အီဂျောင်ဟျွန်းတို့ ထယ်ရယ့်ဆီကနေ ဆိုးလ်ကို ရောင်နေပြီဆိုတဲ့ စာကို ရတဲ့နေ့ကတည်းက ထိုင်မရ ထမရ။ ဟုတ်သည်လေ။ သူထယ်ရယ့်ကို သိပ်တွေ့ချင်နေပြီ။ နှစ်တွေအကြာကြီး စောင့်ခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။
သူနှင့်ရွယ်တူ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်မယ့် ထယ်ရယ်က ဘယ်လိုပုံစံလေးဖြစ်မလဲ။ ဘယ်လို အသံမျိုးရှိမလဲ။ အမျိုးမျိုးစိတ်ကူးယဉ်ကြည့်ခဲ့ရတာ။ ဒါပေမဲ့ ထယ်ရယ်ကော သူကော စကားမစမိသေး။ ထယ်ရယ်ကတော့ ကျောင်းကိစ္စတွေနှင့် နေဖို့ထိုင်ဖို့ စီစဉ်နေရတာကြောင့် မအားတာမျိုး ဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ သူကတော့ ချိန်းဖို့ကို မရဲသေးတာ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်နေ့တော့ ငါတို့တွေ တွေ့ကြမှာပဲလေ။ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေမဲ့ ဒီကြားထဲ အမှတ်မထင်များ တွေ့ခဲ့ကြရင် နှလုံးသားလေးက မင်းကို မှတ်မိကောင်းပါရဲ့။
ထယ်ရယ် ဆိုးလ်ကို ရောက်ကတည်းက အချိန်ပိုင်းအလုပ် ကျောင်းကိစ္စ အဆောင်ကိစ္စများ စီစဉ်နေရတာနှင့် မအားလပ်။ သို့ပေမဲ့လည်း ဂျောင်ဟျွန်းနှင့် စကာရပြောဖို့ကိုတော့ အချိန်သေချာ ပေးဖြစ်သည်။
ထယ်ရယ့်အတွက် ဆိုးလ်စရောက်ကတည်းက အရာရာဟာ ပင်ပန်းစရာချည်းသာ။ ထို့ကြောင့် ဂျောင်ဟျွန်းဆီရင်ဖွင့်ရင်း အားကိုးရာရှာမိခြင်း။
ဂျောင်ဟျွန်းကို ရင်ဖွင့်လိုက်တိုင်း ထယ်ရယ့်စိတ်တွေ ပေါ့ပါးသွားရသည်။ ဂျောင်ဟျွန်းကလည်း သေသေချာချာနားထောင်ပေးပြီး အကြံကောင်းတွေလည်း ပေးတတ်သည်။
မေ့နေတာက ဂျောင်ဟျွန်းနှင့်တွေ့ဖို့။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် မြင်ဖူးတွေ့ဖူးချင်နေပေမဲ့ ထယ်ရယ် မဝံ့မရဲဖြစ်နေသေးသည်။ ဘာကြောင့်လဲ မသိပေမဲ့ ဂျောင်ဟျွန်းကို တွေ့ရမယ်တွေးမိတိုင်း အဆမတန်ခုန်လာတဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေကြောင့် စကားမစမိတာဆို ပိုမှန်မည်။
မူမမှန်သည့် ရင်ခုန်သံတွေကြောင့် တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပင် သံသယဝင်လာပြီး ဂျောင်ဟျွန်းက သူငယ်ချင်းဆိုသည့် အချက်ကို ခေါင်းထဲ ပြန်ရိုက်ထည့်ရသည်။
