[TAMAMLANDI]
Birbirine yabancı olan iki kırık kalp aynı dükkandan birbirinin eşi defterler satın aldı. Bilmedikleri şeyse defterlerden birine yazılan şeyin öbür defterde de aynen beliriyor olduğuydu.
...
"Halbuki, erkekler de Juliet olabilir."
...
B...
"Korku, insanın içindeki en karanlık sırları açığa çıkarabilir." -William Shakespeare
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...
Bankta oturan kurye bana değil, elindeki telefona bakıyordu. Belki de burada olması bir tesadüften ibaretti. Benimle ilgilenmediğine emin olduğumda eve doğru yürümeye başladım.
Gecenin zifiri karanlığında göz kırpan yıldızlara baktım. Bahar gelmişti sözde, ama hava hala daha buz gibiydi. Nisan rüzgarı bedenimi nazikçe okşayıp geçerken bir dal yerleştirdim dudaklarıma.
Sigaramı yakarken yürümeye devam ettim. Daha sonra da İkra'yı aradım. Açması birazcık uzun sürmüştü.
"Selamun aleyküm yavrum." dediğinde güldüm. Ateist kızın Allah'ın selamıyla ne işi olurdu.
"Aleyküm selam kuzum." Ben de panteisttim. Benim de işim yoktu böyle bir selamla ama işte, kültürdü.
"Ne oldu bir problem mi var? Bu saatlerde aramazsın sen pek."
"Aslında var," dediğimde düşünceli bir ses çıkarttı. Anlatmaya başlamamı bekliyor olmalıydı. Adımlarımı yavaşlatarak yürümeye devam ettiğimde sigaramdan bir nefes çektim. "Ben senin en yakın arkadaşınım değil mi, kuzum?"
"Tabii ki de öylesin. Sen benim biriciğimsin. O nasıl soru öyle?"
"O zaman birazdan konuşacaklarımızın aramızda kalacağına rahatlıkla güvenebilirim?" Sesim soru sorar gibiydi daha çok.
"Aşk olsun, bana söylenecek laf mı lan o? Bir dakika bekle, Aylin de yanımdaydı. Balkona çıkayım."
"Siz yiyişirken mi aradım yoksa?"
"Sen... Nereden biliyorsun?" Onları öpüşürken gördüğümü söylememiştim.
"Benim her yerde gözlerim var kuzum, bilirim ben." İkisini yiyişirken gördüğümü söylemek, Koray ve benim hakkımdaki konuşmalarını duyduğumu da itiraf etmek olurdu. Bu yüzden o meseleye hiç girmedim.
"Söyleyecektim ama çok ani gelişti her şey. Sen de bana Koray'ı anlatmadın zaten. Neyse, hadi söyle bakalım. Neymiş derdin?"
Arkamdan gelen bir çıtırtı duyduğumda hızla arkamı döndüm. Lambalarla aydınlanan sokak bomboştu. "Yavrum?" İkra'nın sesini birkaç saniyeliğine algılayamadı zihnim. Acaba fazla mı paranoyak davranıyordum? Muhtemelen geçip giden bir kedinin sesini duymuştum.
Önüme döndüm tekrardan ve yürümeye devam ettim. "Sorun yok, bir şey çekti de dikkatimi. Meseleye dönecek olursak, konumuz Buğra."
İç çekişi öyle kuvvetliydi ki, telefondan bile duymuştum. "Buğra meselesi kapandı sayılır. Herhangi bir endişen veya şüphen mi var yoksa?"
"Buğra'dan yana değil, Koray'dan yana şüphelerim var."
"Nasıl yani?"
"Olaylar henüz net değil, netleştiğinde tamamını anlatırım sana. Şimdi bana Buğra'yla ilgili bildiğin her şeyi anlat."
