"အစားထိုးခဲ့ဖူးသည် သို့သော်..." [𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝!]

Part-5

မနက်ခင်း ရှောင်းကျန့်နာကျင်ကျိန်းစပ်စပ်နဲ့ပဲနိုးလာတော့တယ်။

ညက ....ညက သူတို့ ချစ်ခဲ့ကြတယ်..။

ရှောင်းကျန့် မှားခဲ့တာပါ။ သူစိတ်သူနားမလည်ခဲ့တာ။

ညတုန်းကတည်းက ရိပေါ်သူကိုသန့်ရှင်းပေးခဲ့တာ ထင်တယ်။ကပ်စေးစေးမျိုးမနေ။

သူအခန်းထဲကို ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ တစ်အိမ်လုံးက ခြောက်ကပ်နေပြီးအပ်ကျသံမကြားရသိအထိ တိတ်စိတ်နေတာကြောင့် ။

သူရိပေါ်ကို လိုက်ရှာမိတယ်။

သူကိုထားခဲ့တာလား။

နာကျင်မှုကို လျစ်လျူရှုပြီး အပြေးအလွှားအခန်းတစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်း ရှာဖွင့်တယ် ။

မတွေ့တာကြောင့် ရှာစရာ နေရာ တစ်နေရာပဲ ရှိတော့တယ်။

ထမင်းစားခန်းထဲကို အမြန်ပြေး၀င်တော့ ။
သူမျက်နှာဘက်ကို ကျောပြင်လေးမူထားတယ်။

အနားပြေးပြီး ထိုကျောပြင်ပိုင်ရှင်ကြီးကို ပြေးကာဖက်တွယ်ပစ်တယ်။

"အင့် !! ကျန့်ကော"

"ရွှတ့် မောင် မောင် ငါ့ ကိုထားခဲ့ပြီထင်နေတာ"

"ဖြစ်ရမယ် မောင့်ကောရယ် မထားခဲ့ပါဘူးဗျာ "

ရိပေါ်သူကိုယ်ပေါ်က အေပရွန်ကို ချွတ်ပြီး။ကျန့်ကောဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး။

နူးညံ့စွာပဲ ပါးပြင်အိအိလေးပေါ်က
မျက်ရည်ကြည်တွေကို ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးတယ်။

"ကြည့်အုံးကွာ မျက်ရည်တွေ ကျနေတာ"

"ဟွန့် သူဘာသူ ကျတာကိုလို့"

အလှလေးရဲ့ စကားကြောင့်ရိပေါ်
ပြုံးလိုက်ပြီး ပါးလေးကို နှာခေါင်းလေးနစ်၀င်အောင်နမ်းလိုက်တယ်။

"မွ မောင့် ကော ညစ်ပတ်လေး လားကွာ
လာမျက်နှာသစ်ရအောင် မောင်မနက်စာ ပြင်ပေးထားတယ်"

"အင်း မောင်"

"နာနေသေးလား"

"ဟမ်"

"ဟိုနေရာက နာနေ..."

"မောင့်!!"

"ရှက်နေတာလား နာနေရင်မောင် ဆေးရုံ
အ့ ကော နာတယ်ဗျ"