាក់ប្រពួនគ្នានៅលើសាឡុង ។
ជីមីនគេងត្រដាងជើងនៅលើរាងកាយជុងគុក ដោយជើងទាំងគូរត្រូវបានជុងគុកកាន់ជាប់ ជាមួយការបុកបញ្ចូលឥតសម្ចៃកម្លាំងនៃជុងគុក ។
« អ្ហា...ចេញហើយ..អ្ហាៗៗៗ សឺត..ស្រួលណាស់
ហឹម...» ផ្លាប់ ! ផ្លាប់ ! ផ្លាប់ !
សម្លេងស្រែកថ្ងូរបូករួមជាមួយសម្លេងសិចចេះតែបន្លឺឡើងឥតឈប់រហូតដល់រសៀលទើបបញ្ឈប់បាត់ ខណៈដែលនាយតូចជីមីនបានសន្លប់បាត់មាត់កឈឹង ព្រោះត្រូវនាយជាសិស្សច្បងចាប់អុកជាច្រើនទឹក ។
« ហឹម..បងជុង » ជីមីនក្រហឹមដើមកហៅឈ្មោះនាយជុងគុកពេលភ្ញាក់ពីសន្លប់មក ។
« អូនភ្ញាក់ហើយឬ ? » ជុងគុកញញឹមនិយាយយ៉ាងពិរោះក្រោយឃើញសំណព្វចិត្តខ្លួនភ្ញាក់មក ។
« អូនហត់ខ្លាំងណាស់ ! » ជីមីនយកដៃស្ទាបភ្លៅខ្លួនខណៈដែរឃើញថាមានស្នាមម្រាមដៃលើភ្លៅរបស់គេ ។
« សឺត..ប៉ាម៉ាក់ដឹងរឿងអស់ហើយ ! ជុប ! »
« ចុះពួកគាត់ថាមិច ? »
« ពួកគាត់ថាស្អែករៀបការតែម្ដង »
« ហាស ! រៀបការស្អែក ? »
« សឺត..បាទមែន ! » ដោយឆ្លើយតបដោយធ្វើទឹកមុខធម្មតា ប៉ុន្តែជីមីននៅស្ងៀមកំពុងគាំងនិងសម្ដីមិញ ។
« បើចឹងពួកយើងមកយកកូនវិញ ឆាប់បានយកចៅឲលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ ! »
« ប្រុសចម្អួតអូនស្អប់បង ! »
« តែបងស្រឡាញ់អូនក្មេងតូចរបស់បង សឺត..អ្ហាតឹងណែនណាស់ ! »
_______________
By : Sanmin
