KEPLER 452-B

KARANLIKTAN ÖNCE Kİ AYDINLIK

_____________________✩__________________

～Kaybolanların izini sürmek cesaret ister ～

Lara suçluluk duygusuyla binmişti roketine. Dünyaya varmak üzereydi. Dünyaya doğru yavaş yavaş yaklaştığı anlarda, aklında binlerce düşünce vardı. Ela'nın babasını kurtarmak için yaptığı planlar, uzayda karşılaştığı zorluklar ve kendisine duyduğu suçluluk hissi, düşüncelerinin büyük bir kısmını kaplamıştı.

Boğazında büyük bir düğüm, kalbin de ise her zaman ki gibi burukluk vardı...

Boğazında ki düğümden dolayı konuşamıyor,kalbinde ki burukluktan dolayı gözünde ki yaşı damlatmamak için zorluyordu kendini...

Her şey geçecek diye umuyordu,kendinide böyle teselli ediyordu fakat

Gerçekler acıdır...
Hayaller ise bir o kadar tatlı...

Mesela babasını şu an yanında olarak hayal ediyordu ama babası şu an hiç bilmediği bir gezegende hapsolmuştu. Belki durumu Ela'nın babsından daha kötüydü...

Belki de onun da yüzünden kanlar akıyordu.

Lara şimdilik gerçekleri değil hayalleri düşünmek istiyordu.

Kim bilir belki de hayali gercek olurdu.

Hep hayal edin demiyorlarmıydı bize...

Bu düşüncelere kendini o kadar çok kaptırmıştı ki robotunun sesiyle ürperdi.

robotu aniden "Bir gök taşı bize doğru geliyor, çarpışma kaçınılmaz!" diye bağırdığını duydu. Lara, roketin kontrolünü kaybettiği için paniklemişti.

Robotun verdiği bilgilere göre, gök taşı oldukça büyüktü ve çarpışma anı yaklaştıkça gerginlik arttı. Lara şu an ne yapacağını bilmiyordu. Roketi kontrol etmeye çalışıyordu. Göktaşı yaklaştığında tam olarak hangi yönden geldiğini anlayabildikleri için robotun da talimatları ve Lara'nın el çabukluğuyla göktaşının geldiği yönün tam tersine roketi yönlendirerek kurtulmayı zor da olsa başarmıştı. Neyse ki çok büyük hasarları yoktu, roket hala kullanılabilirdi.

Dünya yüzeyine indiğinde, Lara'nın içinde hala büyük bir endişe vardı. roketten indikten sonra bir süre sessizce durdu ve yine düşüncelerine daldı.

O sırada aklına en sevdiği şarkı gelmişti. Biraz çocuksu geliyordu bu şarkı aslında ona ama çocuksu bazı şeyler gerçekten iyi hissettiryordu.

Çünkü çocukların hayal dünyası çok güzeldi. Daha neredeyse hiçbir şey görmemişlerdi...

Düşüncelerinin arasında, Ela'nın babasının güvende olduğunu öğrendiği bir haberin hayali belirdi. Bu düşünce, onun yorgun bedeninde bir ışık hüzmesi oluşturdu ve içindeki karanlık duyguları bir süreliğine aydınlattı.

Bu düsüncelerle birlikte ormanda yürümeye başladı.

Yalnız yürümeye...

Güçsüz...

Usanmış...

Bitkin düşmüş , bir halde yürümeye devam etti. Ela'nın babasını gerçekten çok iyi hapsetmişlerdi. Lara birçok aletin kullanımını bilirdi fakat bu alet diğerlerinden çok daha farklıydı. Alet, adeta bir canavara benziyordu. Olağanüstü güçleri ve kontrol edilemez enerjisi, Lara'nın aklında bir yaratık gibi canlandı. Aletin varlığı, onun içinde büyük bir korku yarattı ve zihni, bu korkunç yaratığın etkisi altında kalmış gibi hissetti.