" အား.....ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္..... "
မူးေဝေနာက္က်ိေနတဲ့ေခါင္းကိုလက္နဲ႔ဖိကာ အျမန္ထလိုက္ေတာ့မ်က္လံုးေတြထဲမိုက္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
" ငါ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ......"
ခဏေလာက္ခပ္ေတြေတြစဥ္းစားအၿပီးမွာ သူ ဆိုင္ကယ္စီးသင္ရင္းအရိွန္မထိန္းႏိုင္ပဲ ၿခံထဲကသစ္ပင္ႀကီးကိုဝင္တိုက္ခဲ့မိတာကိုသတိရသြားခဲ့သည္။ နာက်င္ကိုက္ခဲေနတဲ့ေခါင္းအျပင္ အျဖဴေရာင္ပတ္တီးက်ပ္က်ပ္စည္းထားတဲ့လက္နဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာအေရျပားေပၚကစပ္ဖ်င္းဖ်င္းခံစားမႈေတြကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းရလိုက္သည္။
" ဟူး..... "
ရႊမ္း!
" _်ီးယား.......မျဖစ္ဘူး......"
ကုတင္ေပၚက အသည္းအသန္ခုန္ခ်ကာ ကမ႓ာပ်က္သလိုေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အခန္း
အျပင္ဘက္ေျပးထြက္ၿပီးေလကားထစ္ေတြတဝုန္းဝုန္းနဲ႔ေျပးဆင္းကာ ၿခံဝင္းေရ႔ွေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ရင္ထဲ
နင့္ကနဲ႔......
" Palm...... "
" Khun Nueng ....... Khun Nueng ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္....... Khun Nueng အဆင္ေျပရဲ့လား......."
ျမက္ခင္းျပင္အလယ္မွာ အေပၚအက်ႌဗလာနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးခ်ည္ကာ ေက်ာျပင္အႏွံ႔အရိႈးရာေတြထပ္ေနတဲ့သူက Nueng ကို
ျမင္ေတာ့ စိုးရိမ္ရိပ္ေတြသမ္းယွက္ေနတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ကာ အသည္းအသန္ေမးျမန္းလာခဲ့သည္။
" အိုး..... အဘြားေျမးေလး Nueng..... သတိရလာၿပီလား...... လာပါၪီး အဘြားဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနရလဲသိရဲ့လား....."
လက္ႏွစ္ဖက္ကမ္းကာလွမ္းေခၚေနတဲ့ ဘြားဘြားဆီ လက္အုပ္ေလးခ်ီကာ ေလ်ွာက္သြားၿပီးေပြ့ဖက္လိုက္ရေပမယ့္ Nueng အ
ၾကည့္ေတြကေတာ့ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ေနပူပူထဲထိုင္ရင္းအျပစ္ေပးျခင္းခံေနရတဲ့ Palm ဆီမွာသာ......
" Nueng ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဘြားဘြား...... စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္.....ဘြားဘြားကို စိတ္ပူေအာင္လုပ္မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္..... "
" အိုး..... ေျမးေလးေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး...... Palm ရဲ့အျပစ္ပဲ...... သခင္ေလးကို ေသခ်ာမေစာင့္ေရွာက္ဘူး...... "
YOU ARE READING
H O N E Y
Fanfictionငါမင်းကိုချစ်တာပေါ့ Palm ဒါပေမယ့် အစတည်းကမင်းရဲ့ရွေးချယ်မှုက ငါမဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အတွေးကိုမေ့ထားလို့မရနိုင်ဘူး....တကယ်ချစ်ရင်ပိုင်ဆိုင်ရမှဆိုတာမျိုးဘယ်မှာရှိလို့လဲ ငါကဒီအတိုင်း မင်းဘဝကိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြတ်သန်းသွားတာကိုမြင်ချင်မိရုံပါ....အဲ့ဒီလောက...
