Sabah kasıklarındakı agrıyla actı gözlerini Erkan.... Buda nesiydi iki büklüm olmustu genç adam. Sıktıgı dişlerinin arasından firar eden inleme agrının siddeti niteliğindeydi.
Dayanamayacağını anladığı an zorla telefonunu eline almıs ve hem aile doktoru olan hemde yakın arkadası olan Mesut'u aramıştı. Mesut kendi hastanesinde baş hekimdi aynı zamanda....
Telefondan gelen uykulu sesle zorla konusan adam sadece "çabuk gel" diyebilmişti. Mesut karsıdan gelen acılı sesle hemen ayılmıs ve ayaklanmıstı. Her ne kadar yataktakı sarısın ve dün gece bekaretini aldigi kızı bırakmak istemese de toparlanıp cıkmıstı.
İşte bu sabahtan sonra bu çephede ki tüm dengeler degişmişti. Mesut ilk muayneden sonra hemen ambulansı aramıs ve hastaneye gecmişlerdi. İki gün müşade altında kalan genç adam iyiden iyiye çıldırmaya başlamıştı.
Mesut iki gündür emin olmak için bir çok test yapmıştı. Ama sonuç degişmemişti ve şimdi yapması gereken tek sey vardı arkadasıyla konusmalıydı. Onun mezhebini bilirdi. Herkesin herseyi bilmesinden hosnut olmayan bir yapısı vardı. Odaya girince. Arkasasının yanında duran kendisinede annelik yapan tatlı kadından müsade istemiş ve konuşmak için adamin karsısına gecmişti.
Erkan arkadasının tedirgin hallerine anlam veremesede "ne oldu "demişti. Zira kendısı sormasa Mesut pek de konusacak gibi durmuyordu.
Gelen soruyla derin bir nefes alan genç adam en iyisi tek seferde söylemek olacak diyerek açtı ağını....
"Testislerinde kist var..... Suan ilaçla durdura biliriz fakat sonuçta o kistin alınması gerekiyor. Bu sürecte en ufak bi komlikasyon dahi olsa testislerini almak durumunda kalabiliriz. Böyle durumlarda ilac tedavisi sahıs eger istiyorsa cocuk sahibi olsun diye uygulanır zaman kazanmak babında.... Şimdi kardesim sana diyecegim şu önünde 6 ayla 8 ay arası bir süre var bu sürede evlene bilir , herhangi bir kadından cocuk sahibi olabilir yada kıbrısa gidip sperm dondurabilirsin...."
Mesut'un konusmasını soluksuz dınlemiştim. Bu okadar saçma bir durumdu ki konuşmalar kafamda dönüyor fakat ben düsünce süzgecimden geciremiyordum. Dudaklarımdan sadece "nezaman eve gidebilirim" sorusu dokuldu. "Bir saat içinde taburcu işlemlerin halledilmiş olur sen toparlan az önce söylediklerimi de düşün .... Dogru kadını bekliyorsun herkesin dokundugu bedene dokunmassın biliyorum ama 8 ay çokda uzun bir süre degil bir bakmıssın zaman dolmuş "dedi". Onu başımla onaylamış odadan çıkışını izlemiştim.
Sonrası kalkıp giyinmem ve annemle eve gelmemizden ibretti. Annem mutfaga girerken ben odama cıkmıs ve uzanmıstım. Sankı en ufak bir çıt sesi olsa duyacakmis gibiydim.
Tek çocuk olmak ilk defa omuzlarıma yük sırtıma kambur olmuştu. Cocuk sahıbı olamasam anne babama ihanet etmiş olacaktım sanki.... Her zaman bi evlende torun sahibi olalım diyen annem , bu ev fazla sessiz diye kendınce imlarda bulunan babam .... Nefes alamadıgımı hissediyordum.
3 ay sonra....
Annem evine dönmüş ben kaldıgım yerden yaşamaya devam ediyordum. Mesut sık sık gelip konuyu acıyor bir karar vermemi söylüyordu. Bir senelik bir evlilik eşimin trafik kazasında karnındakı ikizlerimizle ölmesiyle son bulmıs 20 yasında hem hayatımın aşkını hemde evlatlarımı kaybetmiştim. Aradan geçen 18 senede ne hayatıma nede yatagıma bir kadın girmişti. Başka erkeklerin dokundugu bedenlere dokunmak miydemi kaldırırdı. Diger türlü bişey hissetmeyecegim birisine sebep olmak istemedigimden kendimi işime adamıştım.
Hastahane islerinin yanı sıra ihtıyacı olanlarla sık sık iletişime geçip en azından maddi yardımda bulunuyorduk ki bu durum şirketten daha cok yoruyordu bizi....
