#Unicoad
မနက်မိုးလင်းတော့ စိတ်တွေက ဆောနူးများ ဘယ်လိုနေပြီလည်း သိချင်စိတ်ပြင်းပြနေတာမို့ အခန်းရှေ့ရောက်အောင်သွားပြီးမ အခန်းတံခါးရှေ့ ခေါက်ရနှိုး မခေါက်ရနှိုး တွေဝေနေရဲ့
ငါခေါက်လိုက်လို့များ အိပ်ရေးပျက်သွားမလား နာရီကိုကြည့်မိတော့ 7:00 ပုံမှန်လူထချိန်ဆိုပင်မယ့် ဖျားနေတဲ့ သူက အိပ်မောကျနေရင် နှောက်ယှက်ရာကြမည်လေ
အတွေးပေါင်းစုံကို အဆုံးသတ်ပြီး
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"💢💢
ဟင့် နေမကောင်းတဲ့အရှိန်ကြောင့် ရုတ်တရက်ထထိုင်ဖို့က ခဲရင်းလှတယ်လေ
ခေါင်းက ဆူးကိုက်နေပြီး ထုံကျင်နေတဲ့ ခြေတွေလက်တွေ
"အကိုလေးလား ဝင်ခဲ့ပါနော်"
တုန့်ပြန်လာသော နိုးနေမှန်းသိလိုက်တယ် သက်သာလားမသက်သာလားမေးဖို့လာတာမို့
"အာ့ အ အကိုလေး"
မတ်တပ်ရပ်ဖို့ ပြင်လိုက်ပြင်မယ့် ချိနဲ့နေတဲ့ ခြေထောက်က ဟန်ချက်ပျက်ပြီး အခန်းဝနားကနေ ဘယ်ချိန် ကတည်းကရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ လက်တစ်စုံက အဆင်သင့်
"သတိထားမှပေါ့ ကိုယ်က နေကောင်းသေးတာမ မဟုတ်တာ အမြဲတန်း ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့"
စိုးရိမ်စိတ်က ငယ်ထိတ်တက်စောင့်သွားသလိုခံစားချက်နဲ့ တစ်ခုခုများ ဖြစ်သွားရင် အသားနာသူက သူကိုယ်တိုင်ဆိုပင်မယ့် အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်ရမယ့်သူက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပင်
"တောင်းပန်ပါတယ် ဟင့်...ရုတ်တရက်မို့ သထိမထားမိလိုက်...နိုင်တာပါ.. ပြီး ပြီးတော့ အကိုလေးကို ထကြိုမို့..."
"အွန်း အရင်ထိုင်လိုက်အုံး ပြီးရင် ကျွန်တော် ခြေထောက်ကြည့်ပေးမယ်"
လေသံမာသွားလို့ ထင်ပါရဲ့ စိတ်အားငယ်နေတယ် ကိုကိုစီက ရှိုက်ငင်သံတစ်ချက်နဲ့ အိကနည်း ကျဆင်းလာတဲ့ မျက်ရည်စ တောင်ပန်ပါတယ် ကိုကို မောင်နောက် ဆင်ခြင်ပါ့မယ်ကွာ
ဖွေးဥတဲ့အသားအရည်က ထိခိုက်ရာ ပွန်းပဲ့ရာမခံ နီသွားလိုက်တာများ
