Bekle Dedi Gitti // Taekook

27

Tae: jynhkool

Bwm uyi dwhilin

Ysrfim et nplue

Jungo: ne

Neler oluyor

Tae: cpk koty

Gwl lutdeb

Jungo: taehyung yoksa

Hassiktir

Geliyorum hemen

Sakin kendine bir sey yapma

Sakin

Lutfen

Tekrar olmaz

(Görüldü)

________________

Üstüme başıma bakmadan direkt evden çıktım. Taehyung'la yıllar önce yaşanmışlıklarımız vardı. Evet, Taehyung kolay şeyler yaşamamıştı ama bunların suçlusu ben değildim. Hepsi Jennie denen o pislik yüzündendi. O sıralar Taehyung'un yanında olamamamın sebebi ise yine Jennie'ydi. Annem onların şirketinde çalışıyordu ve annemi kovdurmakla tehdit ediyordu beni. O sıralar durumumuz da iyi olmadığından, annem işini kaybetseydi biterdik. Bencillikti, biliyordum ama yine de bir şey yapamamıştım. Taehyung okul değiştirdi ve taşındı, tamamen başka bir yere. Bunun üzerine Jennie bana sardı, benle uğraşmaya başladı. Annem de o şirketten ayrılınca daha ona boyun eğmem için bir neden kalmadı ve ben de okul değiştirdim. Aynı okula düşmemiz tamamen tesadüftü. Taehyung'a yaklaşmaya ve önceki gibi yakın arkadaş olmaya çalıştım. Tabii ki haklı olarak yüzüme bile bakmadı, dinlemedi. Gerçi dinlese bile şu an olduğu gibi inanmazdı orası ayrı mesele.

O sıralar, daha okul değiştirmeden, Taehyung intihara kalkışmıştı. Bunun tek nedeni gördüğü zorbalıklar değildi. Bana anlattığı gibi birçok şey görüp duyuyordu. Onlar kontrolden çıkmıştı ve Taehyung bir kriz esnasında bileklerini kesmişti. O gün ben yine camının dibinde duruyordum, belki perdesini açar da görürüm diye. Evde ondan başkası yoktu o gün ve odasının ya da başka odaların ışığı hiç açılmamıştı. Bunun üzerine bir de evden bağırışmalar gelince kapıya dayanmıştım. En sonunda kapıyı kırarak yanına geldiğimde, küvette kanlar içerisinde bir Taehyung ile karşılaşmıştım. Onu hastaneye götürüp başında beklemiştim. Ailesi yurt dışında olduğu için gelememişlerdi, yanında bir tek ben vardım. Garip bir şekilde hastanede kaldığı süre boyunca her ne kadar benden nefret etse de yanından ayrılmamı istememişti.

Ben de ne kadar kendime itiraf etmek istemesem de hala Taehyung ile yakıb olmak istiyordum. Eskisi gibi her şeyi birlikte yapalım, en yakın arkadaşlar olalım istiyordum. Sürekli nefret ettiğimi de söylesem dibinden ayrılmamam bu yüzdendi. Şimdi ise ona bir şey olursa ne yapardım bilmiyordum. Anlamlandıramadığım bir şekilde o benim için özeldi.

Evine geldim ve zile abanmaya başladım. Açılmıyordu. Tabii başka ne olacaktı, o halde bir de kapı mı açsaydı? Kapısını genellikle kilitli tutmadığını bildiğim için cebimden bir kredi kartı çıkardım ve kapının arasına soktum. Biraz uğraş sonucu kapı açılınca direkt içeri koştum. Taehyung banyoda, kırık cam, ayna parçaları ve kanlar içerisinde yatıyordu. Başından sızan kan yerde birikmişti. Bir süre dona kaldıktan sonra hemen ambulansı aradım ve yanına çömeldim. Ona ne olmuştu böyle? Yine mi kriz geçirmişti? O olaydan sonra bir daha hiç bu konularda konuşmadığımız için şu an ne durumdaydı, başka rahatsızlıkları var mıydı bilmiyordum. Ama bugünden sonra kendime görev edinmiştim, ne olursa olsun öğrenecektim her şeyini.