သူခိုးတစ်ယောက်ရဲ့ဒဏ္ဍာရီ

59

သူခိုးတစ်ယောက်ရဲ့ ဒဏ္ဍာရီ
ဘာသာပြန် - အေးငြိမ်းကျော်
အခန်း- ၅၉
(မြှားများ၏တိုက်ခိုက်မှု)

ကောင်းကင်သို့ဖုန်မှုန့်များ လိပ်တက်သွားပြီး ခြေသံများသည် မိုးခြိမ်းသံကြီးသကဲ့သို့ပင် ပဲ့တင်ထပ်သွားလေသည်။ ယုလင်းတပ်မတော်၏ ကျန်ရှိသော ခွေး-ဝံပုလွေတပ်သားလေးထောင်သည် မုန့်ငယ်မြို့ မြောက်ဘက်ဂိတ်မှ ကတိုက်ကရိုက် ပြေးထွက်သွားကြတော့သည်။

‘ယုလင်းစစ်သားတွေကိုပဲ ဒီလူရိုင်းတွေနဲ့ တိုက်ခိုင်းရမယ်…’

သူတို့ကို မြောက်ဘက်ဂိတ်ဆီမှ ဝူကျိ  ရည်ရွက်ချက်ရှိရှိ တမင်တကာ မောင်းထုတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။  လက်နက်များမတိုးတက်သေးသော ခေတ်ကာလတွင် သားရဲတပ်နှစ်ခု ထိပ်တိုက်တွေ့ခြင်း…။ ဤသည်မှာ အတော်လေးကိုကြည့်ကောင်းမည့် ကျေနပ်စရာ တိုက်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်လာလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ဝူကျိ မြင်လိုက်ရသည့်အရာကြောင့် စိတ်ပျက်သွားရတော့၏။ ယုလင်းတပ်မတော် ခွေး-ဝံပုလွေတပ်ကြီးသည် ရဲရင့်စွာ တိုက်ပွဲခေါ်သံများ သီကျူးလျက် လူရိုင်းများဆီသို့ ချီတက်မသွားကြပေ။ ထို့အစား သူတို့သည် သူရဲဘောကြောင်စွာ မိုယန္တရားနောက်သို့သာ စုပြုံဝင်ပုန်းကြလျက် လျော့တိလျော့ရဲ ခံစစ်လိုင်းတစ်ခု ဖော်ဆောင်လိုက်တော့သည်။ ထိုစစ်သည်များအားလုံးတို့သည် မုန့်ငယ်မြို့ကို ပြန်လှည့်ကြည့်နေကြ၏။ သူတို့မျက်လုံးများထဲတွင် ကြောက်ရွံ့မှု၊ အထိတ်တလန့်ဖြစ်မှုတို့ကို အထင်းသားမြင်နေရလေသည်။

ကျွဲကြီးများစီးနင်းထားသည့် လူရိုင်းများက နီးကပ်လာချေပြီ။

လူရိုင်းခေါင်းဆောင်အသီးသီး၏ ဦးဆောင်မှုအောက်တွင် အခြားအရပ်မျက်နှာသုံးခုမှ လူရိုင်းများသည်လည်း မုန့်ငယ်မြို့ရှိရာသို့ အလောတကော ချီတက်နေကြ၏။ မြေပြင်ပေါ်မှ ဖုန်မှုန့် တထောင်းထောင်းတက်လျက် ကောင်းကင်ကြီးကို ဖုံးလွှမ်းသွားတော့လေသည်။ သူတို့တွင် အချင်းချင်း အချက်ပြဆက်သွယ်ထားခြင်း၊ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခြင်းမရှိပါချေ။ လူရိုင်းစစ်တပ်ကြီးသည် အကွာအဝေးတစ်ခုကို ရောက်သည့်အခါမှ တိုက်ခိုက်မှုကို အစပြုလိုက်တော့သည်။