YAZGI | DESTİNY

Bölüm 13 • Düşmanına Aşık - Dilan'ın Anlatımıyla

Merhaba arkadaşlar birkaç gündür bölüm atamadım rahatsızdım biraz o yüzden sizleri biraz bekletmek zorunda kaldık. Kusura bakmayın 🙏 Elimden geldiğince yazmaya ve uzun tutmaya gayret ettim umarım beğenirsiniz. Bol bol oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen destekleriniz bizim için önemli. Keyifli okumalar dileriz:))

°°°
~ DİLAN ~

Hayat ne gariptir değil mi? Hayatınıza birden hiç tanımadığınız biri dahil oluyor ve o zaman herşeyiniz altüst oluyor. İşiniz, arkadaşlıklarınız, hayalleriniz, düşünceleriniz... Benim öyle çok şaşalı bir hayatım yoktu zaten ama hayatımda ilk defa kendim için bir şey yapmak istedim o da üniversiteye gidip eczacılık bölümünden mezun olmak. Onda da yarım kaldım. Bundan aylar aylar önce onunla tanıştım, Kerem'le. Daha liseye gidiyordum tabi o zamanlar aşık değilmişim bense kendimi kör kütük aşık sanıyordum. Kerem ile ilk tanıştığımız da ikimizde çok utangaçtık. Birbirimize zaman verdik ve zamanla alıştık. Benim hayatım onunla başlamıştı çünkü o bana içimde burukluk bırakan baba sevgisini tattırmıştı. Bana kol kanat germiş ve hayatı pahasına her zaman beni korumuştu. Kerem'e olan sevgim zamanla paslaştı ve koptuk birbirimizden. Karşılıklı anlaşarak son vermiştik bu birlikteliğe. Daha sonra hayatım tam düzene giriyor derken onunla karşılaştım, Baran'la. Normalde ikimizde iki ayrı dünyanın insanlarıyız ama bir intikam, bir kin duygusu bizi bir araya getirdi. Onunla evlenmek zorunda kaldım. Ondan nefret ediyordum başta ama o nefret birden kayboldu ve sempatiye dönüştü, bazen kendimi ona kızarken bazen de mutluluk duyarken buluyordum. Onunla ilk tanıştığımızda babannesinin ve onun yüzünde nefret, kin, hırs ve intikam vardı. Bazen onu anlamak istiyordum bazen de ona kızıyordum. Başka bir şekilde tanışmış olsaydık onu sever miydim hiç bilmiyorum. Bazen kalbinde taş var diyorum bazen de o kadar merhametli bir kişiliğe bürünüyor ki etkilenmemek elde değil. Kendimi bu evde/konakta hep bir esir olarak düşündüm, öyleydim de zaten buraya ilk girişimi unutmamak gerek ama bugün ilk defa o ellerimi tutup beni karısı olarak lanse etmiş ve güven duyduğunu söylemişti. İşte o zaman kendimi ilk defa bir yere ait hissetmiş, fazlalık olmamıştım. Hayatımda ilk defa bir yerde memnundum.

~~~~~~~~~~~~~

Dilan, Baran'ın gözlerinin içine bakıyordu; onun ellerini sımsıkı avuçları arasına almıştı Baran.

-"Bunu dediğine inanamıyorum oğlum, sen bu kızı mı savunuyorsun şimdi?"

-"Ben yanlış bir şey yapmadım yaptığımı düşünüyorsanız da siz bilirsiniz.." dedi ve Baran'ın avuçlarından sıyrılıp üst kata çıktı genç kız. Dilan, Baran'ın yatak odasının önüne gelince bir an duraksadı. Buraya geldiğinin farkında değildi. Tekrardan aşağıya inmek istemeyince mecbur odaya girdi.

-"Bu hadsiz kızın.." diyip hissetmenmişti ki Azade, Baran hemen önüne geçip;

-"Babaanne, gerek yok biz konuştuk." dedi. Sonra önce Derya'ya ardından babaannesine baktı ve

-"Bir daha bu evde hiç kimse onunla o şekilde konuşmayacak. Ben burada olduğum sürece onun sorumluğu benim anladınız mı beni?" dedi. Azade'nin kaşları çatılıp, Derya'nın şaşkınlıktan ve öfkeden yüzü kızarmıştı. Baran'ın yüzüne son bir kez bakıp koltukta duran çantasını aldı ve konaktan çıktı. Cihan şuan doğru zaman mı acaba diye düşündü ve abisine sordu.

-"Abi konuşabilir miyiz?"

-"Daha sonra Cihan."

Baran babannesini ve Cihan'ı arkada bırakıp odasına çıktı. Kapının önüne gelince durdu. Onun içerde olduğunu biliyordu. Elini kalbine götürdü ve gözlerini yumdu. Baran bir süre öylece kalmıştı. Kapının açıldığını ve karısının karşısında anlamsız bir şekilde ona baktığını gözlerini aralayınca fark etmişti. Dilan kapının eşiğinde durmuş Baran'a bakıyordu. Baran gözlerini açar açmaz karışısında onu görünce yutkundu. Gözleri kısıldı genç adamın kızın yeşilliklerine dalmış ve ne bahane uyduracağını bile düşünemiyordu. Baran suskunluğa bürününce Dilan sordu.