The Prisoner in Basement-[taekook]

#4

Uyarı!

Bu bölümde rahatsız olunabilecek olaylar ele alınmaktadır eğer fazla hassasiyetiniz varsa okumadan fici burada bırakın.

Kalan arkadaşlarla yola devam ediyorum

Demeden bölüme geçmek istemiyorum 300 okuma için çok çok çok teşekkür ederim ilk gördüğümdeki ve şuanki mutluluğumu anlatamamm

İyi ki varsınız

Evet şimdi bölüme geçebiliriz uzatmadan

İyi okumalar canlarıımm

_________________________________________

Jungkook'un Ağzından

• 4 Ay Önce •

Hiç hesap etmediğim şeyler gelmişti başıma. Bu ufak olayın bu kadar büyüyebileceğini bilsem kesin olarak yapmaz herkesten uzak dururdum.
Zaten hep yaptığım şey de buydu zaten ama bir kereliğine bu monoton hayatımda farklı bir şey olmasını istemiştim.

Yaşıtlarımla anlaşamazdım. İçimdeki çocuk her zaman bastırıldığından dolayı kendini belli etmek istemiyordu.
Diğer yaşıtlarım gibi gülmez,eğlenmez,dışarıda arkadaşlarımla buluşmazdım. Arkadaşım olduğu da söylenemezdi.

Hastane odasının en ücra köşesine dizlerimi karnıma çekerek yerleşmiş kollarımı dizlerime çenemi de kollarıma koymuş öylece duvarda çizip yapıştırdığım o minik kulübe evine bakıyordum.

İleride buradan kurtulduğumda böyle bir evde yaşayacaktım. Bahçesi olan,huzurlu ve sade bir ev. Herkesten uzak.

Buraya iki hafta öncesinde gelmiştim. Annem getirmişti beni bu lanet yere.

Kendisi evlilik ve aşkı pek anlayan biri değildi. Öz babam kendisine çok fazla şiddet uyguladığı için ondan boşanmış ben lise çağlarındayken başka bir adamla evlenmişti.
Tek sıkıntı yeni evlendiği şahıs da eskisinden pek farklı değildi. Tek bir fark vardı o da annem yerine bana el kaldırıyordu.

Annem bencildi. Birçok kez söylememe rağmen hep onu haklı görür ve beni suçlayarak yanından kovardı.

Saçlarımdan tutup beni sürükleyerek eve getirmişti babam sırf hemcinsime hisler besledim diye.

Daha öncesinde sosyal medyada konuşmuş aynı üniversitede eğitim aldığımızı fark edince görüşmeye başlamıştık.

Kendisi benden birkaç yaş büyüktü. Ben üniversite üçüncü sınıftaydım kendisi de bu üniversiteden mezun olmuştu ve şuan çalışıyordu.

Bilemezdim bizi babam olacak o herifin o gün beni takip edeceğini ve yakalayacağını.

Zaman kollamış gibi tek kaldığım an saçlarımdan çekiştirerek beni arabaya atmıştı. Eve kadar hiç ses çıkarmadı. Ben de herhangi bir savunma yapmamıştım. Suçlu konumda gözükmek istememiştim ama onların gözünde tek suçlu bendim ve bundan kurtuluşum da yoktu.

El frenini burnundan soluyarak çekti.

"İn arabadan!" yüzüme bakmıyordu. Ses tonu yüksekti. Kapıyı açtı ve arabadan indi. Sertçe kapatmıştı ardından kapıyı. Bundan sonra olacakları gözümün önüne getirmiştim. O an sadece tahmin edebildiğimi düşünüyordum demek daha doğru.

Ellerim titreye titreye taktığım kemerimi söktüm. İçeriye girmek istemiyor ama girmezsem de olayların büyüyeceğini de adım gibi biliyordum.

Benim kapımı açtı,gözlerinde öfkeden başka bir şey yoktu. Saçlarımdan kavrayıp beni bir anda arabanın dışına çekti.