Di Huang Shu (Legend of Anle/ An Le Zhuan) မြန်မာဘာသာပြန်

အပိုင်း (၂၉)

An Le Zhuan-Di Huang Shu
အပိုင်း (၂၉) ကျင့်နင်စစ်သူကြီးချုပ်

မြို့တော်ဟာ မလှမ်းမကမ်းမှာဖြစ်ပြီး၊ ၂ရက်လုံးခရီးနှင်လာရတဲ့မြင်းတွေဟာ မြို့တော်နဲ့ကီလိုမီတာ အနည်းငယ်အကွာမှာ အရှိန်နှေးသွားကြတော့သည်။

“ကျိန့်ရန် ငါတို့ကို မြို့တော်ရဲ့ဂိတ်တံခါးမှာ စောင့်နေတယ်၊ ယွမ့်ဆူးနဲ့ ယွမ့်ချင်တို့လည်း သူနဲ့အတူ ရှိတယ်၊ မင်း စိတ်ပူစရာမလိုဘူး”

ရန်အန်းလဲ့ ဒီ၂ရက်လုံး တစ်မူထူးခြားစွာနှုတ်ဆိတ်နေတာကို ဟန်ရဲ့ ခံစားသိမိ၏။ မြို့တော်၏ဂိတ်တံခါးဆီ ချဉ်းကပ်သွားရင်း ဟန်ရဲ့ ဇက်ကြိုးတွေကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ၊ သူ့ရဲ့နံဘေးမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် လိုက်ပါလာတဲ့ရန်အန်းလဲ့ကို လှမ်းကြည့်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။

ရန်အန်းလဲ့ ပြန်မဖြေဘဲ မျက်ခုံးတွေကိုပင့်၍ ဟန်ရဲ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ထို့နောက် ရုတ်ချည်း ပြုံးကာ ဆိုလိုက်တော့သည်၊ “ကျွန်မ အရှင့်သားကို မေးချင်တာတစ်ခုရှိတယ်”

“ပြောပါ” ဟန်ရဲ့တစ်ယောက် စိတ်ပျက်သွားတဲ့အမူအယာလေးနဲ့အတူ အနောက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

“ချန်းတောင်ထိပ်မှာ အရှင့်သားက အကွက်ရွှေ့တော်တယ်လို့ ကွေရှီးပြောခဲ့တယ်၊ အခု ကျွန်မ စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့၊ အရှင့်သားရဲ့လက်ထဲမှာ သူတင် နယ်ရုပ်ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘဲ ကျွန်မပါ နယ်ရုပ်ဖြစ်ခဲ့တာပဲ၊ အရှင့်သား ကျွန်မကို ချန်းတောင်ဆီ ကိုယ်တိုင်ခေါ်သွားပြီး၊ သူ စိတ်အေးအောင် လုပ်ခဲ့တယ်၊ အရှင့်သား သံသယ အဝင်ခံရမှာစိုးရိမ်လို့မဟုတ်လား?”

ဟန်ရဲ့ သူမကို ခဏမျှလှမ်းကြည့်ပြီးနောက် နောက်ပြန်လှည့်ကာ တည်ငြိမ်တဲ့အသံဖြင့် ဆိုလိုက်သည်၊ “အန်းလဲ့က အရမ်းတော်တယ်၊ ငါကိုယ်တော် ဘာမှပြောစရာမရှိတော့ဘူး”

ရန်အန်းလဲ့ ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်၊ “အရှင့်သားက နိမ့်ချလွန်းနေပါပြီ၊ တော်ဝင်မိသားစုကလူတိုင်းက ဒီလိုမျိုးချည်းပဲ” သူမ ခဏမျှရပ်တန့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်တယ်၊ “ကြီးမြတ်တဲ့အရှင်ရဲ့ရှေ့မှာ စိတ်ရင်းမှန်ကိုရှာတွေ့ဖို့ ခက်ခဲတယ်၊ အနာဂတ်မှာ ဘယ်သူချွင်းချက်ဖြစ်မလဲဆိုတာ ကျွန်မ မသိဘူး”