23. Geçmişin Yankıları

136 32 5
                                    

⋅ ⋅ ⋅ ⋅ ☆─── ∘☽ ☼ ☾ ∘ ─── ☆ ⋅ ⋅ ⋅ ⋅

"Arabalara az kaldı!"

Ann ağırlığını bana vermemeye uğraşıyordu ama göğüs kafesi ezilmişken koşmaya çabalaması boşunaydı. Onu güç bela ayakta tutabiliyordum ve düşe kalka arkamızdaki kıyametten kaçmaya çalışırken bir yandan da Chris'e seslenme büyüsü yapmayı deniyordum ama büyü kanallarım daha fazla dayanacak halde değildi.

"Arkada olanları duyabiliyor musun?" diye sordum. Ryan cadının boynunu kırdıktan sonra kaçmamızı söylemişti. Ann'i oradan uzaklaştırmam gerekiyordu ve o da Dylan ile beraber bize zaman kazandırmaya çalışıyordu.

"Kafamda sadece kalp atışlarımın sesi var," diye inledi.

İkimizi de yere savuran kuvvetli bir rüzgar sırtıma çarptığında Ann'in yok yerden ortaya çıkan büyücüyü fark edemeyecek kadar kötü durumda olduğunu anladım.

Tabii bu alelade bir büyücü değildi.

"İyi olduğuna emin misin?"

Ann'i mağaranın girişindeki yatağa zar zor götürdüm. İnleyip yüzünü buruştursa da, "İyiyim," diye mırıldandı. "Ben vampirim unuttun mu?"

Unutmamıştım ama göğsündeki yara alevden kaynaklanmasa da sonuçta bir yanıktı. Olanları gözümde canlandırdıkça kalbim sızlıyor, o cadıyı bir saniye geç engelleseydim olabileceklerin ihtimali ellerimi uyuşturuyordu.

Başını yavaşça yastığa koyduğumda üzerimden gelen endişeyi sezmiş olacak ki zarifçe elime dokundu.

"Şu an endişelenmemiz gereken başka şeyler var," diyerek gözleriyle arkamda burnundan soluyan Ryan'a işaret etti.

Melezin öfkelenmesini gayet iyi anlıyordum ama öfkeli olan bir tek o değildi.

Lexi üzerime doğru gelirken ayağa kalkmak için kendimi zorladım. Kanımı ele geçiren adrenalin bile gücümü toplamama yetmiyor, gece boyunca aldığım darbeler bedenimi çaresiz bırakıyordu.

"Seni hissetmiştim," dedi gözlerini kısarak. Boynumda kim olduğumu gizleyen tılsımın ötesini görebileceğinden korkuyor, yerde geri geri sürünüyordum. "Ruhunu yansıtabilmen etkileyici ama usta elementi ruh olan birini kandırama-

"Beni öldürecekti."

Ann'in yanında diz çökmüş başarısız bir şekilde olanları sindirmeye çalışıyordum.

"Beni öldürecekti," diye tekrarladım. "Sanki- sanki hiç önemli bir şey değilmiş gibi. Umurunda bile değildi."

Ryan tükürür gibi konuştu.

"Ve sen hala tereddüt ediyorsun."

"Kasabadaki oyalama bitti! Gidelim artık!"

Lexi ciğerlerime giden havayı engellerken kardeşini duymuyordu bile. Cole panikle arkasına bakıyor, birilerinin geleceğinden endişeleniyordu. Ama o zamana kadar Lexi'nin beni öldüreceğine emindim. Göğsümdeki basınç gözlerimi yaşartırken ölümü kabullenmiş, bu işkencenin bir an önce bitmesini diler hale gelmiştim.

I • Ak Leydi'nin Karanlığı (TAMAMLANDI)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن