𝐌𝐚𝐫𝐫𝐲'𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐥𝐚𝐭ı𝐦ı𝐲𝐥𝐚
Gözümü garip bir yerde açtım, burası neresi bilmiyordum, hiç bir şey bilmiyordum, sadece tek şey diliyordum, beni buraya annem getirmiş ve büyük ihtimalle beni o bağlamıştı, etrafta kimse yoktu, olsa bile zifiri karanlık olduğundan gözükmüyordu.
Bir yerden bir ışık gelmeye başladı ve birisi içeri girdi, elinde bir mum vardı ve onun kim olduğunu bilmiyordum, arkasından bir kadın girdi ama onu tanıyordum, o annemdi fakat ondan önce giren kimdi? Hiç bir fikirim yoktu, bir süre sonra gözüm ışığa alıştığında annemden önce giren kadını da tanıdım, Bellatrix Lestrange.
O kadını defalarca kez duymuş/görmüştüm, o bir ölüm yiyendi ve o burada olduğuna göre burası ölüm yiyenlerin gizli yeri olmalıydı.
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"vay vay vay, demek veletin buymuş Larry.. Sana çok benziyor"
Bellatrix gelip beni incelemeye başladı ben ise ipleri çözmeye çalışıyordum fakat ipler yenileniyordu, sanki lanetlenmişti,
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"ne yazık ki"
O az önce ”ne yazık ki“ mi dedi ben mi yalnış duydum? Evet, tam anlamıyla öyle söyledi, bu kelime kızını ne kadar sevdiğini açıklıyordu. Sağol anne, bütün bu sevgin için.
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"işe yaramaz bir velet değil değil mi? Eğer ihanet ederse-! "
Kadın asasını çekti ve bana doğrulttu, fakat annem onun elini tutup indirdi, yüzünde bana zarar geleceği ile ilgili bir endişe sezemiyordum.
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"merak etme işe yaramaz olsa kendim öldürürdüm"
Annem bana doğru yaklaşırken o kadının hâlâ arkada bana asa doğrulttuğunu görmek hiç de zor değildi.
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"iki seçenek Marr; kötü taraf ya da ölüm. "
Korkuyordum, hiç olmadığı kadar korkuyordum, ama yine de s*laklık edip hiç düşünmeden kötü taraf demeyecektim, beni buraya getirdilerse bir nedeni olmalıydı ve işlerine yaramadan öldürmezlerdi, yani büyük ihtimalle öldürmezlerdi ama bence o Bellatrix isimli kadın hiç düşünmeden öldürebilirdi.
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"beni hiç tanımıyorsun, ölümü seçiyorum! "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"sana demiştim Larry! Bırak şu velet ölümü tatsın~"
Bu kadın delirmiş olmalıydı, hiç tereddüt etmeden asasını kaldırdı ama annem onu durdurdu, belki biraz yürek vardır diye düşünmeye başlamıştım,
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"o çok güçlü, biraz işkence yardım edecektir"
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"işte bu en sevdiğim şey! "
O anda Larry'in de bir canavar olduğunu tam anlamıyla anladım, kim kızını işkenceye terk edebilirdi ki? Kendi doğurduğu evladını? Benim annem yapabilirdi.. Yaptı da, Bellatrix isimli o kadın bana curucio laneti yaptı, acı içinde kıvranarak sandalyeyle birlikte yere düştüm.
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"daha kötüsü olsun istemiyorsan yapman gerekeni biliyorsun.. "
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"canavar-"
Nefesim düzelmiyordu, bir süre yerde kıvrandıktan sonra acı geçmişti, lanetin süresi bitmiş olmalıydı, hâlâ çok az da olsa acıyordu, bir insan nasıl bunu kendi çocuğuna uapabilirdi?! Nasıl bu kadar kalpsiz olabilirdi?!
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"evet... Hadi 2 seçenekten birisini seçmek zorundasın.. "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"sakın zaman kaybetme velet! O canın baban seni bulmaya asla gelmeyecek~"
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"babam beni bırakmaz!"
Babam belki uzun bir süre gelmeyebilirdi fakat her türlü gelecekti, gelmeliydi, babam beni asla bırakmazdı ve bundan emindi, iki kadının birbirine bakıp güldüğünü duyabiliyordum, ”Canavarlar! “ diye bağırmak istedim ”Lanet kalpsizler!“ diye bağırmak, onlara olan nefretimi ve öfkemi kusmak istiyordum fakat ölümden korkuyordum, onların elinden ölmeye korkuyordum, bu sandalyeden bir an önce kurtulmalı ve kaçmalıydım, ama nasıl..?
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"bu fazla uzun sürdü! "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"belki de zorla yaparız-? "
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"nasıl? "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"bir insanın işarete sahip olması için illa ki istemesi gerekmez"
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"bazen çok zeki olabiliyorsun ama bu aptalca olur, ihanet edebilir"
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"ihanet ederse bedelini ödeyecektir! "
Onlar konuşurken Larry bir yandan beni kaldırıyordu, şimdiye kadar onda hiç annelik duygusu sezmemiştim, sanki delirmişti, delirtilmişti... Evet! O Larry benim annem olan Larry olamazdı! Eğer öyle olsa babam onu asla sevmezdi zaten, onu delirtmiş olmalıydılar, ama nasıl..
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"bu çok uzun sürdü!!! "
Ona baktım, susuyordum, bu bana vakit kazandırıyordu, ama en sonunda yine Bellatrix isimli yaratığın yine bana Crucio laneti yapması üzerine çığlık attım, acı dayanılmazdı, yerimde kıvranıyordum nefes alış verişlerim hızlanıyordu, bu lanete daha fazla katlanamazdım, sonum Longbattom'lar gibi olsun istemiyordum.
İçeri başka bir kadın girdi, bu... Bu... O NARCİSSA MALFOY'MU?! BEKLE- O BİR ÖLÜM YİYEN Mİ?! NASIL. NASIL OLUR?! ONU DEFALARCA KEZ GÖRDÜM NASIL OLUR NASIL?!
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"Bella ve Larry ne yapıyorsunuz? "
Şimdi düşüp bayılacağım, ama acıdan değil, bu kadının aptallığından! Bir de soruyor ya! Gelip yardım etsene!
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"yardım-"
Bellatrix anında bana bir lanet daha yaptı, gitgide gücsüzleşiyordum , buna daha fazla katlanamazdım, bu sefer cidden bayılacak gibi hissediyordum, vücudum kasılıyor-acıyordu, Narcissahızla yanıma geldi
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"Bella sence bu yaşta bir kıza bu kadar çok lanet uygulamak iyi olabilir mi?! "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"hadi ama Narcissa, ne olacak ki? "
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"saçmalama! Hem sen Larry?! Hiç mi için acımıyor-?! "
𝙻𝚊𝚛𝚛𝚢:"niye acısın-? "
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"Manyaklar-! "
𝙱𝚎𝚕𝚕𝚊𝚝𝚛𝚒𝚡:"merak etme karanlık tarafa geçince bırakacağız"
Narcissa bana baktı, gözlerinde güven veren bir parlama vardı, bana hafifçe kafasını salladı ve sonra fısıldadı
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"merak etme, bana güven, sadece doğruyu seç.. Karanlık tarafı"
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"o doğu olmuyor ama-"
𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚜𝚊:"bana güven"
Ona güvenmelimiydim..? Ona güvenmek istiyordum, çok güçsüz düşmüştüm, vücudum bir laneti daha kaldıramazdı, başka çarem yoktu.. Şimdilik tek çarem buydu ve ben de mecburen bunu seçecektim..
𝙼𝚊𝚛𝚛𝚢:"tamam- sizinleyim yeter ki daha fazla lanet uygulamayın-"
