33 final

190 15 3
                                    

Narra Zee:

Tome asiento en la cama junto a el, había llegado a la conclusion de que seguiría a mis instintos, siempre lo
he hecho porque se que Edmond es el causante de estos y confió en el.

Me acerque a su cuello y por unos instantes la duda me inundo de nuevo. Pero lo hice, deje que mi lobo tomara el control e hizo lo que durante mucho tiempo quise hacer, marcarlo como mio y a hora estaba hecho. Cuando estaba apunto de quitar mis colmillos del cuerpo de mi mate senti algo moviéndose debajo de mi y fue ahí cuando pude ver otra vez los hermosos ojos de mi amado, estaba tan inmerso que no escuche la confusa voz de Ignacio.

Ignacio: Zee ¿Qué ha.......– NO PUDO CONTINUAR SU FRASE, ESTABA IGUAL DE SORPRENDIDO QUE YO.

Nunew: Zee...SU VOZ ERA CASI INAUDIBLE. – Yo...–:NO LO DEJE TERMINAR, LO ABRACE COMO SINO EXISTIERA UN MAÑANA.

Zee: al fin....– DIJE CON LAGRIMAS. Al fin despertaste, te extrañe tanto.

Nunew: lamento haberlos preocupado...– SUS OJOS ESTABAN IGUAL DE LLOROSOS QUE LOS MÍOS.–  Papa....

Ignacio: hijo mio.... – CORTAMOS
EL ABRAZO, YA QUE IGNACIO SE ABALANZÓ CONTRA TONY PARA ABRAZARLO. – Hijito, no sabes la falta que me hiciste...

Nunew: lo siento papa, no volveré a preocuparte de esa manera.

Ignacio: eso espero, pero lo dudo...– LA HABITACIÓN SE LLENO DE RISAS. Debes tener hambre ire por comida.–  ROMPIÓ EL ABRAZO Y SE LEVANTO DE LA CAMA. No tardo.

Zee: No se moleste Ignacio...–  DIJE MIENTRAS ME COLOCABA FRENTE A EL. – Yo ire...

Ignacio: No hace falta hijo...yo
ire ademas ustedes dos... – DIJO APUNTANDONOS.– Deben tener mucho de que hablar...– LAS PALABRAS DE IGNACIO PROVOCO QUE NOS RUBORIZARAMOS. – Cuida a mi hijo....– FUE LO ULTIMO QUE DIJO ANTES DE QUE SE ESCUCHARA
CERRAR LA PUERTA. EN LA HABITACIÓN SE INSTALO UN SILENCIO SEPULCRAL.

Me acerque de nuevo a Nu y tome asiento en la cama junto a el, luego lo tome de las manos. Este se sorprendió pero no dijo nada.

Zee: gracias....– DIJE SIN MAS. Sino fuera por ti hubiera...... – FUI INTERRUMINTERRUMPIDO

Nunew: No digas eso....– ESTA VEZ ERA EL QUIEN SOSTENÍA MIS MANOS. NUESTRAS MIRADAS ESTABAN UNA FRENTE A LA OTRA, ME SENTIA IGNOTIZADO POR ESOS OJOS. – Ahhhhh..– .DIJO TOCANDO SU CUELLO, JUSTO DONDE COLOQUE LA MARCA..

Zee: ¿Estas bien? ¿Te duele algo?–  PREGUNTE CON PREOCUPACIÓN.

Nunew: Tranquilo estoy bien, es solo que me duele el cuello...

Zee: sobre eso...–  ESTABA MUY NERVIOSO. – Yo te marque.– LOS OJOS DE NU SE ABRIERON COMO PLATOS DEVIDO A LA SORPRESA.–  Se que no debía hacerlo sin tu autorización,
pero estaba preocupado por ti habían ocurrido tantas cosas no queria perderter no queria que estuvieras para siempre dormido y había algo que me decía que la única forma de  salvarte era eso y.....– ESTABA EXALTADO Y SIN DARME CUENTA ESTABA DANDO VUELTAS DE UN LADO A OTRO Y CASI TENIA UN AGUJERO EN EL PISO.– Por eso.....–NO PUDE TERMINAR YA QUE ESCUCHE LA VOZ DE MI VAMPIRO.

NU: Zee harás un agujero en el piso....– AL DARME CUENTA DE LO QUE HACIA ME DETUVE DE GOLPE.–  No estoy molesto...– SUS PALABRAS ME EMOCIONARON.

Zee: Nu...– ME ACERQUE DE NUEVO A EL. ¿Puedo preguntarte algo? – EL ASINTIÓ. – ¿Porque estuviste a punto de dar tu vida por la mia? –ESTE ME VIA CON NERVIOSISMO.

Nunew: bueno este lo hubiera hecho por cualquiera.....– MI FELICIDAD CAMBIO A UNA DE TRISTEZA.

Zee: entiendo...– DIJE CON LAS LAGRIMAS A PUNTO DE SALIR NUEVAMENTE. – Entonces te dejo en paz...ME LEVANTE DE LA CAMA,
ANTES DE QUE ME ALEJARA UNA MANO ME DETUVO.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: May 13, 2023 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Opuestos se atraen Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu