"တီလေး...သားလာတယ်"
ယိုရှီကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုကြုံသလို
ပစ်ချလိုက်ပြီးတီတီလေးကိုရှာမိတော့
သည်...
"အယ်...ဖြေးဖြေးလာပါသားရယ်"
"ရူတို...ရူတိုလေးကောဟင်
သားညီလေးကော"
"ရူတိုလေးကအပေါ်မှာအိပ်နေတယ်
သားသွားရင်သွားလေ"
"ဟုတ်တီလေး"
ယိုရှီအပေါ်ထပ်ကိုအမြန်ပြေးတက်
သွားတော့သည်...
"သူငယ်ချင်း...လာထိုင်ဦး"
"အမလေးမောလိုက်တာ
ယိုရှီနဲ့ကိုကျောင်းသွားကြိုတာ
အပြန်ညီလေးနဲ့မတွေ့ရရင်စာလဲ
မကျက်ဘူးထမင်းလဲမစားဘူးဆို
ပြီးရန်လုပ်နေတာညီလေးစီဝင်ပေး
ပါ့မယ်ဆိုတာလဲမယုံဘူးဆိုပြီးဒီမဝင်
မခြင်းအော်နေတာတကယ်နားတွေ
ညီးလို့"
"ဟားး...နင့်သားကိုမနိုင်တော့ဘူး
မလားငါပြောပါတယ်နောက်ယောက်ျား
ယူပြီးကလေးထပ်မွေးလို့"
"တော်ပါပြီဟယ်ဒီတစ်ယောက်နဲ့ကို
လက်လန်နေပြီ"
"ယိုရှီလေးကဒီလိုရူတိုလေးကိုချစ်
တော့လဲကောင်းတာပေါ့ငါတို့ကလေး
တွေအဆင်ပြေနေတာဘယ်လောက်
ကောင်းလိုက်လဲ"
"ဟုတ်ပါ့..."
"နင့်သားတင်မဟုတ်ဘူးနော်ခုငါ့သား
ကလေသူ့အကိုနဲ့ဆိုပြုံးရယ်လို့
အိမ်ကသူ့အဖေမြှူရင်တောင်မျက်
နှာသေနဲ့မရီချင်ရီချင်ငိုလို့ချော့
ရင်တောင်ကိုကိုလာပြီကိုကိုလာပြီ
ဆိုတာနဲ့မျက်လုံးပြူးနဲ့လိုက်ရှာတော့
တာဘာမှမသိတတ်သေးတာတောင်
သူ့အကိုမှသူ့အကို"
"ဟားး...ငါတို့မိဘတွေတတိယဘီး
ဖြစ်သွားတာပေါ့"
"ဟားး...ဟား"
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရီသံတွေ
ဧည့်ခန်းထဲလွှမ်းသွားတော့သည်...
.............................
အခန်းလေးထဲမှာတော့ယိုရှီတစ်
ယောက်သူ့ညီလေးအိပ်နေတာကို
ထိုင်ကြည့်နေသည်...
"ရူတိုလေးကချစ်စရာလေး...
ကိုကိုညီလေးကိုချစ်လိုက်တာ"
အိပ်နေတဲ့ကလေးလေးပါးကို
အာဘွားလေးခိုးပေးရတာလဲအမော
