Sarmaşık misali gibidir ,
Tüm duygular.
Sen var oldukça,
Yaşadıkça,
benliğini sarar.
Bazen tükenmez olur yaralar.
Bazen Gökyüzü güneşlidir
Ama Seni amansız bir hüzün sarar.
Dermanı kalmaz dizinin değil,
Her bir hücrenin.
Gurbetlik çeker ,
mutluluktan yana kelimelerin.
O kadar gitmişim ki kendimden.
Dönüş yolunu bulmak mümkün değil.
Hani diyorum anlaşılmıyor ya,
Yüreğim,
Çare etmiyo ya dilim.
Bana ilaç olmayan ilmi,
Yada bilmi neyleyim.
Kızıyorum zaman zaman kendime,
Değdimi onca zaman .
Verdiğin oyuncak değil,
Kalbindi.
Kırıp, döktüler,
Belkide çoğu yerinden delindi.
Sevgi tutmaz oldu,
Güven tutmaz oldu.
Uzun lafın kısası ,
Zaman kimine ilaç,
Kimine zehir oldu.
Genç diyorlar bize,
Yaşayacak çok şeyi var diyorlar.
Belki bundan herseyi reva görüyorlar.
Bilmiyorlamı ki ölenlerin hepsi ,
Yaşlı değildi.
Üç günlük bebeler ,
nice çınarlar devrildi.
Belki dünde değil bugündeyiz .
Lakin hevesimiz mazide kaldı.
Geçmişimiz pranga.
Geleceğimiz sönmüş bir yüreğin,
İnsafına kaldı.
15.12.2023
K.Ç
