𝓜𝔂 𝓹𝓸𝓮𝓼𝔂

Δεν θα διαβάζω στην κόρη μου

Δεν θα διαβάζω στην κόρη μου για πριγκίπισσες.
Για μαγικά γοβάκια, για άμαξες
Και για το ότι υπάρχει κάπου ένα μαγικό δάσος
Γιατί δεν υπάρχουν πρίγκιπες, ούτε δάσος

Για τους κακόβολους, που χάθηκαν στο πεδίο μάχης
Για υψηλούς πύργους και θαυματούργες πόρτες
Δεν θα της διαβάζω αυτά τα λόγια τα βράδια
Επειδή φοβάμαι, ότι θα πιστέψει

Δεν θα διαβάζω σε κανέναν όλα αυτά
Γιατί, κάποτε
Νόμιζα ότι θα κερδίσει η καλοσύνη
Νόμιζα, ότι η καρδιά είναι σημαντική

Ότι τελευταιά στιγμή θα έρθει ήρωας
Και θα με σώσει από την δυστυχία
Μόνο που η ζωή, αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική
Και οι δράκοι που ζουν μέσα μας.

Δεν θα το  κάνω! Όσο και να μιλάς
Όλο φοβάμαι θα μπω πριν το ύπνο
Και εκείνη, με τον φακό φωτίζει το βιβλίο
Και μόνη της διαβάζει για εκείνο... και με τα μάτια να καίνε κάτω από τις βλεφαρίδες
Ξαφνικά θα με κοιτάξει και με ένα σιγανό ψίθυρο θα ρωτήσει:

« Μαμά, πράγμάτι υπάρχουν πρίγκιπες; »
Και εγώ φυσικά θα της απαντήσω - « ναι..».