Hayatı boyunca insanları öldürüp kalplerini alan bir katil... O bir kalp hırsızı... Peki sizce bu kalp hırsızı bir gün mecazi anlamda da birinin kalbini çalabilir mi?
Aşk bunu gerçekleştirebilir mi? Peki geçmişin kabuk bağlamayan yaralarını çaldı...
Merhaba Artık çok sık bölümatamıyorumkusura bakmayın elimden geldiğinceyazıyorum ama.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
3 gün sonra... Sessizliğin içinde oturuyordum.Saat gece 04.00 e geliyordu ama ben hala uyanıktım.Odada tektim.En son yalanan olaydan sonra herkes ölümden daha doğrusu katilden korunabileceğine inanmıştı ve bu yüzden en güvendikleri kişilerin yanına gitmişlerdi.Sare eren in yanında idi.Damla gitmek istememişti ama onu da zorla melodi almıştı.Emir beni çağırmıştı ama inat edip gitmemiştim, atlas yanıma gelmeyi ısrarla teklif etmişti ama ben onu da kabul etmemiştim.Aslı da yanıma gelmişti ama onu da regiddetmiştim be en son burada yalnız kalmıştım.
Odada hiç bir ışık yanmıyordu, açmayı tercih etmemiştim.Yalnızca yatağımda elimde bir bıçakla oturmuş bekliyordum.Neyi mi? Kimi sorusu daha doğru olucaktir.Katili bekliyorum. İçimden bir ses onun bu gece buraya, okula geleceğini söylüyor.Bu yüzden onu bekliyorum.Açıkcası çok korkuyorumda.Çünkü olaylar garip bir hal aldı.Bana neredeyse kendini gösterdi, en azından sude su ya.Dün sude su nun verdiği ifadeye göre katil erkekmiş yani daha doğrusu kahverengi kısa yani erkeklerde olduğu gibi kısa saçları varmış.Vucudu dik ve sağlam duruyormuş.Gördüklerinin bu kadar fazla olması çok şaşırtıcı idi.O panik anında bunları hatırlaması bir ayrı gariplikti.Yine de fazla sorgulamamıştım.Ve işte şimdi burada oturup, onun gördüklerini görmeyi berki de daha fazlasını görmeyi bekliyordum.
4 saat sonra... Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu, uyku tüm benliğimi ele geçiriyordu ama elimden geldiğince uyanık kalmaya çalıştım.Katil gece gelmemişti. Her ne kadar artık umudum bitse de bekleyecektim.Buna kararlıydım.
3 saat sonra... Aniden kapının çalınması ile kapalı olan gözlerim aralandı ve sersemlikle doğruldum.Gelen emir idi.Onu görünce gelen rahatlama hissi tüm vucudumu ele geçirdi.Ama emir benim aksime endişeli gözlerle bana bakıyordu. Aniden kapıyı kitledi ve bana doğru koşup elimdeki bıçağı kenara attı.Neyse ki elimdeki bıçak katilin ki değil emir e bahane olarak gösterdiğim bıçaktı.
Emir korku ile tüm vücudumu kontrol etti ve daha sonra derin bir nefes verdi. "Ne bu hal, napıyorsun sen bıçakla!?" dedi endişe ve sinir dolu bir sesle.Bu ara onu çok endişelendirdiğim doğruydu.
"Hiç."
"Nasıl hiç kızım, bana kafayı mi yedirtmek istiyorsun, naptın onunla?!"
"Gece temkinli yattım, gelirse diye."
"Ne demek o ya gel dedim sana ben hem biz konuşmuştuk bu konuyu!"
"Haklisin, özür dilerim."
"Ayrıca tüm gece uyumamışsın bu halin ne?"
"Uykum var." Bir anda gözlerindeki sinir silindi.
"Belli! yat hadi sen." Bana gülümsedi ve kafasını iki yana salladı.Ayağa kalkacağı sırada elini tuttum. "Abi kal."
