Kanım hep içime akar ağlarım Beni anlamadın ona yanarım...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Günler hızlı geçiyordu, takvimden kopan yapraklara yetişmek imkansızdı, bir bir kopan ve çöpü boylayan yapraklar bizi ölüme daha fazla yaklaştırıyordu, hayata yetişmeye çalışıyordum.
Her şey bu kadar basitti.
Kül benim hayatımın merkez noktasıydı, sevgilim oydu, annem oydu, babam oydu, tek arkadaşım Kül'dü, o benim her şeyimdi ben ise onun sadece sevgilisiydim.
Kül için fazlası değildim, onun bir ailesi vardı, arkadaşları vardı, beraber zaman geçirip eğlendiği insanlar vardı, benimse ondan başka kimsem yoktu.
Pencerenin önünde oturuyordum, bu son zamanlarda yaptığım en büyük aktiviteydi. Anksiyetem tutmuş, bütün benliğimi sarmıştı, evden dışarıya çıkmıyordum, ruhum emiliyordu, bedenimi hareket ettiremiyordum, çok aç olmama rağmen yemek bile yiyemiyordum, her an tetikte yaşıyordum, kötü bir şey olacak korkusu karnımda ki kurtların bedenimi yemesine neden oluyordu.
Kül'le bunu paylaştığımda saçlarımı öpüp biraz dışarıya çıkıp zaman geçirmemi söylemişti, o evden çıktığında saatlerce ağlamıştım, oturup derdimi anlatacağım bir kişi bile yoktu bu yüzden hemen pencerenin önünde ki ağaca bir kez daha derdimi anlatmaya başladım.
"Yorgunum," dedim saçlarımı ellerimin arasına alıp çekiştirirken, çok uzamışlardı ve onlardan nefret etmeye başlamıştım, hem artık renklerini de sevmiyordum.
"Keseceğim, sonra da boyayacağım." dedim ağaca bakarken, esen rüzgar yapraklarını oynatırken başımı usulca sallayıp oturduğum yerden kalkıp banyoya yürüdüm, dolabı açıp içinde ki boya kutusuna baktım, Kül'ün evinde bulduğum siyah saç boyasını lavabonun üzerine koyup büyük makası elime aldım, aynada uzun uzun yüzüme baktım, göz altlarım uykusuzluktan çökmüştü, uyuyamıyordum. Uyusam bile uyanıyor kötü bir şey olacak düşüncesiyle tekrar uykuya dalamıyordum.
Göğüslerime kadar gelen saçlarımdan bir tutam elime aldım, keskin makasla saçlarımı omzuma kadar kestim, devamı geldi bütün saçlarımı omzuma kadar kestim, uzayan kaküllerimi de yamukta olsa kestim, kötü kesmiştim ama önemi yoktu, güzel olmuştum.
