(Mystery/Thriller Novel)
Odesa Del Rosario is not your typical kind of main character. She's not smart, she's not that pretty, she's not rich, and she's not whatever a main character does have. People knew her as one of the girls who worked hard to...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 02: Villa Teresita
Agad kong sinarado ang zipper ng jacket ko at niyakap ang sarili ko nang maramdaman ko ang hangin na sobrang lakas. Dumaloy sa buong pagkatao ko ang lamig ng simoy ng hangin. Paano ba naman hindi lalamigin ay alas-kwatro pa lang ng umaga ay nasa school grounds na kami. Kasama ko ngayon ay walang iba kung 'di si Dominic na laging present sa kwento ng buhay ko.
"May isa pa akong jacket dito, mukhang nilalamig ka na talaga." Saad saakin ni Dominic at nilahad saakin ang extra jacket niya.
"Bakit ka ba kasi nandito? Hindi ka naman bagsak sa history ah?" Saad ko sakaniya at pinatong sa katawan ko ang jacket na inabot niya.
"Eh kasi ho, nakiusap ang iyong nanay na bantayan daw kita. Sino ba naman ako para tumanggi 'di ba? Tsaka ayaw mo ba na ma-solo ako sa loob ng limang araw?"
Umirap ako sakaniya at tumalikod para itago ang nagbabadyang ngiti ko. Hindi ako kinikilig. Natatawa lang ako sakaniya dahil mahilig talaga siya sa kalokohan. Hindi ko talaga iniisip ang mga sinasabi niya saakin lalo pa't kilala si Dominic bilang isang babaero sa school namin. Marami kasing nagkakagusto sakaniya pero ang totoo ay ni minsan hindi siya nagkaroon ng girlfriend. Uhugin pa lang si Dominic ay kasama niya na ako sa buhay kaya alam ko ang bawat kwento ng buhay niya ni ultimo kung ano favorite niyang shirt na suotin ay alam ko.
"Good morning..." Napatingin ako sa bumati saakin at ito ay walang iba kung 'di si Clarissa. Fresh ang kaniyang itsura kasi may make up pa siya. Gusto ko ang dedikasyon na mayroon siya kasi panigurado maaga siyang gumising para lang makapagayos.
"Good morning." Bati ko sakaniya at ngumiti na para bang hindi ko siya hinusgahan sa isipan ko.
Ang call time raw namin ay alas-kwatro ng umaga pero si Ms. Gomez naman ay wala pa. Apat na kaming nandito na nagaantay sa sasakyan naming van ata o jeep, ewan ko ba sakanila basta may sasakyan daw. Si Krisha ay kasunod lang namin na dumating at katulad noong una ay tahimik lang siya. Nakasuot ang wireless na earphones at hindi nga kami binati nang dumating siya. May sarili talaga siyang mundo kaya hinayaan na namin. Kami naman ni Clarissa para mabawasan ang antok ay naguusap kami sa kung ano ang pwede naming gawin pagdating sa Villa Teresita. Nagkwento siya na ang kasambahay daw nila ay nakatira roon dati kaya nasabihan siya sa mga dapat puntahan namin.
