Penumbra - Sirius Black

•4• Küçük, Sinsi Slytherin

Ertesi sabah erkenden uyandı Harper. O gün olan derslerine göz attı, çantasına gerekli şeyleri doldurdu ve odadan çıktı.
Julia meselesi gereksiz uzamıştı, bugün  çözmek istiyordu. Kendi başına halledemezse babasına söyleyecekti. Julia her ne kadar çok yanlış bir şey yapmış olsa da Harper onun bu işten en az hasar alarak kurtulmasını istiyordu.

Harper büyük salona girdi ve Emmeline ile Emily'nin yanına yerleşti.
"Günaydın."

"Günaydın!" Üçü kısaca selamlaştı. Harper oldu olası açık sözlü biri olmuştu bu yüzden dün aklından geçen şeyleri gizlemeyecekti.

"Dün Snape ile ne konuştunuz?" Tabii bunu çok umursamıyor gibi yapmıştı. Yüzlerine bakmadan tabağına yemek dolduruyordu.

"Ah, sohbet için çağırdılar. Sen yoktun biz de sorun olmaz diye düşündük, sorun mu var?" Dedi Emmeline.

"Sorun yok. Sadece düşünce yapılarını biliyorsunuz. Zarar görmenizi istemem." Harper gülümsedi.

"Tabii ki dikkat ederiz ama bence onlara bu kadar önyargılı olmamalısın. Eminim hepsi aileleri yüzünden bu haldedir." Emily Harper'ın elini tuttu ve gülümseyerek söyledi sözlerini.

"Onları sevmiyorum ve güvenmiyorum." Harper aldığı derin soluğu verirken söylemişti bu sözleri.

"Bence bunu sadece onlara yormamalısın Harper..." Dedi Emmeline sakince.

"Açık olur musun?" Harper ne demek istediğini ve neyi ima ettiğini elbette anlamıştı. Sadece Emmeline'a yakıştırmıyordu.

"Şunu diyorum Harper, onlara bir şans vermen gerek. Snape, Parkinson ya da çapulcular fark etmez, sana önyargılı olan insan çok çünkü sen de onlara önyargılısın. Benc-" Harper ağzındaki lokmayı yuttuktan sonra kırgınlıkla karışık sinirle Emmeline'ın sözünü kesti.

"Çapulcular ve Snape'in tayfasını bir mi tutuyorsun Emmeline?"

"Öyle demek istemiyor Harper..." Dedi Emily hızla.

"Hayır tam da öyle söyledi. Çocuklar ölüyor Emmeline, çocuklar ailesiz kalıyor. Bu senin için çocuk oyuncağı mı? Nasıl bu katliamları yapan adamla aynı masada yemek yiyen kişilere önyargılı olduğumu söylersin?" Harper arkadaşına derin bir kırgınlık hissediyordu.

Emmeline arkadaşının sesindeki öfkeyi hissedip düşüncelerinden utandı.
"Haklısın ama-"

"Aması falan yok Emmeline. Onlarla aynı sınıf ve binada olabilirim, ben de çapulculara bayılmıyorum. Hatta eminim Snape'in tayfası onlardan daha olgundur ama bu demek değil ki onları destekleyeceğim. Bana nasıl abarttığımı dersin aklım almıyor! Voldemort'un bana neler yaptığını biliyorsun. Bildiğin halde nasıl söylersin?" Harper sinirle masadan kalktı.

Bir savaşın içindelerdi. Yaşananlar bu kadar basit miydi gözlerinde? 

Bu gurursa gurur, hırssa hırs, önyargıysa önyargıydı. Harper'ın umrunda değildi. Onların desteğini verdiği adam yüzünden bir kişi dahi ölüyorsa bu onları masum yapmazdı, yapmayacaktı.

Büyük salondan çıktı ve koridorda ilerledi ders saatine daha çok vardı. Lily'nin yanına gidip onunla konuşması gerekiyordu ama onu yemek saatinde rahatsız etmek istemiyordu ve aynı zamanda Çapulcuları görmek pek tercihi değildi.

Başını eğdi ve kızlar tuvaletine doğru ilerledi, elini yüzünü yıkayıp birazcık sakinleşmeliydi.

Abarttığını düşünmüyordu, kolay sinirlenen biri değildi ama arkadaşları onun hassas noktası olduğunu bilmesine rağmen ona karanlık tarafı savunmuşlardı resmen. Bunu kabul edemezdi.