KEPLER 452-B

ANILARIN İZİNDE

___________________✩______________________

～ Bir yıldız kayar , hayallerimizle birlikte ama umutlarımızla birlikte yeniden doğarız. ～

___________________✩______________________

Yine her zamanki gibi uyuyamıyordum.

Uyumuyorum.

Her gün bana zindan ya.

Kendi kendime konuşuyordum artık.

Zaten Ela'nın annesinede sinirlenmiştim. Ve hala acaba kalbini kırdım mı diye düşünüyorum.

Eski günlüğüme yazdığım şeyler...

Düşündükçe , aklıma geldikçe hala gözlerim doluyor.

Ne kadar güzel yazmışım...

Ne kadar işten yazmışım...

Ama işte büyüyünce babamın gideceğini hem de uzaya gideceğini...

Ne bileyim ?

Keşke her şey eskisi gibi olsaydı...

Keşke bunların hiçbiri yaşanmamış olsaydı...

Ama yaşanıyor işte.

Ve sanırım

Yaşanmaya da devam edecek...

Bu düşünceler artık başımı ağrıtmaya başlıyordu.

Bir bardak gibi dolup dolup taşıyordu beynim.

Keşke sadece taşsa da dolmasa...

Kendime kahvaltı hazırlamak için kalktım bugün şiir yazacağım.

Böyle planlıyorum bugünü.

Tabii her şey planladığım gibi giderse...

Umarım her şey güzel giderdi.

Kahvaltımı hazırlamaya başladım.

Yanına da her zamanki gibi çay.

Çay olmadan da olmaz yani.

Sıcacık çayımı ve tabağımı aldım aynı ağacın altına oturdum.

Yemeye başladım.

İlk lokmamı aldığım anda bildirim sesi gelmeye başladı.

Aldırmadım.

Bir daha geldi.

Yine aldırmadım.

Sonra hışımla oturduğum yerden kalktım ve telefonumu aldım.

Umarım tahmin ettiğim kişiden mesaj gelmemiştir.

Kilit ekranını açarak tekrar gmailler kısmına girdim.

Maalesef tahmin ettiğim kişiden gelmişti.