"Nerde o eski günler" diye başlıyor,
Artık dostlarla muhabbetler.
Kimi sitem ediyor bu çağa,
Kimi eriyor hasretinden.
Sahi nerede o eski günler?
Çocuk gülüşlerinin ,
dört bir yandan duyulduğu sokaklar.
İmece usulü olanın olmayanla,
Sarmalandıgı komşuluklar.
Nerede?
Acı düştüğü yeri değil,
Heryeri yakardı, acıyı paylaşan yürekler nerede?
Ekmeği bölüşen kardeşlikler nerede?
Ana babaya saygı nerede?
Birbirine kenetlenmiş aileler nerede?
Ar ,edep ,haya nerede?
Ah !nerede vefalı sevmeler.
Örtü olurduk kusurlara,
Şimdi kıyasıya yarışta rezillikler.
Yaşamak bumu sahiden?
Böyle yaşamak ölümden beter.
Çirkinleşti,Çirkinleştiler.
Herşey özünü yitirdi,
Aslını inkara kalktı kimlikler.
Vicdanlar susturuldu.
Türedi zalimlikler.
Ama artık yeter!
Edep insanı insan yapan sebep.
Olmaz olsun böyle modernlikler.
Hani mahremdi evlilikler.
Nerde özel hayat?
Nerde ailevi iliskiler?
Nazardan sakınılırdı bebekler,
Oysa şimdi göze sokulur oldu annelikler.
Doğmamış çocuğa don biçtiler.
Olanı var olmayanı var demediler.
bilmeden yada bilerek ,
nice yaraları deştiler.
Kimse yediğini içtiğini söylemezdi,
Belki yoktur canı çeker.
Nasıl bir çağ Allahım.
Olmayanı hor gördüler.
Maneviyatı öldürdük .
Maddiyatla övündük.
Böyle böyle türedi görgüsüzler.
Mazlumu varlıklarıyla ezdiler.
Adına yardım dediler.
Derde deva olan nesiller nerdeler.
Allahım kaybettik insanlığı,
Kaybettik yarınları.
Hani diyorya şair,
"Ben bu çağdan etimle ,
Kemiğimle nefret ettim"
Doğru söze nedenir ettirdiler.
15.06.2023
K.Ç
