I hate you.. right? || Bankzitters

Hoofdstuk 51 <3

Nog steeds in shock sta ik in de keuken. Snel loop ik ook weer terug naar de bank. 'Zo, dat duurde lang.' zegt Koen zodra ik naast hem neer plof. 'Uh ja, het glas was vies dus die moest ik even schoonmaken.' verzin ik snel. Ondertussen kijk ik naar Matthy die met een grijns uit het raam kijkt.

'Zullen we vanavond uitgaan?' vraag ik aan de jongens als we na een tijdje nog steeds niks hebben gedaan. 'Ja, leuk!' zegt Robbie enthousiast. De anderen vinden het ook een goed idee en zo gaan we ons allemaal klaarmaken.

Matthy en ik zijn als eerste klaar waardoor we nu samen op de bank zitten. 'Yara, luister.' begint Matthy. 'Het was niet eens de bedoeling dat ik mee uit zou gaan, maar de jongens bleven maar pushen dat ik mee moest gaan. Ik zat dagen lang op mijn kamer niks te doen, omdat het me zwaarder viel dan ik had gedacht dat jij hier was en ik in Nederland.'

Wow, dat wist ik niet eens. Tijdens het bellen is het me ook nooit opgevallen en in zijn appjes liet hij altijd weten dat het goed met hem ging. Alsof hij mijn gedachten kan lezen vervolgt hij zijn zin.

'Ik zei altijd tegen jou dat het goed ging, omdat ik niet wilde dat je je zorgen om mij ging maken. Je had hier al genoeg aan je hoofd en het laatste wat ik wilde was dat je nog meer dingen had om je druk over te maken. Maar goed, de jongens bleven maar zeuren waardoor ik uiteindelijk toch mee ben gegaan.

In het begin ging alles nog goed en ik had het echt naar mijn zin. We waren al lang niet meer met z'n alle uit geweest en ik vond het erg gezellig. De jongens waren op een gegeven moment naar de DJ gelopen om een praatje te maken, maar daar had ik allemaal geen zin in dus ik bleef aan de bar zitten. Ik bleef maar nieuwe drank bestellen, omdat jij nog steeds door mijn hoofd spookte en ik wilde alles gewoon even vergeten.

Na een aantal drankjes zag ik ineens een stukje verderop een dame staan en ze leek echt sprekend op jou. Ik schrok en mijn hart leek even stil te staan. Maar zodra ze dichterbij kwam zag ik al snel dat jij het niet was. Ze kwam redelijk dicht op mij staan, maar nog steeds waren mijn gedachten bij jou. Ik denk dat ik door de hoeveelheid alcohol dus niet meer goed kon nadenken waardoor ik haar dus zoende, omdat ik dacht dat jij het was.' zegt Matthy.

Een glimlach vormt op mijn gezicht. Het is natuurlijk nog steeds niet oke wat hij heeft gedaan, maar het idee dat hij dacht dat ik het was maakt het voor mij toch al wat minder erg.

'Waarom lach je?' vraagt Matthy verbaasd. 'Het is niet bepaald grappig ofzo.' vervolgt hij zijn vraag. 'Het idee dat je aan mij dacht tijdens die zoen maakt alles een stuk minder erg.' zeg ik. 'Ik merkte eigenlijk wel gelijk dat jij het niet was.' zegt Matthy ineens. Ik kijk hem vragend aan. 'Ze kon niet zo goed zoenen als jij.' zegt Matthy en een grijns verschijnt op zijn gezicht.

Nu schiet ik in de lach. Matthy lacht zacht mee. Ik heb hem echt gemist en deze lach laat mij weer alle kriebels die er bestaan in mijn buik opbloeien. 'Maar.' zeg ik meteen en ik ben weer serieus. 'Dat betekent nog niet dat alles weer goed is, het maakt het alleen wat minder erg.' zeg ik. 'Nee en dat snap ik ook. Ik ben bereid alles te doen om je terug te winnen Yara, echt waar. Al duurt het weken, maanden of zelfs jaren. Ik zal wachten en je alle tijd en ruimte geven die je nodig hebt.' zegt hij.

Nu maak ik het niet alleen voor hem moeilijk, maar ook voor mezelf. Het liefst zou ik nu gewoon in zijn armen willen liggen. 'Dankje Matt, dat is echt heel lief.' zeg ik tegen hem. Hij kijkt me aan en glimlacht dan. Hij staat op en reikt zijn hand uit om mij ook rechtop te helpen. Ik pak zijn hand aan en hij trekt mij omhoog. Voordat ik het zelf al door heb sla ik mijn armen om hem heen. Eerst lijkt Matthy te schrikken, maar al snel voel ik dat hij mij dicht tegen zich aan trekt. Dit had ik echt even nodig.

Ik trek me langzaam terug, maar aanstalten om weg te lopen die maken we allebei niet. We blijven elkaar aankijken en de spanning die heerst, die neemt aardig toe. We verbreken beide niet het oogcontact, maar in plaats daarvan leunt Matthy langzaam voorover. Vlak voordat zijn gezicht bij mij is komt Robbie binnenlopen. 'Zo ik ben ook kla- oh sorry! Stoor ik?' vraagt hij als hij ons ziet.

'Nee zeker niet.' zeg ik en ik zet snel een stap achteruit waardoor Matthy mij wel moet loslaten. Ik hoor hem geïrriteerd zuchten en dan gaat hij weer op de bank zitten. 'Willen jullie nog wat drinken?' vraag ik dan maar. 'Ja lekker, doe maar een biertje.' zegt Rob. 'Voor mij ook.' zegt Matthy en dan loop ik de keuken in. Snel pak ik 2 biertjes en voor mij maak ik een mixdrankje.

Zodra we allemaal klaar zijn zitten we in de woonkamer te wachten op de taxi's. We hebben er 2 besteld, omdat het anders niet past. Zodra we het berichtje krijgen dat ze er zijn lopen we naar beneden en verdelen we ons over de 2 auto's.

Ik zit achterin naast Matthy en Koen zit voorin. Milo, Raoul en Robbie zitten in de andere auto. Matthy stond erop dat hij naast mij ging zitten, maar stiekem vind ik dat ook niet zo erg. Na een tijdje voel ik Matthy zijn hand op mijn been, ik kijk ernaar en dan naar hem. Hij knijpt zachtjes in mijn been en glimlacht.

Waarschijnlijk kon hij het gewoon niet laten en heeft hij dit gemist. Net als ik, ook al wil ik het niet toegeven.

Hooooi, ben ik weer! Ik ga proberen weer veel te schrijven, want ik wil dit boek echt afmaken. Maar vaak kom ik er gewoon simpelweg niet aan toe :(