Ruhunda yorgunluk senfonisi.
Kalbin darmaduman.
Artık bazı şeyler ezberinde,
Kötü gidişatta bilirkişi.
Cemre düşermi ömrüne ?
Bahar gelirmi yeniden ,
Doğmuyor insan küllerinden.
Bir rüzgarda savruluyor,
Kalmıyor eser benliğinden.
Nezaman ,nerede bıraktın
Hayatın iplerini.
Kimler hiç etti yaşama istegini.
Çevrendekiler mi yoksa,
Senmisin kötü.
Herzaman aynı manzara,
Hoşlanmadığın görüntü.
Ruhun yargıç koltuğunda,
Hesap soruyor anbean.
Anlarsın ki insan elinde hayat,
Büsbütün ziyan.
Medet umma onlardan.
Toz pembe değil hayat ,
Hatta yeşil.
Mavisi eksik ,
Beyazı lekeli,
Siyahla gri arası .
Bundandır bitmiyor ömrünün yaması.
Düşmüyor ki insana,
Bundan sonrası,
Düşünemiyor.
Pas tutmuş gönüle cila fayda etmiyor.
Toprağa yaklaştıkça,
Sermayen bitiyor,
Gülüşün soluyor.
Kalbin ölüyor.
Ahların birikiyor.
Vahları çoğalıyor .
Zamanada bırakamıyorsun,
Ömrün bitiyor.
Sonra bir mezar taşı kalıyor ,
Senden geriye.
Adın dillerde dolanıyor ,
Kısa bir süre.
Hicranın bilinmiyor.
06.03.2024
K.Ç
