One Direction one shots (Dutch)

The prankshow (3/6) - Niall

Niall
'Niall, dan gaan we nu naar jou.' Zegt Nathan. Ik knik 'Dat klopt, ik was de volgende! En ik was doods bang toen de tand eruit gerukt werd. Damn. Ik schrok me rot!' Ik hoor Harry en Zayn naast mij lachen. Ik kijk ze dom aan en zeg: 'Ja, wat zouden jullie zijn? Er word letterlijk een fricking tand uit je bek gerukt en vervolgens word er gewoon "sorry" gezegt!' Harry knikt begrijpend, maar Zayn blijft lachen. 'Lach niet, jij werd woedend omdat je tekeningen kapot waren.' Zeg ik speels. 'Ja, zo kan die wel weer jongens.' Zegt Nathan nep boos. 'Dan gaan we nu naar jou kijken bij de ortho.'

.

Ik moet nu echt gaan, mijn beugel gaat er vandaag eindelijk uit. De afgelopen dagen heb ik de anderen veel te vaak gezegd dat mijn beugel er vandaag misschien uit mag. Ze werden helemaal gek, gisteren moest ik al vroeg naar bed zodat ze geen last van mij hadden want ik was echt helemaal hyper. Ik sprong op de bank en ik tackelde ze de hele tijd. Ze werden er helemaal gek van, dus toen moest ik om acht uur al naar boven. Ook al was dat niet zo erg omdat ik zeer moe werd van mijzelf, maar uiteindelijk duurde het nog wel drie uur voordat ik sliep.

'Ik ga, ben zo terug!' Roep ik nog, dan trek ik de deur achter mij dicht en loop ik naar buiten. Ik zie in mijn ooghoek iemand staan met een camera, paparazzi. Die weten natuurlijk ook dat ik een afspraak heb, ik bedoel ze weten alles over mij en de andere. Ooit had ik zelfs gezien dat de fans onze bloedtypes weten, en het klopt nog ook. Oprecht, hoe komen ze daaraan? Ik loop verder naar buiten zonder naar de paparazzi te kijken. Ze moeten zelf weten wat ze doen met hun leven, ik bedoel, waarom zou je eerder je bed uit gaan om stiekem foto's te maken? Kom dan gewoon naar mij toe. Ik stap mijn auto in en rijd weg. Enthousiast zing ik mee met de nummers op de radio, dan komt er een van onze eigen nummers op. Ik kijk verrast op en zing dan nog harder mee.

Voordat ik het weet ben ik al aangekomen bij de praktijk. Ik loop naar binnen en ga in de wachtkamer zitten. Na ik even gewacht heb word ik geroepen. 'N. Horan.' Zegt een assistente. Ik sta op en loop mee. 'Ga maar liggen, de ortho komt er zo aan.' Zegt ze chagrijnig. Die heeft niet zo goed geslapen.

Ik ga braaf in de stoel zitten, even later komt de ortho eraan. 'Dan gaan we die beugel er even uit trekken.' Zegt hij ook chagrijnig. Die heeft ook al niet zo goed geslapen. Is er een een of ander virus hier ofzo? Ik ga met mijn hand naar mijn haar om het van mijn ogen vandaan te halen. 'Hou die vingers weg.' Zegt de ortho chagrijnig. 'Oh sorry hoor.' Zeg ik. 'Hou je bek, ik moet er bij.' Ik maak mijn ogen groot, nu ben ik wel bang voor hem. Hij was altijd een leuke ortho, nu ineens niet.

'Au!' Roep ik ineens. 'Kut, sorry.' Zegt de ortho terwijl hij een tand met een slotje erop in zijn hand houd. 'Gast?! Wat heb je gedaan?' Vraag ik hem boos. 'Ik zeg toch sorry? Ik heb gewoon niet mijn dag oké?' Zegt hij. 'Je hebt er letterlijk een tand uit getrokken!' Zeg ik boos. De ortho haalt zijn schouders op en zegt: 'Ik kan je toch een nep tand geven, daar ziet niemand iets van.' Ik kijk hem verward aan. Zo ken ik hem echt niet. Normaal gesproken is het altijd heel aardig en maar grapjes. Dan mag hij zijn dag wel niet hebben, maar dat hoeft niet te betekenen dat je er gelijk een tand uit moet trekken en onbeschoft doet tegen mij.

'Houdt je tong weg, ik ga het gat even opvullen.' Zegt hij. (niet sus denken, Dankje.) 'Anita, kan je mij even helpen?' De assistente loopt naar ons toe en vraagt: 'waar kan ik je mee helpen?' 'Je kan mij helpen dit ding vast te houden.' Zegt de ortho terwijl hij een soort stofzuigertje in haar hand duwt. 'Ja hallo, dat kan je gewoon in de houder leggen!' Zegt ze. 'Nee, ik heb het nodig. Anders moet ik de hele tijd heen en weer. Hou het maar gewoon vast, dan is dit gezeik klaar.' Anita fluistert nog een paar scheldwoorden, maar houd het dan met een chagrijnig gezicht vast.

'Zo, gevuld!' Zegt de ortho als hij drie minuten in mijn mond bezig is geweest. (Neehee, nogsteeds niet. Doe maar gewoon helemaal niet) 'ik moet nog even kijken of alles goed zit en dan mag je gaan.' Ik knik voorzichtig omdat hij anders weer helemaal boos word waar is dus echt geen zin in heb. 'Anita?' Vraagt de ortho. 'Dat is mijn naam.' Zegt ze droog. 'No shit. Maar kan je mij even helpen?' Anita kijkt op van haar telefoon. En zegt dan: 'nee, ik ben druk bezig.' 'Druk? Druk?! Noem jij op je telefoon druk bezig zijn?' Vraagt de ortho geïrriteerd.

Anita staat op en loopt op de ortho af. 'Ja, ja dat denk ik. Sterker nog: dat weet ik! Dus wees nou maar even stil want anders ben je nog niet jarig!' Zegt zij nu ook boos. 'Ho ho, blijf even uit mijn aura. Dat is privé! Oh nee, dat woord ken je niet.' Zegt de ortho boos terug, en dan duwt hij Anita op de grond. Angstig kijk ik van de een naar de ander, ze blijven maar doorschreeuwen. 'Kan het even iets rustiger hier?' Hoor ik een stem vragen. Ik kijk op en zie dat het de receptioniste is. Ze stoppen even maar schreeuwen, maar gaan dan weer verder met elkaar uitschelden. 'Ja oké, stop maar weer.' Zegt de receptioniste terwijl ze de twee uit elkaar trekt. Maar dit bleek geen goed idee te zijn, want nu staan ze met z'n drieën te schreeuwen.

'Kunnen jullie even stoppen?' Vraag ik zenuwachtig. Ze horen me niet, of in ieder geval willen ze mij niet horen want ze schreeuwen gewoon door. Nu Schreeuw ik bijna en vraag het nog een keer. 'Kunnen jullie even stoppen? Over een kwartier heb ik weer een afspraak en daar kan ik niet te laat komen.' Ze stoppen met schreeuwen. En kijken mij aan. "Is dat ons probleem? Nee." Zegt Anita. "Als je daar zo nog dig heen moet moet je maar weg gaan." "Oh oke, nou doei doei!" Zeg ik. Ik heb echt geen zin meer in dit gezeik.

Ik wil net de deur uitlopen als ik een poster aan de deur zie hangen. Die hing er net nog niet. Nieuwschierig begin ik te lezen. Welkom bij The Prankshow Niall.
Huh? Prankshow? En waarom staat mijn naam er onder?

Achter mij hoor ik geklap, als ik mij omdraai zie ik dat de ortho, Anita en de receptioniste daar staan. Er komt ook ineens een camera op mij af. "Sorry wat?" Vraag ik verbaasd. "Welkom bij de prankshow!" Zegt Anita lachend.

.

"Dames en heren geef een groot applaus aan Niall!" Roept Nathan. Het publiek gaat los iemand roept zelfs: "I love you Niall." Verbaasd kijk ik het publiek in op zoek naar degene die het zei, maar heel veel meer tijd heb ik niet want Nathan vraagt mij alweer iets. "Sorry wat zei je?" Vraag ik. "Wat dacht je toen je in die stoel lag?" Vraagt Nathan nog een keer. "Nou, niks eigenlijk. Ik was doodsbang! Ik bedoel maar: er werd een tand uit getrokken." Zeg ik. "Natuurlijk niet echt, maar je bent zo in de stress, dat je niet door hebt dat er niks uit is." Nathan moet lachen.

-1298 woorden-

NIALL GAAT OP FUCKING TOUR! IK HOOP ZO HARD DAT IK MAG GAAN VOLGEND JAAR!

oke, de blijheid is eruit😗

-xJorieke