𝓜𝔂 𝓹𝓸𝓮𝓼𝔂

Ελπίδα

****

Σε αυτόν τον κόσμο είσαι σαν μια σκιά ανάμεσα στο φώς
Είσαι- μία ουσία κρυμμένη ανάμεσα σε στίχους
Βγάζεις ισχυρή κραυγή ώστε να σε ακούσουν όμως μερικές φορές είναι - μάταιο
Ενώ, όλοι τρέχουν σαν ορμητικοί μετεωρίτες σε αυτοκινητόδρομους

Περπατάς με αργά βήματα κατά μήκος του δρόμου σαν μοναχικός οδοιφόρος
Σέρνεσαι μετά βίας αναπνέοντας με μία αίσθηση τα φτερά σου να εξασθενούν
Η επιθυμία να ζεις - μέσα σου ζει σαν φλόγα
Ζωή - ένα λουλούδι που ανθίζει στο σκοτάδι

Αλλά για να ζήσεις, πρέπει να μάθεις να προχωράς μπροστά .
Χωρίς να περιμένεις ότι κάποιος, θα σου προσφέρει χέρι βοηθείας για να σηκωθείς
Κατά τη διαρκεία της καταιγίδας να ψάχνεις την προκυμαία είναι - άσκοπο
Για να αντέξεις, ο κύριος στόχος σου να μην σπάσεις

Ακόμα κι αν ο στόχος σου δεν φαίνεται σαν - μακρινά αστέρια
Και η διαδρομή σου μπλεγμένη σαν - νήμα λαβυρίνθου
Είσαι δυνατή όσο νομίζεις και πιο γενναία από όσο πιστεύεις
Στεκόντας στην ακτή, κοιτάζοντας τον ουρανό σκούπισε τα μάτια σου

Μπορείς να θυμώνεις, να φωνάζεις
Κατηγορώντας, εκλιπαρώντας τον κόσμο για την εύνοια
Αλλά ο ουρανός δεν θα σου δώσει περισσότερα από ό,τι μπορείς να κουβαλήσεις
Ημέρα, όταν θα είναι όλα καλά φτάνει ίσως σιγά σιγά
Το κυριότερο, να πιστεύεις σε αυτό - στην πορεία σου και στις δυνάμεις σου

" Προς το παρόν όμως, συνέχισε την διαδρομή σου - μην σταματάς
Κάποτε τα σύννεφα θα διαλυθούν πάνω από το κεφαλάκι σου
Θα βγει ο ήλιος και θα σε ζεστάνει με τις ακτίνες του. "