Ruhu esir eden, kendisidir.
Bağ kurduklarına, bağlandıklarına esir olur. Duygularıyla bağlanır, alışkanlıklarıyla, düşünceleriyle, geçmişiyle, geleceğiyle...
Sonrasında ardında bırakmak istediği her tutsaklık, beraberinde bir parçasınıda götürür.
Ke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cigarettes After Sex- Cry (Instrumental)
Herkese merhaba! Bu bölüm kitabın gidişatı ve bazı olayların başlangıcı olduğu için fazlasıyla önemli bir bölüm.Düşüncelerinizi ve yorumlarınızı paylaşmayı ihmal etmeyin lütfen...
Esiri olduğumuzu hissettiğimiz benzer duygularda, buluşmak üzere...
Keyifli okumalar <3 💫
***
İnsanlar, esas mucizenin kendisi olduğunu hiçbir zaman anlamayıp hep bir arayış peşindeydiler. Kendisine verilen bu hayatı hor görmüş ve sahibi olduğu hayatı, bir gün elinden alınarak aslında en büyük cezaya çarptırılacaklardı. Ve bu cezadan sonra pişman olmak bile bir anlam taşıyamazdı. Öyle ya hayatımdan bir çok kez şikayet etmiş ancak hiçbir zaman ölümü düşünmemiştim. Ne kendi canımı almayı düşünmüştüm ne de bir gün hayatımın son bulacağının gerçeğini düşünerek hayatı dolu dolu yaşamayı becerememiştim. Ben olanlara takılı kalıp geleceğe adım atamayan, geçmişe mahkum olmuş bir esirdim.
Ölüm ise hayattaki tek gerçekti belki de. Babamın göğsünü delip kalbine saplanan kurşun kadar gerçek, Ahi'nin boynunu kesen o bıçağın metali kadar soğuk... Duyduğum o iki kurşun sesi bana bir kez daha ölümün ne kadar gerçek ve acımasız olduğunu hatırlatmışken peşimde halihazırda olan bir katilin varlığı, bu korkumu öncekilerden ayrı tutmuştu. Kurşun seslerini işitmem bile nefesimin kesilmesini sağlamıştı. O kurşunların hedefinin ucunda kendimi hayal etmek vücudumu titretirken ''Annem...'' diye fısıldayabildim.
''Anneme gitmeliyim.'' Sesim sadece benim duyabileceğim bir şekilde çıkmıştı. Etrafımdaki insanlar korkuyla sağa sola kaçmakla ve çıkan kurşun seslerinin neye sebep olduğunu anlamakla meşguldü. Omzumdaki kolların hala beni sıkıca sardığını hissediyordum.
Aksanlı ses ''Buradan çıkmalıyız.'' dedi. ''Polis geldiğinde sana denk gelirse işler daha da karışır Carlo.'' diyerek devam etmişti Sergio. Korel ise hala yüzünde anlamlandıramadığım alaylı ifadesini koruyordu. Gözleri kısıkken dudakları yana doğru kıvrılmıştı. Karmaşanın hakim olduğu galerinin içinde, bir tek o bu kadar sakin görünüyordu. ''Çıkacağız.'' dedi Korel bana ve Serdar'a dönerek ''Sizi de buradan güvenli bir şekilde çıkarmalıyız, signora.'' diyerek devam etti.
Hiçbir şey diyemiyordum, ölümün bu kadar yakın hissettirmesi uzun bir süre sonra tekrardan vücudumu fena bir şekilde sarsmıştı.
Kurşun sesi... Kurşun sesi; beni eski evimize, o geceye götürmüştü.
Gerçek şuydu ki; ben o gece o evde, esir düşmüştüm.
''Affınıza sığınıyorum fakat sizinle gelmek daha tehlikeli olabilir, Bay Valentini.'' dedi Serdar. Bu sözlerden sonra Korel'in tüm olanlara rağmen koruduğu rahat alaylı ifadesi yavaş yavaş solmaya başlayınca yerini ifadesiz bakan gerilmiş suratı aldı. Sergio, gerilimi hissedince konuşmaya girdi. ''Serdar Bey doğru söylüyor Carlo; eğer tahmin ettiğimiz şey gerçekleştiyse bunun devamı gelebilir, Ahu Hanımı tehlikenin ortasına atmış oluruz.'' Sözleri, Serdar'ı destekler nitelikte ve arkadaşına da gerçekleri açıkça belli edecek şekildeydi. Korel, bakışları hala Serdar'da sabitken sessizliğini koruyamadı.
