BİRAZ AŞK

Biraz Aşk~3.Bölüm

Serkan içeri geçmem için bana yol verdi ve az önceki kasvet dolu Blue Bar'a ayak bastım. Serkan da yanıma yaklaşınca bağırmak zorunda kalarak yineledim, "Nolur bizimkileri bulup çıkalım. Kim bilir ne manyaklar var daha."
"Korkma kızım ya. Çıkarız şimdi" dedi ve Buket'e doğru ilerlemeye başladı. "Diğerleri nerede Buket?"
Ve Buket yarım yamalak konuşurken biz sadece ona baktık..."Şöyle oldu... Aslında.. Hımm... Hatırlam-..Hatırlamıyorum.." derken kıkırdamaları koca koca kahkahalara dönüştü. Ne ara bu kadar içmişti?
Bize ayrılan loca mıdır bölüm müdür, her ne haltsa Buket'i de taşıyarak oraya gittik işte. Herkes yavaş yavaş toparlanırken gözlerim etrafta Hakan'ı aradı. Ve evet, bingo! Kızıl bir afetin yanında dans ediyordu. Aslında dans etmiyordu. Resmen kadınla ayaküstü şey yapıyordu.. Midemin bulanmasıyla bizimkilere döndüm "Artık gidebilir miyiz? Büyük olasılıkla bir mafya onu üzerinde kanla gördüğümüz için peşimizde, üstelik 'çakma' sevgilim tam karşımda kadının biriyle..."
"Ne demek bu?" derken Azra çoktan koşar adım yanıma gelip Hakan'£ gördü. "Amanın! İğrençler" canım arkadaşım. Diyeceksiniz ki, ayrıl. Arkadaşlar ben dışarıdaki vakti için babasından fetva almadan gezemeyen bir insanım. Bu salakla isteyerek görüşmem herhalde? Az kaldı ama.. Gerçekten.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"Bu kıza bir daha bu kadar içirmeyin, olur mu?" derken bizi tuvaletin önünde bekleyen Serkan ve Bora'ya bağırıyordum. "...O korumacı tavırlarınızı lütfen içki içerken sergileyin sadece, mümkünse."
Bana anlamayan şekilde baktıklarında, abarttığımı düşündüm. Tamam psikolojim şu an bir hayli bozuktu. Gerçekten. Eve gittiğimde beni neyin beklediğini bilmiyordum, bir yandan bugün gördüğüm o adam.. Peşime düşer miydi? Ve ah... Sevgilim, kadının biriyle gözümün önünde..
"Buket nasıl?" Bora üzgün ve meraklı gözleriyle bana döndü.
"İyi, toparlanır birazdan. Biz de kaçarız buradan."
"Onları beklerken geçip oturalım mı biraz, az önceki kızın telefonunu ve adını öğrenemedim" Serkan'ın söylediği şeyle kulaklarıma inanamadım! "Kız mı??!"
Yaramazlık yapmış bir çocuk gibi baktı ama onu ele veren gözlerindeki muzip ışıktı. "Sen, bir kızla ayaküstü flört mü ettin?"
"Tamam kötü görünüyor ama.. Gözlerine bakınca eridiğimi hissettim."
Aslında bir bakıma yıkılmıştım. Tamam 2 kere yıkılmıştım..
Serkanla 20 yıldır tanışıyorum nerdeyse. Artık cidden abim oldu. Ve abimi paylaşmak istemiyorum. İkinci sebebi de... Ben hep Bora-Buket ve Serkan-Azra çiftlerini hayal etmiştim. Onlar birlikte olurlar,  ben de doğru düzgün birini bulurum ve böylelikle 6'mız çok güzel bir takım olurdu. Ama, Serkan başkasını bulmuştu. Yabancıya abi verecek kız değilim ben!
"Tamam oturalım al adını ve numarasını" derken sırıtmamı engelleyemedim.
"Sen ne diye sırıtıyorsun bakayım?"
"Yok ki bir şey. Ne yapayım? Ağlayayım mı Serkan?"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Serkan'ın gördüğü kıza yakın bir yerlere oturduk ve ben kıza hiç bakmadan arkam ona dönük oturdum. Serkan'ın hayran bakışları canımı biraz sıkmadı değil..
"Ne kadar masum oturuyor değil mi?"
"Kardeşim bak çok iyi de.. Ne biliyim sevgilisi falan varsa? Daha adını bilmiyorsun kaptırma kendini".
Bora'nın nasıl bu kadar mantıklı konuştuğunu sorguluyordum ki.. Hakan ve yanında birinin görüş alanıma girmesiyle onları dinlemeyi kesip o tarafa yöneldim. Uzaktan çok net seçemesem de.. Yanındaki adamı tanıyordum sanki. Emin olamayarak, ayağa kalktım ve biraz yaklaştım.
Şok olmuştum. Yanındaki adam, o adamdı. Ben dışarıdayken birine deli gibi bağırıp.. Belki de.. Onu öldüren. Sonra üzerindeki kanla bana dik dik bakan. O halinden epey farklıydı tabi. Üstünü değişmiş, saçını başını düzeltmiş. Hatta belki duş almış. Ama yüzündeki ifade aynı. Gördüğüm andaki gibi.
"Bu, o değil mi?"
Serkan'ın sorusuna başımı sallamakla yetindim. İliklerime kadar korkmuştum çünkü.
"Merhaba! Arkadaşlarım.." Hakan pis bir yılışıklıkla Serkan ve Bora'nın omzuna şakacı bir tavırla vurdu. Sonra bana döndü ve aynı pis yılışıklıkla "..güzeller güzeli sevgilim." sarıldı ve öptü. O bunu yaparken ben şok olmuş.. Tamam tamam klişeleşmiyorum. Gayet soğuk bir tavırla karşımdaki adama bakıyordum. Ama o baya eğleniyormuş gibi duruyordu. Yüzünde belli belirsiz alaycı bir gülüş vardı ve ben onu yumruklamak istedim.
Ve sonra o cümle beynimden aşağı dökülen kaynar su etkisi yarattı. "Bu adam, kuzenim Çağrı. Barın sahibi olan."
Bu gece bitebilir mi artık?
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
√Bölüm sonu