I hate you.. right? || Bankzitters

Hoofdstuk 49 <3

Doordat het theekopje met een harde klap op de grond valt kom ik al snel terug met mijn hoofd in de realiteit. Ik krijg bezorgde blikken van mensen om me heen en met een glimlach laat ik ze weten dat het zogenaamd goed gaat en dat er niks is waar ze zich zorgen om hoeven te maken.

Met tranen in mijn ogen pak ik voorzichtig de scherven op en gooi ik ze weg. De rest doe ik met een stoffer en blik. Na mijn pauze loop ik terug naar mijn werkgever en vraag ik of ik eerder naar huis kan, omdat ik me niet lekker voel. Gelukkig is ze heel makkelijk en al snel sta ik buiten.

Als ik eenmaal thuis ben aangekomen besluit ik om eerst even een warme douche te nemen. Als ik er eenmaal onder sta blijven de woorden van Matthy zijn bericht door mijn hoofd spoken. Aan de ene kant wil ik hem heel graag terug appen, maar aan de andere kant lijkt het me beter als ik even niks stuur.

Na mijn douche plof ik lekker op de bank. Ik besluit om Eva te bellen en haar het hele verhaal uit te leggen. Meestal helpt haar advies mij wel, dus hopelijk nu ook.

POV Matthy:
Over 3 dagen vliegen we naar Amerika om Yara te verrassen. Eigenlijk wil ik thuis blijven, maar de jongens vinden dat niet goed en ze zeggen dat ik face-to-face het gesprek moet aangaan. Ik snap ze ook wel en ze hebben zeker ook gelijk. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik het moet aanpakken.

Ik heb de afgelopen dagen ook een soort van dagboek bijgehouden. Het klinkt misschien raar, maar het helpt voor mij heel goed om al mijn gevoelens op te schrijven en zo kwijt te kunnen. Deze neem ik zeker ook mee naar Amerika, want ik denk dat het daar pas een rollercoaster van emoties wordt.

Ik heb echt zin om Yara weer te zien, maar ik snap dat dit wederzijds niet zo is. Ze weet tenslotte niet eens dat we komen en ik snap dat het dan niet leuk is als ik ineens voor haar neus sta, maar ik moet haar gewoon spreken en mijn verhaal uitleggen.

'Matt, kom je eten?' hoor ik aan de andere kant van de deur. 'Ik kom!' roep ik terug en met een zucht sta ik op uit bed. Mijn kamer is 1 grote zooi en de motivatie om het op te ruimen is ver te zoeken. Ik moet ook nog steeds mijn koffer inpakken, maar zelfs daar heb ik geen zin in.

'Jezus Matt, wat zie jij eruit.' zegt Robbie zodra ik de woonkamer binnen kom lopen. 'Gaat het wel maatje?' vraagt hij en hij klopt naast hem op de bank, als teken dat ik daar kan zitten. 'Nee, het gaat niet Rob. Mijn kamer is een zooi, ik voel me niet goed, ik heb nergens motivatie voor en ik voel me schuldig tegenover jullie. Daarnaast hebben we een YouTube-kanaal wat we moeten bijhouden, maar zelfs dat boeit me niet.' zeg ik eerlijk tegen hem.

'Jeetje, had dat dan eerder gezegd! Dan hadden wij je kunnen helpen.' antwoordt Rob. 'Ik wil jullie er niet mee lastig vallen, het is niet jullie probleem.' 'Matt, dat maakt ons toch niet uit. Wij willen je juist helpen, waar en wanneer dan ook. Je moet weten dat wij er altijd voor je zijn.'

'Jezus, wat een zoetsappig gedoe hier allemaal. Maar Robbie heeft wel gelijk Matt.' zegt Koen ineens door ons gesprek heen. We moeten alle 3 lachen om de opmerking van Koen. 'Kijk zo ken ik je weer Matt, kom we gaan nu eten. Raoul heeft die lekkere kip weer gemaakt.' zegt Rob en we gaan aan tafel zitten terwijl Raoul de laatste spullen op tafel zet.

Na het eten trek ik me weer terug op mijn kamer en deze keer niet om emotioneel op bed te gaan liggen. Het gesprek met Robbie heeft me echt goed gedaan en daardoor ben ik nu tot het besef gekomen dat dit niet de juiste oplossing is.

Ik schuif mijn gordijnen helemaal open en ik zet mijn raam ook helemaal open. Zo kan het even goed doorwaaien hier, wat ook wel mag. Ik pak mijn vieze kleren van de grond en ik gooi ze meteen in de wasmachine, die ik daarna ook meteen aan zet. Mijn beddengoed haal ik van mijn bed af en dit gooi ik in de wasmand. Dan nog even nieuwe erop en dan vind ik het wel goed.

Ik besluit om nog even een lekkere warme douche te nemen, want daar heb ik nu wel behoefte aan. Ik pak schone kleren en een handdoek en daarna stap ik onder de douche. Zodra de warme stralen mijn lichaam raken kan ik me echt even helemaal ontspannen.

POV Yara:
Na mijn gesprek met Eva heb ik besloten om Matthy toch terug te appen, hoe moeilijk ik het ook vind. Nadat ik al 10 keer een berichtje heb getypt haal ik weer de letters weg. Ik weet gewoon niet wat ik moet sturen.

Na 10 minuten heb ik dan eindelijk een goed bericht weten te typen en ik verstuur deze gelijk zodat ik niet weer kan twijfelen. Ik hoop dat Matthy voor nu voldoende heeft aan het bericht, want ik weet nu zelf niet zo goed hoe ik wil verder gaan.

Ik besluit om nog even wat mailtjes te beantwoorden, want dat gaat natuurlijk gewoon door en ik hoop daarmee wat tijd te kunnen doden. Ik heb geen idee wat ik anders moet gaan doen namelijk.

Als ik eenmaal bezig ben komt het besef dat ik de jongens mis toch wel erg hard binnen. Normaal gesproken doe ik dit werk altijd bij hun op het kantoor en zitten we altijd te kloten, maar nu zit ik hier alleen in New York achter mijn laptop. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik besluit om het voor nu hierbij te laten.

Ik hoop gewoon dat ik de jongens snel weer zie en misschien mis ik Matthy wel het meest, ondanks wat hij heeft geflikt..

Nieuw hoofdstukje! <33 Beetje saai I'm sorry, maar moet toch even wat opvullen haha.