Verzwegen feiten

Hoofdstuk 19

Wolfs

Eva kwam met een verassend goed humeur de keuken en lopen. Ik hoorde haar zachtjes neuriën en glimlachte in mezelf. 'mooi je bent er, het eten is klaar' haalde ik uit haar wereldje. Geschrokken keek ze op. Ze had niet door dat ik in de keuken stond toe te kijken en dacht waarschijnlijk dat ze alleen was. Haar vrolijke gerichts uitdrukking sloeg om in een kwade blik en smeet haar tas over de tafel. Verbijsterd keek ik naar haar plotselinge humeur verandering en zette voorzichtig de borden en pannen op tafel. Onder het eten bleef het akelig stil. Eva hield de hele tijd haar gezicht strak op haar bord gericht en at smakeloos van de pasta. 'wat had de dokter?' vroeg ik om de stilte te verbreken. Haar hand die op weg naar haar mond was bevroor en met een smak liet ze de vork op het bord vallen. 'oow niks belangrijks wat jij zou moeten weten.' snauwde ze naar me en zond een dodelijke blik. Ze stond op van de tafel en nam haar bord mee naar boven. Haar harde voetstappen dreunde door mijn hoofd. Had ik iets verkeerd gezegd, iets verkeerd gedaan? Diep in gedachten at ik mijn bord leeg en ruimde de keuken op. Ik wierp een blik naar de klok die half 8 aan gaf. Het was nog vroeg en ik zou nog een ritje kunnen maken. Het was eind november maar nog redelijk warm voor de tijd van het jaar. Het ritje zou me vast goed doen en mijn gedachten ordenen. Eva was nog steeds boven en begon me toch wel zorgen te maken. Twijfelachtig klopte ik op haar kamer deur. 'ja' klonk er zacht maar hard genoeg om het te verstaan. Ik opende de deur op een kier en keek de kamer in. Eva zat op het bed met een laptop op schoot. Een leeg bord lag naast haar op het bed. Het grote licht was uit maar beide nachtlampjes stonden aan. Ze wierpen een warm, zwak licht door de kamer en het felle licht van het beeldscherm verlichte Eva's gezicht. 'ik ga nog even rijden heb je misschien zin om mee te gaan?' het bleef een tijdje stil maar schudde uiteindelijk twijfelachtig haar hoofd. Ik had eigenlijk gehoopt dat ze ja zou zeggen. Ik genoot ervan als ze bij mij achter op de motor zat. Op deze momenten zat ze altijd dicht tegen mij aan en hield me goed vast, zodat ze er niet vanaf zou vallen. Ook hoopte ik er achter te komen waar ze mee zat en waarom ze zo boos was vanavond. 'oké' zei ik en sloot de deur achter me.

Eva

Mijn maag rammelde. Ik had eigenlijk wel weer trek gekregen en lust nog wel wat. Wolfs is nu met de motor weg, dus die zou ik beneden niet tegen het lijf lopen. Ik twijfelde geen moment, stond vluchtig op van bed en liep met mijn laptop onder mijn arm naar beneden. Beneden aangekomen dook ik in de koelkast op zoek naar wat oude kliekjes. Ik had geluk, op de bovenste plank stond nog een afgesloten bakje gevuld met aardappels en worteltjes van gister. Gretig griste ik het bakje van de plank, warmde het op en begon gulzig te eten. Vaak is het zo dat de tweede dag het eten nog lekkerder smaakt. De smaak is dan meer in het eten getrokken en komt meer naar voren. Vooral met Wolfs' zijn zelfgemaakte soep. Voldaan schoof ik het bakje van me af en haalde mijn laptop tevoorschijn. Ik was al bijna halverwege maar moet nog veel doen voor de komst van de kleine. Bedenkelijk staarde ik naar het lege zoekveld. Ik betrapte mezelf er op dat een hand op mijn buik had gelegd en een warm gevoel ging er door mij heen. Vol trots keek ik naar het beeldscherm waar pagina's over de zwangerschap verschenen.Ik klikte de bovenste aan en begon aandachtig te lezen. Morgen ochtend zou ik gelijk mevrouw Mechels informeren. Het is belangrijk dat ze het weet zodat ze er rekening mee kan houden. Mijn buik zou de komende weken flink gaan groeien wat betekend dat ik nog maar een paar weken buiten kan werken. Daarna zou ik vast alleen nog maar halve dagen bureau werk doen. Een zucht ontsnapte mijn mond. Ik zou het werk wel heel erg gaan missen. Ik hou van mijn werk, het is mijn leven. nog wel, want straks ligt mijn verandwoordelijkheid bij het opvoeden van een kind. zou ik het wel kunnen combineren, politie werk en een kind? Zoals ik het nu zie zou ik waarschijnlijk alleen moeten doen. Wat moet ik nou met Wolfs. Is hij de vader? En wat als hij de vader is, wil hij dan überhaupt wel een vader zijn? Zouden we echt met elkaar naar bed geweest zijn? Maar zoiets verzwijg je toch niet, of er moet wel een hele goede rede toe zijn. Wat is die reden, heeft hij andere gevoelens voor mij dan ik voor hem? Jaren lang heb ik mijn gevoelens verborgen, weggestopt en genegeerd, maar op sommige momenten kwamen ze weer omhoog. Dan leek ik even vergeten te zijn, wat voor lieve man het eigenlijk is. hoeveel ik stiekem van hem ben gaan houden, en meer en meer doe elke dag opnieuw. Het zit hem in de kleinste dingen, een haar achter mijn oren strelen, een hand op mijn been leggen en een kneepje in mijn schouder geven. Ze brengen de vlinders bij mij omhoog en laten me gelukkig voelen. Ik hou van Wolfs maar durf het nooit toe te geven. Bang voor zijn reactie, bang voor het belemmeren van onze werkrelatie.

Ik schrok wakker toen ik twee handen op mijn schouder voelde. Ik was in slaap gevallen voor de computer aan de tafel. Per ongeluk raakte ik het toetsenbord aan wat de computer liet oplichten. De laatst bezochte zwangerschap pagina kwam in beeld en gauw klapte ik de laptop dicht. Wolfs stond al die tijd achter mij over mijn schouder mee te kijken. Te bang om hem aan te kijken, vluchtte ik snel naar boven met de laptop onder mijn arm. Ik weet niet hoeveel hij precies gezien heeft maar vast wel een snelle glimp van de pagina. Ik ga het hem niet vertellen hij legt zelf die link maar. Hij houdt belangrijke dingen voor mij achter, ik hou belangrijke dingen voor hem achter. Hij bekijkt het maar. Met mijn handen op mijn buik en mijn gedachten bij Wolfs viel ik in een diepe, onrustige slaap.