ŞANS

25.Bölüm

Selamlar efenimm optuuum iyi okumalar 🫀

--------------

Ambulanstaki adam beni aradıktan sonra o anki telaşla hızla evden çıktım ve hastaneye gitmeye başladım. Taksiye binip hastaneye gelmiştim. Parayı verip taksiden indim. Ağlayarak hastaneye girdim ve Senem'in durumunu öğrenmeye çalışıyordum.

"Şuan bilgi veremiyoruz. Doktoru gelince size bilgi verir." diyen danışmanı öldürmek istercesine "NE DEMEK VEREMİYORSUNUZ BİLGİ YA? BENİM ARKADAŞIM YOĞUN BAKIMDA NEDEN BAHSEDİYORSUNUZ SİZ?" diye bağırmaya başladım.

Danışman "Sakin olun lütfen. Anlayabiliyorum ama benim öyle bir yetkim yok." dedi sakince. Tam cevap verecekken bir tane adam yanımıza geldi. "Senem hanımın yakını siz misiniz?" diye sordu. Hızla başımı salladım. "Neyi var nasıl durumu şuan iyi mi ?" diye sorularımı sıralamaya başladım. Doktor "Senem hanım vurulmuş. Ameliyata aldık fakat durumu şimdi kritik olduğu için yoğun bakımda. Kurşun organlarına zarar vermiş. Şimdilik durumu kritik." dedi.

"Vurulmuş mu? Durumu kritik derken nasıl kritik yani?" dedim elim ayağıma dolaşarak. "Elimizden geleni yaptık. Yapmaya devam edeceğiz. Umarım iyi olur. Bir şey olursa haber verebilirsiniz." dedi ve gitti. Hemen Senem'in yanına çıktım fakat göremedim. Kapı kapalıydı ve göstermiyorlardı. Camın penceresinde küçük bir yer boşluktu oradan baktığımda her yerinde kablolar vardı ve çok kötü duruyordu. Ağlamaya devam ederken bir yandan da dua ediyordum. "Lütfen Senem. Senden başka kimsem yok lütfen." dedim kendi kendime.

Aklıma gelen şeyle hızlıca hastaneden çıktım ve taksiye bindim. Hızlıca Demir'in evinin önüne geldim. Taksiye ücreti ödeyip indim. Korumalar beni tanıyınca kapıyı açtılar. "DEMİR" diye bağırarak eve girdim. "NERDESİN SANA DİYORUM DEMİR." diye bağırmaya devam ediyordum. Böyle aşağılık bir insanmış meğer.

Demir hızlıca merdivenden indi ve benimle göz göze geldi. Bir iki saniye beni inceledi. "Asena bu halin ne?" dedi. Ağlayarak "SEN BİR OROSPU ÇOCUĞUSUN DUYDUN MU? AŞAĞILIK ŞEREFSİZ BİR ADAMSIN SEN." deli gibi bağırıyordum. "SANA ANLATTIM BEN. BİLMİYORDUM DEDİM. YAPMA DEDİM. ÖZÜR DİLEDİM. SÖZDE BENİ SEVEN SEN BANA ZARAR GELMESİNİ İSTEMEYEN SEN BU MUSUN?" dedim.

Demir yaklaşmaya başladı. "Asena ne diyorsun güzelim sakince söyle." dedi. Onu göğsünden ittirdim ve "BİLMEMEZLİKTEN GELME. MAHVEDİCEKTİN DEĞİL Mİ? BAŞARDIN ŞİMDİ SİKTİR GİT HAYATIMDAN. SENEM'E BİR ŞEY OLURSA ÖLÜMÜN BENDEN OLUR DUYDUN MU? SEN İĞRENÇ BİR HERİFSİN." dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.

Demir kolumu tutarak "Asena ne diyorsun? Ben Senem'e hiçbir şey yapmadım." dedi. Kolumu çekerek "YA SEN HALA YALAN SÖYLÜYORSUN ÇILDIRICAM YEMİN EDERİM. SİKTİR GİT DİYORUM. SENİ HAYATIMDA İSTEMİYORUM." ardından sakince devam ettim. "Ne demiştim Senem'e biliyor musun? O bana kıyamaz demiştim. Bana zarar veremez demiştim." diyip güldüm. Demir bana anlamayan gözlerle bakmaya devam ediyordu. "İğrençsin." dedim ve hızlıca yanından ayrıldım. Bahçedeki güvenlikler bana bakıyordu. Konuştuklarımızı duymuşlardı. Hiçbir şey demeden oradan ayrıldım ve sokakta yütümeye başladım.

Nasıl yapabilirdi bunu? Senem'e nasıl zarar verirdi?

Hastaneye geldiğimde doktor yoğun bakımdan çıkıyordu. Durdurup "Nasıl uyandı mı?" diye sordum. Kafasını olumsuz şekilde salladı. "Durumuna bakmaya geldim sadece." dedi. Kafamı salladım ve yoğun bakımın karşısındaki koltuğa oturdum.

🙃

Gözlerimi boynumun ağrısıyla açtım. Gece hiç uyumamıştım. Saate baktığımda iki saat uyuduğumu gördüm. Sabah 8'di. Kalkıp yoğun bakımın içine baktım. Senem tıpkı bir ölü gibi yatıyordu. Kafamı sallayıp aklımdan bu kötü düşünceleri çıkarmaya çalışıp bahçeye indim. Banka oturup bacaklarımı kendime çektim. Telefonuma baktığımda 8 cevapsız arama, 4 mesaj vardı. Hepsi Demir'dendi.