KEPLER 452-B

SADECE ÜÇ HAKKIN VAR

____________________✩_____________________

～ Terkedilmişlik başkadır yalnızlık başka.～

____________________✩_____________________

Silah sesi...

Hala aklımdaydı. Hala kafamın içinde o ses dönüp duruyordu.

Hayır, bana ormanda da rahat yoktu sanırım.

Artık o ağacın altında oturabileceğimi sanmıyorum.

Fakat oraya şu an gitmem gerekiyor.

Telefonumdan saatin kaç olduğunu baktım.

06:24'dü.

Gözüme bir gram uyku girmedi.

Doğru düzgün bir şey yiyemiyorum.

Sıkıntıdan patlamak üzereyim.

Ve ormandan bu satte ürkütücü sesler çıkıyor.

Artık korkmuyorum desem yalan olur . Tabii ki hala korkuyorum. Çünkü yalnızım. Küçükken de korkardım ormanlardan.

Çok büyük olduğu için.

Fakat o zamanlar babam yanımda olduğundan pek sıkıntı olmuyordu.

Benim yaşımda ki kişiler şu an bilmem nereleri gezip, hayatını yaşarken ben babamı kurtarmak için can çekişiyorum.

Ailemden bir tek o kaldı...

Bir tek o.

Bu yüzden ne yapıp edip onu bir şekilde oradan kurtarmam gerekiyor.

Ama nasıl? Kimsenin bana yardım edemeyeceği kadar zor bir durumdayım.

İçimdeki korku ve endişe, adeta beni yutmak üzere. Ama yine de, pes etmek yok. Yaşadığım sıkıntılara rağmen, hayat mücadelesi devam ediyor.

Belki de söylendiği gibi, "Korkunun ecele faydası yok." Bu sözler beni cesaretlendiriyor. Kendimi toparlayıp, harekete geçmeliyim. Belki de bir çıkış yolu vardır.

Aklımda binbir türlü plan var, ama hangisi işe yarayacak?

Durumumun umutsuzluğu, her geçen gün içimi kemiriyor. Ama yine de, bir çaresizlik içinde durup bekleyemem...

Derler ya, "Başın ne taraftan ağrıyorsa, oradan düşün." İşte ben de, her bir darbeden sonra yeniden kalkıp, bir çıkış yolu aramalıyım.

Bir süredir yalnızlığımın verdiği hislerle mücadele ediyorum.

Belki de bu karanlıkta bir ışık hüzmesi vardır.

Çünkü, "Umutsuz durumlar yoktur, sadece umutsuz insanlar vardır." İçimdeki umut, beni karanlıkta aydınlatıyor. Babamın kurtuluşu için, her şeyi yapacağım. Cesaretim, adaletim ve sevgim, beni bu yolda ileriye taşıyacak.

Hayatta bazen kaybederiz, bazen kazanırız. Ama asıl önemli olan, kaybederken bile yeniden kalkabilmek ve hayat mücadelesi vermektir. "Başarı, düşmeyi değil, düştükten sonra kalkmayı başarmaktır." Ben, düştüm ve kalkacağım. Hayatta her şey mümkün.