Anonim +18

💫Özel Bölüm 2💫

2 bin olmamıza gelsin...
!!Bölüm düzenlenmiştir!!

-Yazar'dan. (yani ben hihi)

18 sene önce 🫀

"Sevgilim söz veriyorum iyi olacaksın. Lütfen biraz daha dayan."

Cok sevdiği karısının elinden tutup ona kocaman cesaret dolu bir gülümseme gönderdi Yağız Eker.

Karısının sancıları giderek artiyor ve çığlıkları süratle giden arabanın içinde yankılanıyordu.

"Yağız lütfen lütfen bebeğimize bir şey olmasın onu kaybedemem"

"Olamayacak hayır ,hayır aklından çıkart o kötü düşünceleri. Biz birlikte yaşayıp çok mutlu olacağız"

Gaza daha da köklendi. Karısına belli etmese de o da  bebeğini kaybetmekten çok korkuyordu.

Hastaneye geldiklerinde karısını hızla tekerlekli sandalyeye oturtup doğum haneye götürdü hemşireler.

Yağız karısının arkasından seslense de duydugu muammaydı.

"İyi olacaksınız"

***

Saatlerdir doğum hanenin kapısında bekleyen Yağız, yanına gelen hemşire ile bir hışım oturduğu yerden kalktı.

"Nasıllar?"

"Hastanın adını söylerseniz size daha hızlı yardımcı olabilirim beyfendi"

"Mina Eker"

Hemşire biraz düşündükten sonra aklına gelmişti.

Evet öyle bir hasta vardı.

"Nesi oluyorsunuz?"

"Eşiyim"

"He anladım. Eşiniz de kızınız da gayet iyi efendim"

Yağız rahat bir nefes verdi ve elini kalbine koydu. Sanki şimdi rahatça nefes alabiliyor gibiydi.

"Allah'a şükürler olsun. Peki ne zaman görebilirim?"

"Kızınızı şimdi getirirler. Eşinizi de kendine geldiği zaman görmeniz mümkün olacaktır. Zaten birazdan normal odaya geçer"

"Her şey için teşekkürler"

Hemşire anlayışla başını salladığı sırada bir bebek ağlaması duyuldu ve doğum hanenin kapısı açıldı.

Ebe ve elinde ki bembeyaz tenli kız çocuğu babanın ellerine verdi.

Yağız'ın elleri hayatında ilk defa titriyordu.

İçinde fazlasıyla belli bir acı vardı ve bu çok belli bir şeydi. Nedenini bilmediği bir şey.

Umursamayıp kızına sevgiyle, şefkatle baktı.