SAHİP BXB TEXTİNG

26.BÖLÜM

Murat: Annen bana dik dik bakıyor.

Mert: Nasıl bakmasını bekliyordun? Sevgiyle mi?

Murat: O kadar değil de. Bu arada bana niye kardeşinin kız olduğunu söylemedin?

Mert: Sormadın.

Murat: Aldığım hediyelerin çoğu erkek çocukları için.

Mert: Birşey olmaz. Ayrıca benim kardeşim sever öyle şeyleri araba falan.

Murat: İyi o zaman.

Sabahın 10:00 Murat'ın zoruyla buraya sürüklenmiştim. Çabucak annemle konuşmak istediğini ona beni ne kadar sevdiğini kanıtlayacağını söylemişti. Ne kadar   annemin onu dinleyeceğini bile düşünmediğimi söylemek istesem de o kadar heyecanlı o kadar mutluydu ki söyleyemedim.

" Oğlum dur sana çay getireyim. Ya da dur Yağmur'u göndereyim markete senin sevdiğin şeylerden alsın."

Yerde hediyelerin paketini açmaya çalışan kardeşime bakmış ve bana gitmemek için yalvarar gözlerle baktığını görmüştüm. Ona gülümsemiş ve kalkmak üzere olan annemin elini tutmuştum.

" Gerek yok anne. "

Annem bir eliyle omuzumu sıkmış diğer elini yanağıma koyup bana endişeli gözlerle bakmaya başlamıştı.

" Sen iyisin değil mi?"

Annem Murat'a bakmış daha sonra tekrar bana dönmüştü.

" Bir sorun yok değil mi?"

Annemin yanağımda ki elini avuçlarımın için almış ve gülümsemiştim.

" Hayır anne. Hiçbir sorun yok."

Aradan 10 dakika geçmişti. Annem ikide bir birşeye ihtiyacım olup olmadığını sorup duruyordu. Yağmur paketlerin yarısını açmış ve oynamaya başlamıştı. Ve Murat o , çok tatlıydı. Annemin yüzüne hiç bakmıyordu ya da bakamıyordu. Yerde oyuncaklarla oynayan Yağmur'u yüzünde büyük bir gülümsemeyle izliyordu. Beğenip beğenmediğini anlamak için Oyuncakları  açtığında ki her bir hareketini her bir mimiğini takip ediyordu.

" Oğlum sana söylemek istediğim önemli birşey var , benimle 2 dakikalığına odaya kadar gelir misin?"

Murat başını kaldırmış ve bana bakmıştı.

" Merak etme odada ki pencere küçük. Kaçamaz yani."

Murat annemin söylediğiyle tekrar başını yere çevirmişti.

" Tabii anne konuşalım."

Annemle eskiden benim olan odaya gelmiştik. Hiçbir şey değişmemişti, herşey eski yerindeydi. Yatağıma oturup gülümsemiştim. Aklıma eskiden babam annemi döverken ne kadar ağladığım gelmişti , küçücük bir çocuk olduğum için sesimi çıkaramam , bağırtılar yüzünden kulağımı kapattığım ara sıra açıp birbirlerine birşey yaptılar mı diye kontrol etmem herşey.

" Merak etme oğlum. 2 ay sonra herşey bitecek."

Anneme şaşkınlıkla bakmıştım , ne bitecekti?

Annem kapıyı kilitlemiş ve yanıma oturup ellerimi tutmuştu.

" Baban 2 ay sonra çıkacak o çıktığında başka bir şehire taşıncağız , sende bu adamdan kurtulacaksın."

Annem her bir cümlesinde ellerimi daha çok sıkıyordu.

" Orada yarım kalan eğitimine devam edeceksin. Diğerleri gibi özgür bir hayatın olacak , ailenin yanında olacaksın."

Annemin anlattıkları çok güzeldi , ama bir şey eksikti hem de çok önemli birşey Murat.

" Orada yeni insanlarla tanışacaksın. Belki onlardan biri her zaman hayatında olmasını isteyeceğin biri olacak. Seni o kadar çok sevecek ki sana yaşadığın  şeyleri unutturacak."