Karanlığın Altındaki Parlak Gül

HERŞEYİN SONUNA YAKLAŞMA

Sonuna mı yaklaşıyorum? Herşey güzel zamanlar neden biticek gibi hissediyorum? Onları kaybetmek istemiyorum onlar benim yaşama sebebim oldular...

Gökhan gittikten sonra bi süre kendime gelemedim

"Pekala... Şuan ne yaşandı hiç bilmiyorum çalışmam mı lazım ama aklım çok dağınık odaklanmam pek mümkün gibi gözükmüyor hayır Açelya kendine gel ne bu şeyler ya?"

Dedikten sonra kendime kahve yaptım masaya geçip planın devamı için gerekli şeyleri yaptım...

Saat 6:49

"Ne? Yatağıma ne ara geldim ben ya en son masada çalışıyordum her neyse çok yorgunum ama kalkmam gerekiyor saat 7' yaklaşmış"

Çok vakit kaybetmemeye çalışıp duşa girdim saçımı kurutup kıyafetlerimi giyip aşağı kata doğru yöneldim

Aşağı kata indiğim sırada Gökhan ile Oğuzhan ciddi birşey konuşuyor gibi görünüyorlardı herzamanki gibi kahvaltı hazırdı

"Selam herkese.."

"günaydın uyuyan güzel.." ikiside aynı anda dediği için biraz beklemediğim birşey olduğu için şaşırdım

Gözlerimi onlara çevirdiğim sırada ikiside kitap ile meşgul gibi oldular hemen pekala işler biraz ilginç olmaya başladı.

"eee neden kimse konuşmuyor bi sorun yok değil mi?"

"Açelya biz sana önemli birşey demek istiyoruz"

"tabi dinliyorum"

"biz karar verdikte artık öldürme işleri falan o malum işleri bırakıp kendi hayatımıza dönsek"

Boğazıma bi yumru indi bu işi bitirmek mi? O insanlar beni öldürmek için o kadar şey yaptı ve ben bu işi bırakayım mı hayır böyle bişi asla olmucak...

"bana bakın bu iş ciddi olmayabilir sizin için ama benim için yaşam kalım meselesi bazen herşeyi çok kolay hemen çözümü var gibi görüyorsunuz yok öyle bişi benim burda ölme riskim var ve siz bana bu işi bırakıp hayatıma dönmem gerektiğini söylüyorsunuz siz istemiyor iseniz gidin ben bu işi asla birakmicam iyi günler dilerim size..."

Dedim ve masadan kalktım Gökhan bana doğru adım attığı sırada elim ile yaklaşma gibi işaret yaptım

"biliyorum şuan çok abarttım ama lütfen zaman tanıyın bana hayata öyle hemen kolay kolay dönülmüyor."

İkiside anlayış göstermiş bi şekilde tamam dedi

Dışarı çıktım arabaya geçtim yıllar geçti bu şeyleri unutmam mümkün değil asla vazgeçmem asla!

Babamın... olmayan kişinin evine sürdüm arabayı onla yüzyüze görüşmem gerek tabi ordan bi kaç fotoğraf almam gerekiyor

Evin önüne geldiğim sırada hemen güvenlikler hoşgeldiniz diyip evin içine ağırladılar beni babam koltukta yayılmış yanında 1 kadın vardı birbiriyle öpüşüp iltifat ediyorlardı

Silahı alıp havaya doğru bi ateş ettim kadın hemen bağırdı bağırmasına çok güldüm silah görmemiş olmalı ne kadar acı verici ben kaç yaşımdan beri bu işi yapmam için bana işkence ettiler ölüm ile tehdit ettiler sonunda istedikleri kötü çocuk oldum onların yaptığı kötü çocuk oldum şimdi o çocuk onların hayatını elinden alicak...

Kadın hemen dışarı doğru koştu silahımı ona doğru yöneltip tek hamlede vurdum ve yüksek sesle güldüm şerefsiz yüzüme "ne istiyorsun" der gibi bakıyordu

"Selam babacim beni özledin mii ben seni çok özledim:)"

"Açelya evden hemen s*ktir git!"

"Ah, çok kırıcı birisiniz daha kahve icicem hemen kovuyorsunuz ayıp değil mi?"