Daha güneş zirveye çıkamadan,sanki darbe oluyormuşcasına çalan telefonun sesiyle uyandım bugüne. 7 Kasım 2023
İçimden sadece "umarım sandığım şey değildir" diyebiliyordum. Telefonu elime aldığımda yüzlerce arama, bunların hiçbiri umrumda değildi açıkçası. Gelen tek bir mesaj hariç.
Namjoon Hyung: Jungkook Jimin, Jimin öldü.
Olduğum yere çakılmamı sağlayan o mesaj. Sol kulağıma giren iğrenç çınlama.. ayaklarımın işlevlerini untuması.. yere düşmemem ve avazım çıktığı kadar bağırarak ağlamam.. Sadece rüya olsun istiyordum. Tüm bu olanlar koca bir rüya. Evet evet Bu sadece bir kabus Jimin gelicek beni öpüp uyandıracak ve okuluna gidecek. Döndüğünde Bay lee'nin ne kadar igrenç biri olduğunda bahsedecek Evet Evet
Düşündüklerimle okuduğum mesaj birbirlerine o kadar terslerdi ki.. Beynim bana oyun mu oynuyor,yoksa delirdim mi ayırt edemiyordum.. Ellerimle saçımı çekiştirirken deliler gibi ağlıyordum Olamazdı Jimin ölemezdi Jungkook'un Jimini ölemezdi. Beni öylece geride bırakamazdı. Daha yaşayacak çok şeyimiz vardı bizim. Hayallerimiz vardı. Ağlaması şiddetlenirken telefonu çaldı Jungkook'un. Arayan kişiyi ayırt edemedi Gözleri görmüyordu Zar zor açtı telefonu Gelen ağlama sesiyle Namjoon Hyung olduğunu anladı
Gerçekti. Herşey. Jimin ölmüştü.
"Ö-özür dilerim Jungkook.. onu.. onu kurtaramadım"
Ardından şiddetlenen ağlama sesleri. Bi süre ikiside sadece ağladı. Ağladı, Ağladı, Ağladı. İkisi sadece ağlıyordu. Namjoon biraz daha sakinleşince konuşmasına devam etti.
"Bugün, bugün saat 13:00'da gömeceğiz. Son kez gör onu Jungkook."
Bu cümlenin içerdiği acı çok farklıydı. Son kez gör onu Jungkook 13:00'da gömeceğiz Sesli çıkmasını umduğu sesiyle konuştu Jungkook
"Ge-geleceğim. Ve, ve meleğimi.. meleğimi son kez göre-göreceğim"
Onayladığını belli eden sesle telefon kapandı. Jungkook'un ağlama sesleri ardı ardına artıyordu. Nefret ediyordu kendinden. Küçüğünü koruyamadığı için. Ona verdiği sözü tutamadığı için. Kafasını yasladı yatağın köşesine sessizce ağladı bu sefer. Jimini duyup üzülmesin diye. Jungkook asla istemezdi Jiminin üzülmesini. Ama fark etmeden de en çok O üzmüştü.
Saniyeler,dakiklar,saatler geçmiş Jungkook hâlâ aldığı haberle oturup kaldığı yerdeydi yavaşça telefonu aldı eline. Açmaya korktu ekranı. Gözünden düşen yaşları elinin tersiyle itip açtı telefonu. Açtı açmasına ama şiddetlenen ağlamasını durduramadı. Biraz daha sakinleşince uzun uzun baktı ana ekranına
aklına dolan anılarla buruk bir gülümseme bıraktı odaya. Sonra galeriye girdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
